รักเธอจังยัยตัวร้าย

ซวยซ้ำ

ยังไม่แก้คำผิดของเนื้อหา

ผั้วะ!!!
โครม!!!
"เฮือก!อะไอ้แตม!!"
ฉันจ้องไอ้พี่โต๊ดที่นั่งพิงหัวเตียง
อย่างขุนเคือง

"เออ!!เนียแหละ ‘น้องแก’!!"
ฉันจ้องหน้าพี่ชายฝาแฝดตัวเองที่
นั่งหน้าซืดอยู่กับหัวเตียง
และจงใจเน้นคำว่าน้องไส่หน้า
มันเต็มๆ

"มาได้ไงเนียใครบอกแก
ว่าฉันอยู่นี่"
ไอ้พี่ชายสองนาทีถามอย่างปลงๆ
เหอะดูมันเถอะคนอุส่ามาหา
เพราะเป็นห่วงแท้ๆจนลืมว่า
มันเป็นพวกไม่สนใจอะไรเท่าไหร่

ชิฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พี่ตดสองนาที
ฮึ่ม นี่ถ้าไม่รีบมาละก็นะฉันจะล้วง
ขี่ ไอ้โอ้เอ้ มาปาหัวมัน
สักกองสองกอง ฮึย ทำคุณบูชาโทษ.แท้ๆ

"ไอ้เพไปบอกแตมที่ห้อง
เนียว่าไอ้คุณพี่ตดสองนาที
ตายคาตีนนักเรียนคู่อริ เฮอะๆ
ไอ้เราก็นึกว่าอะไร เล่นซะบานประตูห้องเกือบหลุด"

ฉันตอบมันเบาๆในตอนท้าย
"อะไรวะพังๆ"มันถามแล้วเกาหัว
อย่างงงๆ

ใครจะบอกล่ะขืนบอกซิ
ว่าห้องมันบานประตูหลุด
มันได้ฆ่าฉันน่ะสิ

ใช่ฉันกับไอ้พี่ตดนอนห้อง
เดียวกันโดยคุณหญิงแม่ให้
เหตุผลว่าจะได้สนิทกัน

ให้ตายเหอะทุกวันนี้ฉันกับ
ไอ้พี่บ้านี่สนิท แทบจะกินหัวกันอยู่แล้ว

"ไม่มีอะไรหรอก แล้วนี่พี่ไปทำอะไรมาเนีย"
ฉันถามแล้วเริ่มสังเกต

ใบหน้าขาวใสยิ่งกว่าผู้หญิงมี
รอยช้ำเป็นจ้ำๆริมฝีปากบางบวมปูด
คิ้วเรียวเข้มมีรอยแตก

หึ่ย ใครกันที่มันบังอาจทำร้ายพี่ชายที่แสนจะหล่อ(แต่สวย)ล้ำของฉันให้ชอกช้ำขนาดนี้ อย่าให้เจอนะแม่จะจับ
ปลั้มจริงๆด้วย (ออกแนวหื่นละ-,-)

"เอาน่าแตมแกอย่าห่วงน่า
ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก
ทำเป็นห่วงนะร้อยวันพันปีเห็นว่า
แกซ้ำเติมฉันหนิ"

"โว้ย!!นี่ถ้าแตมไม่ห่วงจะมา
ทำไมล่ะห๊ะ!!"
ไอ้พี่บ้างอนแล้วนะเฟ้ย

"เงียบเหอะ ถ้ามาแค่นี้ก็กลับไปเลย
นะไอ้แตมฉันยังไหว"
ไอ้พี่ขี่งอนเริ่มหันหน้าหนี

เฮอะเอาเถอะนี่ถ้าไม่เจ็บตัวอยู่นะ
แม่จะยันขาคู่เข้าให้ ชิ
อยากให้ง้อก็บอกมาเถอะ

"น่าโต๊ดบอกหน่อยดิ
อย่างน้อยนายก็ไม่เคยเจ็บหนักแบบ
นี้" ฉันเดินเข้าไปยืนชิดขอบเตียง
แล้วพูดเบาๆ

"ไม่มีอะไรหรอกน่าแตม
ฉันวอนหาเรื่องเองและน่า"
มันหันมาบอกฉันเสียงเรียบแล้ว
ไอ้ที่จับหัวฉันโยกเนี้ยไม่เข้ากับ

หน้ามันเลยสักนิด
"ฉันมีสอบวันพรุ่งนี้แกก็กลับไปนอนเถอะดึกแล้วเนี้ยปิดเทอมทั้งทีเที่ยว
หน่อยก็ดีนะแตม"

มันบอกแล้วดึงฉันเข้าไปกอด
หลวมๆ
"ฉันไม่ได้อยากไปไหนนี่อยู่ได้ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ที่นี่แหละ"
ฉันจะใช้คำว่าพี่กับมันตอนที่เป็น
ห่วง