"เพ พี่โต๊ดอยู่ไหน"
ฉันวิ่งแซงเต่าข้างบ้าน(เกี่ยวหรอ)
มาที่โรงพยาบาลด้วยความเร็วแสง
จะอะไรอีกล่ะไอ้พี่บ้านี่ขยันหาเรื่องให้ฉันเป็น
ห่วงแทบบ้าอยู่เรื่อย
ก็เมื่อเช้าเนี้ยอยู่ๆไอ้เพดันโทรมา
บอกว่าพี่ชายฉันเข้าโรงพยาบาลเพราะโดนรุมกระถีบแถวโรงเรียน
แล้วตำรวจไปเจอเลยนำตัวส่งโรง
บาลด่วนโชคร้ายที่พวกมันหนีไป
ได้เพราะตำรวจห่วงอาการพี่ฉันที่
คงจะหนักเอาการฮึ่ย มันจะอะไรนักหนาเมื่อวาน
พึ่งบอกว่าวันนี้มีสอบแต่ดันมาเจ็บ
ตัวซะก่อนฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะพี่ฉันเจ็บหนักขนาดนี้แถมยังจับ
ตัวพวกที่ทำร้ายพี่ชายฉันไม่ได้อีก
มันน่าโมโหนะอะไรก็ไม่ได้ดัง
ใจสักอย่างหงุดหงิดโว๊ยย
"อยู่ข้างในแตมหมอยังไม่ออก
มาเลย". ไอ้เพมันตอบอย่างใจเย็น
ทั้งๆที่ก็เห็นอยู่ว่ามันน่ะลุกลี้ลุกลนกว่าฉันอีกหึ มีมันนั้นแหละที่ยังอยู่ดูแล
ไอ้พี่ชายฉัน ทั้งๆที่พี่โต๊ดก็ไม่ได้
ให้ความหวังหรืออะไรทั้งนั้น หึๆผู้หญิงอย่างไอ้เพมันมีให้เลือกออกตั้งเยอะมันเลือกจะเดินออกไปก็ยังได้แต่นี่มันไม่ไปหึ แต่ถ้ามันไปจริงๆละก็
พี่ฉันจะเป็นยังไงหว่า คิดแล้วอยาก
รู้แฮะ ช่างเถอะเอาไว้ก่อนฉันต้องดูอาการ
ไอ้พี่บ้านี่ก่อน"ญาติผู้ป่วยหรือปล่าวครับ"
คุณหมอหนุ่มที่ล่ำ(แต่หล่อ หุหุ) บึก
เดินเข้ามาถามเรา"ค่ะ กันเอง"ฉันบอกแล้วอ้าปาก จะถาม "ครับคนไข้อาการหนักเอาการเรา
ต้องให้พักฟื้นที่นี่ก่อนในระหว่างรอ
ผลตรวจ.เบื้องต้นพบว่าสมองคนไข้
โดนฟาดอย่างแรงแต่ไม่ถึงขั้นเลือด
กับเลือดค้างแต่หมอยังไม่แน่ใจว่าอาการคนไข้ร้ายแรงเท่าไหร่
แต่จากการตรวจพบว่าไม่มีอะไร
มาก ตามตัวมีรอยฟกช้ำ เราจึงต้อง
รอผลยืนยันอีกทีระหว่างอยู่ที่นี่หมอ
จะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพิเศษพร้อม
กับพยาบาลให้นะครับ"อ้อ พอจะเข้าใจนะ แต่หมอคะคนที่ถามหมอน่ะฉันนะคะ
ไม่ใช่ยัยเพหน้ามันก็ใช่ว่าจะเหมือนฉันแล้วตอนพูดทำไมไม่มองตูฟะตูเป็นคนถามนะเฟ้ยเป็นญาติด้วย
เข้าใจมั้ยเนี้ยเป็นน้องมันด้วยนะเฟ้ย
ตอบทีไอ้เพมันเป็นคายยยยมองมันอยู่ด้ายยยยอ๊ากกกกกสนใจกัน
หน่อยเซ่อ๊ากกกคนสวยงอนค่ะงอน
สะบัดหน้าพืดไส่คุณหมอทันที เชอะ เค้างอนแล้วนะเตงง้อเค้าสิ.ชิชะ"ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ"
ยัยเพยกมือไหว้ไอ้หมอหน้าม่อ
อย่างดีใจ"ไม่เป็นไรครับงั้นหมอขอ
ตัวนะครับ"ชิน่าจะไปตั้งนานแล้วยื่นหน้าม่อ
อยู่ได้ เชอะ ไอ้คุณหมอหน้า‘ม่อ’ฮิๆพาลค่ะพาล
โฮะๆสะใจ คิๆๆ กึกๆๆ ก๊ากกๆๆ อุวะฮ่าๆๆๆๆ(คำเตือน:นางเอกเรื่องนี้ออกแนว
โรคจิตและหื่นอยู่ร่ำไร-,-)ก่อนที่ฉันจะเดินมาฉันหัวเรอะด้วย
แหละฮ่าๆๆ (เค้ารู้หมดแล้วว่าแกเป็น
บ้า) ห้องหมายเลข1234เด่นหราเต็มตาเมื่อไอ้เพทนต่อสายตาที่มองมาไม่
ไหวมันก็จัดการลากฉันไปถามเลข
ห้องไอ้พี่ตดสองนาทีและผลที่ได้มาคือ‘ห้อง1234ชั้น4ทางเดินที่4’
แค่นั้นแหละมันก็ลากฉันเดินหาจน
เจอ วู่ๆเลขอะไรเอ๋ยจำง่ายที่สุด
ถูกต้องนะฮ้าบบบห้อง1234ชั้น4ทางเดิน4 วู่ๆจำง่ายชะมัดเลยวุ้ย(ปัญญาอ่อนชิบ-_-+)
แต่น่าเสียดายที่ยัยเพรีบมาหน่อย
ว่าจะหัวเรอะอีกสักสี่ห้านาที
(ยัยโรคจิตใครจะกล้ายืนข้างแกล่ะ)
แห่ม.ได้หัวเรอะทั้งทีเอาให้มันสุดๆสิถึ้งจะคุ้มประตูห้องที่จำง่ายที่สุดเปิดออกมา
เบาๆพร้อมกับพยาบาลหุ่นสะบึ้ม
เดินออกไปด้วยรอยยิ้มหว้าาายัยนั้นต้องลวนลามพี่ฉันแน่ๆ
เลย.กรี๊ดดดดดดด พี่ช้านนนนนผลัวะ
เร็วเท่าความคิดประตูบานใหญ่ตรง
หน้าก็เปิดผลัวะเข้ามาด้วนตีนน้อยๆ
(ที่แรงควาย)ของฉันก็ถีบจนประตู
แทบหลุด

KAMU SEDANG MEMBACA
รักเธอจังยัยตัวร้าย
Acakกร๊าสสสสสส!!! ไอ้พี่บ้าถ้าแกหายเมื่อไหร่ แกตายแน่!!!! …………………………………………………………{มิตรภาพน้อย}