-NUMARA 109'U GETİRİN
İnsanların seslerini bu daracık alanda çok net bir şekilde duyabiliyorum.
O kadar teknoloji filan diye zırvalıyorlar.
Ama
Adamların duvarları ses geçiriyor.
Bu gerçekten komik
Ben cadı Hare.
Mumara 201'im.
Cadı yaşıyla 17 yaşındayım.
Yaklaşık 2 gün önce insanlar tarafından yakalandım.
Şuana kadar bana zarar vermediler.
Ama 2 gündür.
Arkadaşlarımın çığlıklarını duyuyorum.
Tutulduğumuz odalar her akşam değişiyor. Bu da
Buradan kaçmak istememe sebep oluyor.
Bu sebeple,
Yakınımdaki Cadılarla konuşmaya başladım.
-Heyy oradamısın??
?-Ahğ
Orada olduklarını sesli nefeslerinden
Ya da acı inleyişlerinden anlayabiliyorum.
-NUMARA 198'İ GETİRİN
Yine birisini aldılar.
Geldiğimden beri beni neden çağırmadıklarını merak etmiştim.
3.günüm başladı.
Oda değiştiği gibi iletişim kurmaya çalıştım.
H-Merhaba
?-Hi
H-Ne zamandır buradasın?
?-1,5 ay oldu. Sen
H-3 gündür burdayım ama
? - Amaa?
H-3 gündür çağrılmadım.
Neden?
?-Kaç numarasın?
H-201 sen?
?-Sen güçsüzsün. Güçsüzlerle ilgilenmiyorlar. Benim numaram 58
H-Sen güçlüsün yanii
?-Evet, ve şuan hayatta olan tek çift numarayım.
Konuşurken güçlü durmaya çalısıyordu.
Ama acı çektiği belliydi.
-NUMARA 58
H-Gidiyorsun...
?-Evet, korkuyorum...
H-Sağsalim dön...
?-Peki...
Benim için dua et 201...
Parmaklıklara doğru ilerledim.
Gardiyan gelmişti. 58'i
Çıkardı.
58'in vücudu morluklarla doluydu.
Sağ gözü oyulmuştu.
Parmaklarının yarısı yoktu.
Tırnakları sökülmüştü.
58 karşılık vermeden gardiyanla gidiyordu.
Gardiyan birden saçını çekti.
Bunu izlemeye dayanamadım...
H-OROSPU ÇOCUKLARI
BİZ SİZE NE YAPTIK LAN
NANKÖR PEZEVENKLER
Doktorlardan biriyle göz göze geldim.
Elini bana yönlendirdi.
-GETİRİN ONU
Ben gerçekten bir aptalım.
Gardiyanlardan biri hızlıca geldi.
Geriye doğru adım attım. Arkamdaki duvara yaslandım.
H-Gelmek istemiyorum...
İstemiyorum...
Gardiyan kapıyı açtı.
Bana doğru yaklaşıyordu.
Ellerimle yüzümü yarım yamalak
Kapatmaya çalışıyorum.
Ağlamaya başladım.
Yere çöktüm.
H-Özür dilerim...
Özür dilerim...
Kaç kere tekrarladığımı
Hatırlamıyorum.
Özür dilemeye devam ediyorum.
Gardiyanın gölgesini gördüm.
Önümde dikiliyordu.
Elini havaya kaldırdı.
Ve bana vurdu.
Yere yığıldım.
Büyü gücüm olmadığında, bir hiç olduğumu tekrar hatırladım.
Buradan gitmek istiyorum...
Evime dönmek istiyorum...
Kabullenemem bu nankör insanların yaptıklarını kabullenemem.
Dostlarımı katlettiler.
Yerden kaktım. Gardiyana baktım
ve sırıttım.
H-İğrençsiniz...
Farkında olmadan mırıldanıyorum.
H-İğrençsiniz...
Gardiyanın üstüne doğru yürümeye başladım.
Bana vurabileceği mesafeye geldiğim gibi vurmaya başladı.
Ne düştüm, ne de dayanabildim.
Kan kusuyordum.
Gardiyanın üstüne zıpladım.
Ve tüm gücümle, boğazını ısırdım.
Gardiyan kanlar içinde yerde yatıyordu.
H-Ahhh
Ha gözlerim neden böyle?
Gözlerimden yaş geliyordu.
Ağlıyordum.
Neden?
Şuan mutlu olmam gerekmiyormu?
Onlardan birini öldürmedim mi?
Kafamı parmaklıklara doğru çevirdim.
Ve bana iğrenen gözlerle bakan
Doktoru gördüm.
______________________________________
Burada bırakıyorumm
Bölüm kısa ama yapacak bişii yok.
Şimdiden MC'yi biraz delirtmek istedim. İnş beğenirseniz.
Yazım hataları için kusura bakmayın >_<)
