Ang Kuya kong Sikat (A CN Blue Fan Fiction)

Chapter 26

Chie’s Note: Annyeong haseyo! *bows* It’s really been a looooooong time ne? xD Haha. I miss you all my beloved readers! :3 Ako na-miss niyo? Haha. Alam ko nainip kayo sa UD na ‘to. Sorry talaga mga cute, sana maintindihan niyo ko. :D Salamat! This will be the one of the last UDs for AKKS. *sigh* So pano ba yan? Enjoy reading pa rin mga cute and wonderful kong readers! :* Nga pala, check out my new story: You and I Collide. ^^ Hihi. Spread the love! Here’s Chapter 26! ^__________^

Sorry sa picture ha? Poor photo editing skills tawag diyan. xD HAHAHA! --->> 

Chapter 26

~ Yvette’s POV

                Maaga rin kaming nakauwi nila Jung Shin dito sa dorm nila, dito na rin tumuloy si Mi Eun unnie at magkatabi kaming umidlip. Pero ngayong paggising ko, wala na siya sa tabi ko. Umuwi na kaya siya?... Napuyat sila nila Min Hyuk kagabi sa pagbabantay sa akin. Lagi nila akong chinecheck every once in a while. Lalo na si Min Hyuk, tinatapik-tapik pa ko! Baka eka hindi na raw ako sumagot, natatakot daw siya. Grabe… Antok na antok pa naman ako kagabi, pero silang tatlo salitan ng pagkausap sa akin, makarinig lang sila ng ungol ko bilang sagot, magiging panatag na sila. Aigoo…. Eye bags ko tuloy namamaga. T^T

                Bumangon na rin ako at naligo. Aigooo… Ang bagal ko ng kumilos. Anebeyen. Kung ano ang ikinadaldal ko, siyang kinatahimik ng bawat paggalaw ko. Naman e. T^T

                Lumabas na ako ng kwarto ni Jung Shin. Nakakapanibago naman ang katahimikan dito sa dorm ah? Wala kaya silang lahat? Hala. Ako na naman mag-isa ang naiwan dito, panigurado si Mi Eun unnie kung pupunta man, mamaya pang hapon. >3<

                Lumakad ako papunta sa kitchen, maghahanap ako ng makakain. Waaah. Gutom na ko. Paa, bilisan mo namang umusad. Wala yata akong magagawa sa pagbagal at pagiging limitado ng kilos ko ah? *sigh*

O_O

                Nagulat ako sa nakita ko sa lamesa. Ang daming pagkain! >u< Wow! Niluto kayo ‘to ni Jung Shin? O baka naman pinadeliver ni Min Hyuk? E? Parang hindi naman. Home-made na home-made ang dating ng lahat ng pagkaing nakahain sa harap ko.

                “Yeon Hee-unnie~” napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. Muntikan pa kong magka-heart attack! OMO! Nakakagulat naman kasi yung pagtawag niya e.

                “Jiji!” gulat kong nasabi at tumakbo siya sa akin at yumakap, kasunod niya si Sun Hye-ghomo at ngumiti siya sa akin.

                “Good morning Yeon Hee” bati niya at umupo sa harap ng mesa.

                “Good morning Sun Hye-ghomo” bati ko at nag-bow sa harap niya.

                “Take your seat, let’s have breakfast together” sabi niya at sumenyas na umupo ako across niya. “Jung Shin and the rest are off to have their works, they told me to cook breakfast for you” at ngumiti siya sa akin.