Ang Kuya kong Sikat (A CN Blue Fan Fiction)

Chapter 19

Chie’s Note: Annyeong haseyo mga Cute! :D I’ll be slowly updating AKKS. Pasukan na e. Time to get serious na sa buhay! xD LOL Pero I do hope na basahin niyo pa rin siya, jebal(please)? :3 Hihi. I’ll give my best, promise! ;) Enjoy reading! :D Hoho!

P.S: CN Blue sa kanan! Hoho! :D Si Min Hyuk oppa oo! xD LOLOLOLOLOL. :))))) I-play yung vid if you like listening to a song. instrumental lang ulit yan. xD Adik ko noh? xD haha. Enjoy mga Cute! ;) LOL. Feeling ko may similarities ang suot ni Yong Hwa oppa na polo sa suot kong polo sa DP ko. :""> HOHO.

Chapter 19

~ Yvette’s POV

                Binukas ko yung mga mata ko. Unang araw ko ng nalaman kong may sakit ako. Waaaah… Ang tahimik naman ng paligid. Mukhang paghinga ko lang ang naririnig ko ah? Ay boba… TT____TT Sound proof nga pala lahat ng kwarto dine sa dorm ng CN Blue. xD

                Tumayo na ako at pumunta sa may closet ko at ang bumungad sa akin ay ang sang damakmak na gamot na kailangan kong inumin sabi nung doctor. Every meal daw dapat iinom ako ng mga ‘to, tapos yung iba kapag daw umatake na yung pananakit ng bone and chuvachuchu ko. *smile*May talent showcase event nga pala ang FNC ngayon, ibig sabihin, karay karay na naman ako ng CN Blue papunta dun. Hm… Sa pagkakaalam ko magpe-perform ang mga talent ng FNC Entertainment ngayon para sa mga fans nila. Buti naman at libre ako! xD Haha.

                Bigla kong naalala ang lullaby na kinanta ni Kuya, ang ganda… Kahit walang lyrics at tanging pag-hum lang niya ang narinig ko. Pak na pak pa rin sa pangdinig ko e. Hihi. :3 Hay… Parang naiyak pa ako yata kagabi? O_O Waaaah… Pano pag namatay nga ako? Hindi ko na maririnig ang magandang boses ni Kuya na naglala-lullaby. *sigh* Chesung hamnida, Yong Hwa oppa… May malaki akong kasinungalingan sa iyo at sa iba pa, pwera kay Jong Hyun…

                Tama na drama! Ligo na nga ako… >3< Busy pa ang F4 sa pagpa-practice ng mga kantang tutugtugin nila mamaya. Ayoko ng magsuot ng above the knee na dress. Kasi may sugat ako. Mabuti at hindi napansin ni Kuya! xD Hm… Makapag-jeans na nga, tsaka simple shirt at syempre ‘di pwedeng mawala si cardigan. Hihi.

                Kinuha ko yung laptop ko, nagbabakasakaling online ang aking Boicefriend na si Shamela. As expected, hindi nga siya online. >3< Hay… Ganon ba talaga ka-busy kapag college ka na? Ano kaya pakiramdam maging isang college student sa isang university hano?... Busy siguro si Shamela sa mga assignments niya noh? *sigh* Mukhang wala na akong pag-asang makapag-college. TT___TT

                In-off ko na yung laptop ko at phone ko naman ang hinarap ko. *smile* Ang wallpaper ko ang nagpapangiti sa akin e, kahit anong lungkot pa ang nararamdaman ko. Ikaw ba naman kasi pa-gitnaan ng super iniidolo mong banda? Sinong fan girl ang hindi kikiligin ang buong existence? >///< Hihi. Pumunta ko sa photos… Nakita ko na naman ang family picture namin. Ako kasama ang foster parents ko. *sigh* Hindi pa nila alam ang tungkol sa kalagayan ko… At wala akong balak na sabihin sa kanila, maging kay Shame man.

                Waaaaah… Matagal-tagal na rin ang huling pag-uusap namin ni mommy. Meron naman akong number nila ni daddy na ginagamit sa Pilipinas, pero wala naman yata akong sapat na load para tawagan isa sa kanila. But this time, mai-try kaya? Hayaan niyo ng si Kuya magbayad ng mako-consume kong load sa international call. xD Haha. Keribels niya na yun.