MOTORCU TEXTİNG

6. Bölüm

Selam bebişler ben geldimm. Oy ve yorum yapmayı unutmayın. Seviliyorsunuz 🖤

Annem ve kocası tatile gitmişti. Ve ben ilkez evde tek başıma kalıcaktım.
Aslında tek başıma kalmaktan deli gibi korkuyordum.  Babam öldükten sonra herşeyden korkar oldum. Ama o adamla değil tatile aynı evde bile kalmak  beni deli ediyordu. Bu yüzden gidemezdim. Deli gibi korksamda asla gidemezdim.

Aniden kapının çalmasıyla olduğum yerden irkildim. Hemen kapıya doğru yavaş adımlarla ilerledim. Kapının deliğinden baktım. Tanımadığım bir adamdı. İçimde büyük bir korku oluşmuştu. Napıcağımı bilemiyordum. Açıp kimsiniz diye soramazdım, çünkü deli gibi korkuyor ve utanıyordum.  Ama açmak zorundaydım çünkü adamın gitmek gibi bir niyeti yoktu. Hâlâ kapıyı çalıyor ve çalması her dakikası şiddetleniyordu.

Daha fazla çalmasın diye kapının kilidini yarı açıp kapı aralığından adama,

" Buyrun kimsiniz" diyebildim Adamda kaşlarını çatıp bana,

" Asıl sen kimsin,  Necip nerde " diye sordu. Üvey babamdan bahsediyordu.

" Evde yok ,bir sorunmu var " diyerek adama cevap verdim. Açıkçası adam baya korkutucu gözüküyordu. Hemen hemen 40 yaşlarında  siyah sakalı siyah saçlı bir adamdı.

" Aç şu kapıyı, babanla konuşucam"

Dediği zaman kalbim yerinden fırlayacak gibiydi,

"Evde yok dedim, ve kapıyı açmamı beklemeyi. Onlar Antalya gittiler"

" Bana bak kızım aç şu kapıyı. Babanın içerde olduğunu biliyorum."

" Bakın gerçekten evde yoklar, neden inanmıyorsunuz, eğer gitmeseniz polis çağırıcam" diyerek son cesaret kırıntısıyla konuşuyordum.

" Bana bak o Babana söyle borcumu ödeyecek, ödemediği taktirde, ben kimden alıcağımı biliyorum, ve yarına  kadar müddet'i var. Duydunmu"

Adamın söylediği şeyler karşısında gözlerim iri iri açılmıştı. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ne borcu? Neyden bahsediyordu.

" Ne diyosun sen ya ne borcu " diyerek adama merak ettiğim soruyu sordum.

" O üvey babanın bana tam tamına 2 milyon borcu var. Ve eğer yarın ödemese tekrardan gelicem duydunmu."

Diyerek arkasına bakmadan merdivenlerden aşağıya doğru indi. Ve gözden kayboldu.

Hemen adamın gittmesiye kapıyı kapatıp nekadar kilit varsa hepsini kilitledim. Ellerim titriyordu. 2 milyon borçmu? Ne bok yedi bu şerefsiz.

Hemen Odama koşarak yatağın üzerindeki telefonu alıp Annemi aradım.

Çalıyor... Çalıyor..

Aradığınız kişiye şuanda ulaşılmıyor

Sesini  duyunca hemen kapatıp tekrar aradım. Ama açmadı. Sonra tekrar,  tekrar  tekrar ama açmadı.  Endişelenmiştim çünkü annem ilkez telefonlarımı açmıyordu.
Bende hemen üvey babamı aradım. Hayatım boyunca ilkez arayacaktım. Mecbur olmasam asla aramazdım.

Fakat aradığım dakikada,

Aradığınız kişiye ulaşılmıyor.

Noluyor lan niye açmıyorlar, ikisinede ulaşılmıyor. Napıcağımı bilmiyordum. Başka tanıdığım kimse yoktu. Ellerim titriyordu. Napacağımı,kimi arayacağımı bilmiyordum. Hiç durmadan sürekli ikisini arıyordum fakat cevap yoktu ulaşılmıyordu. Yanaklarımı yakan göz yaşlarımla hıçkırıklar içerisinde odamın ortasında ağlıyordum.