Unicode
အာဂရာဘာနန်းတော်ကြီးရဲ့နောက်ပါးကို တဖြည်းဖြည်းတိမ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားတော့မဲ့နေမင်းကြီးဟာ လက်ကျန်အလင်းရောင်တွေခြုံလွှမ်းကာ နှုတ်ဆက်နေရှာပြီ။
ပျက်စီးနေတဲ့ ပြတင်းပေါက်လို့မဆိုသာတဲ့ အထိန်းအကာမရှိတဲ့ဘောင်ပေါ်ထိုင်ကာ အာလာဒင်တစ်ယောက် နေဝင်ဆည်းဆာအလှကို ရှူ့စားနေသည်။ မကြာခင်မှာ မီးရောင်တွေထိန်ထိန်ညီးနေတော့မဲ့ နန်းတော်ကြီးကိုလည်းငေးရင်း သူ၏အတွေးတို့ဟာ အတည်တကျရှိမနေပေ။
မနက်နေထွက်ချိန်မှစပြီး ညမိုးချုပ်လို့ လောကတစ်ခွင်ကို လရောင်မှိန်ပျပျဖြန့်ကျက်တဲ့အချိန်ထိအောင် သူ၏တစ်နေ့တာဟာ လှုပ်ရှားပြေးလွှားပြီးကုန်ဆုံးရသည်ကများသည်။ တစ်ခါတလေမှာတော့ ကျိုးပျက်နေတဲ့ပြတင်းပေါက်မှာထိုင်ပြီးငေးမှိုင်ကာ အခုလို နေဝင်ချိန်ကိုကြည့်တတ်၏။ ရှင်သန်လာတဲ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး မြင်ဖူးသမျှ အလှဆုံးအချိန်ကိုပြောပါဆိုရင် သူ့မယ် ပြောစရာက " အာဂရာဘာမြို့ရဲ့နေဝင်ချိန် " သာရှိသည်။
အခုတော့ အဲ့ဒီစကားကိုပြန်ရုတ်သိမ်းရမလားပဲ။
အတွေးဆုံးသည်နှင့် အာလာဒင်ရဲ့မှိုင်တွေနေတဲ့မျက်နှာမှာ ပီပီသသအပြုံးတစ်ခုကနေရာယူသွား၏။ အာဂရာဘာ၏ဆည်းဆာအချိန်ကသာ အလှဆုံးသောမြင်ကွင်းလို့ သူထင်မှတ်ခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို မကြုံဆုံရသေးခင်အထိပေါ့လေ..။
လှရက်လွန်းတဲ့ ဖြစ်တည်မှုလေးပါပဲ။ ခပ်စင်းစင်းမျက်တောင်တွေရဲ့ တဖျတ်ဖျတ်လှုပ်ရှားမှုလေးကအစ ပြာလဲ့လဲ့မျက်ဝန်းတွေမှာ ဒေါသအရိပ်ယောင်တွေသမ်းသွားတာအဆုံး လှရက်လွန်းပါတယ်။ ဒီလောက်လှတဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မဆုံဖူးတာအမှန်ပဲ..။
နန်းတော်ထဲက ရံရွှေတော်တွေအားလုံး အလှပဂေးတွေချည်းလားဆိုတာ သူမသိ။ သူတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ရံရွှေတော်လေးရဲ့အလှကတော့ အတွေးထဲကထုတ်ပစ်လိုက်ရမှာတောင် နှမြောတသဖြစ်စေတဲ့အထိဆိုရင် တမင်ပိုပြောခြင်းမျိုးမဟုတ်ပေ။
