In love with a prins {Daan Zwierink}

-1-

{Eadelyn }

Nog heel even en dan ben ik thuis, hoe konden mensen dit alles toch vol houden. Toen ik thuis kwam stond mama op me te wachten . "Eadelyn Käller waar was je ?" Vroeg mijn moeder boos. Haar gezichts uitdrukking zegt me dat ze heel moe is maar dat is ze ook sinds de laatste tijd. "Gaan joggen. " Zeg ik " Om dit uur ?! Heb je gezien dat het al 1 uur is? ben je gek ofzo?!" Roept mijn moeder. Ik loop naar boven en doe de deur van mijn kamer dicht. Ik plofte op mijn bed neer en viel in slaap.

Ik deed mijn ogen open en ik merkte op dat ik mijn sportkleding nog aan had. ik wist het meteen, ik was gisteren in slaap gevallen. Ik loop met andere kleren naar de badkamer. Het warme water deed deugd, toen ik klaar was keek ik naar mezelf, ik had dikke wallen onder mijn ogen. Ik zuchte en nam een horloge dat niet eens van mij is. Dit horloge is van mijn broer Stijn, hij is dood gegaan in de oorlog, net als mijn vader. Ik weet nog goed toen er soldaten bij ons kwamen, mijn kleine zus Lilay deed de deur open, ze was toen nog maar zes en snapte er niks van.

Het was een hele shok voor de familie mijn moeder heeft alleen nog Nils, Lilay en mij we hebben haar alle drie geholpen tijdens deze moeilijk tijden. Ik liep naar beneden Nils was er niet. Waarschijnlijk zat hij in een of ander bar te zingen om wat geld te krijgen. "Goedemorgen Eadelyn." Zei mijn moeder ik ging naast mijn zusje zitten. Ik nam een broodje en smeerde er wat boter op en die at ik op. Als ik klaar was liep ik naar buiten, de zoon van de buurman keek me aan.

" Hey Eadelyn!" Zei hij redelijk vrolijk "Ook goedemorgen Jack." Zeg ik en ik liep verder, ik kwam aan bij de begraafplaats en ging zoals gewoonlijk naar de graven van mijn broer en vader maar deze keer was ik niet alleen Nils was er ook, ik verstopte me achter een boom en luisterde naar wat Nils aan het zeggen was. "Ik heb gefaald pap, nooit zal ik zo goed zijn als jou, ik kan niet eens voor Mama, Eadelyn en Lilay zorgen, Ik ben waardeloos. " Hoor ik hem zeggen " Waarom moest je naar het leger gaan met Stijn? Ik wou soms dat je er nu nog bij was, je moet Lilay zien ze wordt maar mooier met de tijd maar zij niet alleen, ook Eadelyn is een mooi meisje sinds je dood is ze wat veranderd ze gaat meer in haar schulp dat had mama niet verwacht. " Zegt hij " Ik zal maar gaan want straks is mama ongerust. " Zegt hij , hij staat op en ga weg.

Ik kom thuis aan Lilay zit tv te kijken met mama" Wat kijken jullie ?" Vraag ik als ik naast Lilay hebt geploft "Koning Erwin heeft iets heel belangrijk te zeggen dus ja we kijken." Zegt mama droog ik knik en kijk mee. " Zoals jullie weten word prins Daan bijna achttien dus binnenkort moet hij een land besturen maar dat kan hij niet alleen. Daarom doe ik een selectie, alle meisjes tussen 16 en 18 jaar zijn verplicht om zich aan te melden bij uw stadhuis." Toen werd het onderbroken "Kut !" Hoorde ik Nils schreeuwen , hij kwam naar beneden " Wat is er ?" Vroeg Lilay "Stroom is uit. " Zegt hij en hij liep de kelder in. Mijn moeder zuchtte en liep naar de keuken Lilay keek me aan "Wat is er ?" Vroeg ik "Ga je je ook aanmelden?" Vraagt ze, ik knik " Het zal wel moeten want de koning verplicht het ons." Zei ik.

Nu vraag ik me af wil ik dit wel of niet want ja in een paleis wonen is waarschijnlijk niet leuk en al die meisjes die waarschijnlijk beter opgevoed zijn dan mij , die allemaal een vader hebben en toen barste ik in tranen uit "Lilay wat heb je tegen haar gezegd ?!" Hoorde ik Nils roepen "Ik vroeg haar gewoon of ze haar ook ging inschrijven bij de selectie. " Zegt ze met een kleine stemmetje. Nils komt naar me toe en probeert me te troosten "Shhh het komt goed ik beloofd het." Zegt hij , Als ik na een tijdje bm gekalmeerd was keek hij me aan. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en ging naar boven ik bleef beneden achter.

Terwijl ik in mijn kamer zat werd er op de voordeur geklopt ik liep naar beneden Aedley stond voor de deur "Is Eadelyn hier ?" Vroeg ze, mijn moeder knikte "Eadelyn! "Riep mijn moeder "Ben er al." "Dus wat kom je hier doen ?" Vraag ik " Ik wil dat we ons samen gaan inschrijven voor de selectie. " Zegt ze hyper "Mama wil je mee ?" Vraag ik " Ik moet nog voor het eten zorgen enzo." Zegt mam "Mijn moeder komt ook mevrouw Käller." Zegt Aedley, mijn moeder zuchtte maar deed haar jas toch aan "Nils ,ik ben even weg kan je voor je Lilay zorgen ?" Riep mam. "Okay! " Antwoorde Nils samen liepen we naar het stadhuis. De moeder van Aedley stond op ons te wachten we gingen naar haar toe " Bettina je bent ook gekomen. "Zei ze.

Als het onze beurt was ging moesten we alle onze gegevens opschrijven op een papier daarna moesten we op de foto. " Kan je alsjeblief glimlachen. " Zei de fotograaf aan een meisje ik begon te lachen en toen zag ik een flits. Zeg niet dat ze een foto van mij hebben getrokken "Wat is je naam ?" Vroeg een fotograaf naar me "Eadelyn Käller. " Zeg ik " Je mag al gaan ." Zegt hij ik knik ik neem de hand van mama en we lopen terug naar huis.

We zitten aan tafel het is zo stil maar zo is het bijna altijd niemand durf iets te zeggen "Hoeveel meisjes zullen gekozen zijn om mee te doen bij de selectie ?" Vraagt Lilay opeens "Eeuhm.... 35 dacht ik dus ik heb zo 0, 0000000001% kans om mee te doen." Zeg ik " Maar nee prins Daan zal je waarschijnlijk opmerken tussen al die andere meisjes." Zegt Nils , ik giechel. Terwijl ik de tafel af ruim denk ik na zou Nils gelijk hebben ? Nee toch niet want ja wie kijkt me nou aan ik zucht en begin met de afwas.

Maar eigenlijk waarom zat ik me zorgen te maken ?