In love with a prins {Daan Zwierink}

-11-

{Eadelyn}

Ik word wakker en begint te huilen ik weet niet hoelang ik hier nu al zit maar veel te lang. Opeens komt er iemand binnen hij geeft me een dienblad ik schuif die dienblad ik heb totaal geen honger het enigste wat ik nu wil is naar huis gaan.

De man zucht en kijk me aan "Je zou moeten eten." Zegt hij , ik negeer hem "Okay dit mag ik dus niet doen maar kom." Zegt hij wat bedoelt hij met ik mag dat niet doen? Ik sta op en loop met hem mee naar boven snel zie ik dat de tv aan sta en zie Daan op het scherm ik begin te huilen . "Het spijt me dat je hier vast zit." zegt hij , ik kijk naar hem "Hoelang?" zeg ik het is raar om mijn stem te horen die maak een zo raar klank "1 maand al." zolang ? Waarschijnlijk heeft Daan een nieuwe lief en ben ik niks meer misschien wilt hij me niet meer zien of zoekt hij me niet meer. Ik kijk de man aan eigenlijk waarom noem ik hem een man hij is zo jong ik denk rond de 20.

"Eigenlijk hoe noem je ?" "Daniel." Het laat me denken aan Daan alles wat ik doe laat me denken aan Daan het word na een tijdje wel irritant ik zucht "Kom." zegt Daniel , ik volg hem op het voet en zie dat we naar buiten gaan ik neem een diepe adem "Stap in de auto ." Ik stap in en al snel val ik in slaap. Ik word door elkaar geschud als ik zie waar ik ben ren ik uit de auto eindelijk thuis! Ik zie aantal wachten als ze me zien worden hun ogen groot "KONING ERWIN!" roept er een maar voor dat ze nog iet kunnen zeggen val ik flauw. 

Ik word wakker en herken meteen waar ik ben in mijn kamer , ik sta op en kijk naar me zelf aan eigenlijk lijk ik niet op de Eadelyn van voor de ontvoering ik zie een schaar staan ik neem die en knip die tot mijn schouders. Er komt iemand de kamer binnen ik kijk op en zie Louna staan "Wat heb je gedaan?" Vraagt ze geschrokken "Mijn haar geknipt."ze zucht "Ik ga de andere halen." zegt ze en ze verdwijnt van de kamer. Ik loop naar mijn kleerkast en neem een jurk met schoenen en ga naar beneden ik ga naar de tuin. "Wat doe je hier ?" vraagt een stem die ik uit duizenden kan herkennen "Gewoon luchtje scheppen." Zeg ik "En je haar ?" "Gewoon verandering." Hij heeft niet een keer gezegd dat hij me miste of dat hij van me hield ik voel de tranen opkomen , zonder na te denken sta ik op en loop weg van hem opeens zie ik Soph ze kijkt me aan "Eadelyn!" Roept ze blij en loopt naar me toe "Hoe gaat het ? Hebben ze je mishandeld ?" ik haal mijn schouders op en ga weg. 

Als ik in mijn kamer ben gooi ik alles omver ik haat mijn leven het lijkt alsof ik gewoon ontvoerd moest blijven en niet gered moest zijn. Ik zucht en begint te huilen opeens zie ik een briefje staan : 'Als je me nodig hebt ben ik nooit ver Daniel' Wat bedoeld hij daarmee ? Ik zucht nu heb ik hem echt nodig ik loop voorzichtig weer naar beneden "Moeten we het haar vertellen," hoor ik Sophie zeggen "Nu nog niet schat het is beter ze moet eerst van al haar emotie komen. zie je niet dat ze zo wat de weg is kwijtgeraakt." Zegt Daan ik huil en loop naar de deuren ik wil uit die nachtmerrie, uit mijn leven . Ik ga op het straat zitten "Wat is er ?" Vraagt iemand ik draai mijn hoofd en zie Daniel staan ik knuffel hem huilend "Je had me nooit naar hier moeten brengen." zeg ik tegen hem "Het lijkt alsof iedereen me haat." zeg ik nog steeds huilend "Ik haat je niet." zegt hij beledigd "Niet jij maar de personen in het paleis zo bedoel ik het niet." "Oooh." ik lach zoals vroeger Daan deed toen ik dit ook antwoordde. 

Ik zit in de auto met Daniel hij zei dat hij me naar ergens ging brengen ik heb mijn jurk ingewisseld voor een jeans broek , T- shirt en sneakers. Ik zet mijn haar in een staart want ik heb het echt te warm ik kan alleen maar aan denken hoe mijn leven zou zijn als ik nooit gekozen was . Opeens zet Daniel de radio ik luister naar de muziek en val in slaap "Ed." zegt Daniel , ik doe mijn ogen zachtjes open en wrijft erin de deur is open ik kan de lucht van de zee ruiken ik rol de pijpen van mijn jeans en trek mijn sneakers eruit snel loop ik naar het water het voelt zo goed even uit de leven van een selectie meisje gewoon mezelf zijn zo voel ik het goed! 

Opeens trekt Daniel me meer in het water "DANIEL !" Roep ik naar hem lachend eigenlijk voor december is het niet zo koud "Wat doe je voor Kerst ?" Vraag ik uit niks , hij haalt zijn schouders op "Wil je kerst met mij vieren?"  , hij knikt ik geef hem een knuffel "Je bent echt mijn tweede beste vriend!" zeg ik en loop weg opeens word ik gedragen en rondgedraaid ik begin te gillen . 

We zitten op de weg terug naar het paleis ik heb echt de beste dag van mijn hele leven gehad sinds dat ik in het paleis ben. "We zijn er;" zegt hij , ik geef hem een knuffel "Thanks en het was echt een toppie dag vandaag." "Dat is niks ik doe echt alles voor jou Ed;" zegt hij ik glimlach naar hem en doe de deur dicht. Ik kijk hem weg rijden en ga dan naar binnen het eerste wat ik zie als ik binnenkomt is Daan die 1000 stappen rond de gang aan het maken als hij me ziet kijkt hij boos aan "WAAR WAS JE?" Brult hij "Even uit." Antwoord ik hem bot "Zomaar was het al niet genoeg dat je ontvoerd was ?" Schreeuwt hij "Ik wou gewoon een luchtje scheppen want ik ben jullie beu is het nu goed ?" "Wat bedoel je ?" Vraagt hij gekwetst "Sinds dat ik terug ben heb je niet eens gezegd dat je van me hield , iedereen doet gewoon raar tegen mij ik word er gewoon gek van!" roep ik naar hem "Sorry." zegt hij en hij loopt weg wat is er met hem aan de hand ik zucht en loop naar mijn kamer die is al opgeruimd. 

Ik ga op mijn balkon en laat tranen vallen nu wat ik wil is echt alles terug opnieuw doen mijn leven even veranderen . Ik trek mijn pyjama aan en wil zo snel mogelijk gaan slapen.

_________________________________

hier is mijn hoofdstuk en sorry voor de lange updates en ga mijn nieuwe account volgen : nord_lover 

love you xx