EREN bxb ( Gerçek Ailem )

5. Bölüm

Eren'den

Yemek yemeyi bitirmiştim ve tabakla-rı  yıkamak için mutfağa doğru ilerledim. Tam yıkayacakken o cana yakın teyze elimden aldı bulaşıkları.

"Oğlum sen git ben hallederim ."

"Olur mu öyle teyze bırak ben halledeyim. "

"Oğlum bu zaten benim işim birşey olmaz elime yapışmadı ya "

Ben daha ağzımı açacakken elimden alıp kendisi yıkamaya başladı. Sonra yanımıza Özlem Hanım geldi .

"Sende mi buradaydın oğlum? "

"Ben birkaç bulaşık yıkamak için gelmiştim ama Helen teyze benden önce halletti ."

"Hmm. Oğlum o zaman senin işin yoksa benimle gel ."

Kafamı salladım ve Özlem Hanım'ı takip ettim.

Salon odasına geldik ve herkes oradaydı. Özlem hanım oturduktan sonra bende tek kişilikli olan koltuğa oturdum.

Hepsinin göz odağı bendim ve bu aşırı utanç vericiydi. Yine ellerimle oyna-maya başladım. Özlem Hanım ile Murat Bey işi oldukları için şimdi gitmişlerdi ben ve onlar kalmıştım .

Sonra abilerden biri bana döndü.

"Merhaba Eren ben abin Aras seninle tam tanışamamıştık."

"Merhaba tanıştığıma memnun oldum ."

"Bende  Eren ."

Galiba içlerinden bir tek Aras abi ön yargılı değildi çünkü diğerleri bana düşmanmışım gibi bakıyordu.

Saat epeyce ilerliyordu ve birkaç saat sonra Özlem Hanım ile Murat Bey geri dönmüştü bende izin alıp odama çıkıp tekrardan yatağıma yattım ve bi-raz sonra gözlerim kapanmıştı.
...

Sabah olmuştu ve bende direkt banyo-ya gidip duş aldım. Giyindikten sonra ise aşağı indim galiba beni beklemiş-lerdi.  Enes abi bana dönüp

" Biraz daha erken gelemez misin seni beklemek zorunda kaldık. "

"Ben özür dilerim geç kaldığım için."

Murat Bey ise Enes'e dönüp

"Kes şunu Enes bekledin diye ölmedin ya ."

Enes abi cevap vermedi ve Murat Bey'in  izniyle herkes yemeğini yeme-ye  başladı. Tam ben de başlayacakken Bulut abimin beni aradığını gördüm ve telefonu sessize aldım. Bu aile için-de Bulut abimle konuşamazdım yalnız başıma olduğumda arayacaktım onu.

   Kahvaltı bitmişti şimdi ise öylece oturuyordum . Aklıma Bulut abimi arayacağım geldi ve telefona girip onu aradım.

"Merhaba abi beni aramıştın ama ben yemek yediğim için sessize aldım telefonu."

"Merhaba Eren'im ben sadece nasılsın diye aramak istemiştim."

"İyi ettin abi ee nasılsın? ."

"Ben iyiyim de Eren asıl sen nasılsın orada sana kimse karışmıyor dimi ?"

"Hayır abi kimse karışmıyor sadece biraz ön yargıları var. Bu arada abi yeni gelen çocuğa alışabildiniz mi ?"

"Fazla cana yakın bir tip değil. Onu bunu geçte ev sen yokken Arda ile bana fazla sessiz geliyor."

"Deme abi öyle ağlarım bak ."

"Aman sakın ağlama ama ne yapayım oğlum özlüyorum seni sarılamıyorum da sana ."

" Bende seni çok özledim abi birkaç gün sonra buluşmaya ne dersin ?  Arda abiyi de getirmeyi unutma ha."

"Olur çok iyi olur abim ."

"Tamam abi ben şimdi kapatıyorum telefonu ders çalışacağım. "

"Tamam abim Allah zihin açıklığı versin."

Birkaç gün sonra abimgille buluşa-cağım için mutluydum çünkü onlar varken kimse bana birşey yapamazdı. Sonra ders çalışmaya başladım hedefim İngilizce öğretmenliğiydi onun için fazlasıyla ders çalışıyor-dum.

Ne kadar ders çalıştım bilemem ama ruhum bunalmış ara verdim ve aşağı indim yine abi ve abla takımı oradaydı. Bende yanlarına gitmiştim ve Aras abiye döndüm.

"Aras abi yanına oturabilir miyim. ?"

"Olur tabiki oturabilirsin."

Ama bu sefer bana sinirli bir şekilde bakan bir çocuk vardı galiba bende. İki yaş büyüktü.

" Ailemize nasıl geldin bilmiyorum ama umarım erken bir şekilde çıkarsın."

Bu şekilde konuşması beni hem üzmüştü hem de sinirlendirmişti.

" Yazık size gerçekten bütün insanlar aynı değil ben Yiğit'e benzemiyorum."

" Tabi tabi bunlar da bir rol dimi hatta aktığın o gözyaşları da timsah gözyaşları."

"Yeter artık geldiğimden beri ya soğuk bakıyorsunuz ya da sinirli ben size ne yaptım gerçekten? "

" Senin bizim ailemizde olman bile sorun . "

Ben birşey demeden odama gittim ama en son Aras abimin sesini duymuştum.

Yatağıma girdim ve ağlamaya başladım benim bu dünyada kimsem yoktu bunu unutmamalıydım.

O kadar çok ağlamıştım ki artık başım ağrımaya başladı hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım.

Akşam yemeği gelene kadar odamdan çıkmadım ders çalışmaya başladım onlarla tekrardan kavga edecek değildim.

Birkaç saat sonra odama Murat Bey gelmişti.

"Oğlum duydum ki Rüzgar'la aranızda bir tatsız olay olmuş."

"Evet Murat Bey oldu öyle bir olay . "

"Oğlum senden Rüzgar adına özür dilerim birgün onlar da anlayacak senin ne kadar kalbin kadar temiz olduğunu."

" Sorun yok Murat Bey zaten onlardan da birşey beklemiyorum benim zaten iki abim var onlarda Bulut ve  Arda . "

" Peki oğlum sen öyle diyorsan. Gel aşağı yemek ye oğlum."

"Tamam geliyorum Murat Bey ."

Dedikten sonra aşağı inmiştik beraber masaya geçip oturdum kimsenin yüzüne bakmadan ve yemeğimi yemeye başladım.

Yemeğimi bitirdim ve odama çıktım burada yabancı olduğum için aşırı sıkılıyordum zaten bana karşı ön yargılılardı.

Sonra aklıma dışarı çıkabileceğim geldi. Murat Bey'den izin almak için çalışma odasına çıktım ve kapıyı tıklattım içeriden "gel" sesi geldi.

"Şey Murat Bey ben dışarı çıkabilir miyim diye soracaktım. "

" Tabi oğlum çıkabilirsin ve yanına da al bu kartı istediğini alırsın."

"İyi de ben bunu alamam ."

" Al oğlum bütün çocuklarım da var sana da veriyorum . "

Tam itiraz edecekken elime verdi kartı. Bende odama çıkıp hazırlandım ve en yakın arkadaşım olan Toprağı aradım.

Ve son ...

İyi okumalar hepinize ❤️❤️❤️

Bölüm nasıldı???

Yeni bölümde görüşmek üzere hoşçakalınn 👋👋👋

❤️💓💖💞💘💝💟💕❤️💓💖💞💟💕💝💘❤️💓💖💞💟💕💝💘❤️💓💖💞💟💕💝💘❤️💓💖💞💟💕💝💘❤️💓💖💞💟💕💝💘❤️💓💞💟💕💝💘❤️💓💞💟💘💝❤️💓💖💞💘💝💟💕❤️💓💞💖💞💝💕💟❤️💓💖💞💘💝💟💕❤️💘💝💓❤️