ALL OF US ARE DEAD EVRENİ

14. Bölüm: Bekleyiş

Ya tam tersi olursa?

Doktor: Pozitif düşünmeye çalış. Şimdi kan alacağım senden.

Birlikte odaya gittik. 3 şişe kan almıştı. Kendi odama geçip bekledim olacakları.

Diğerleri de yanıma geldi.

Minji: Ben anlamadım şimdi insan olacaklar mı olamayacaklar mı?

Hari: Olacaklar ama tehlikesi var.

Daesu: Ölebilirler de yani.

Onjo: Ölmeyecekler. Öyle düşünmeyin.

Hyoryung: Dün gece hakkında konuşmak ister misin Yn?

Hepsi neden öyle bir şey yaptığımı merak ediyordu.

Onlara olan her şeyi anlattım.

Minji: Am*na k*yduğum adamına bak sen.

Suhyeok: Kafayı bozmuş o adam.

Gece yarısına kadar birlikte oturup bekledik. Ne olduğu hakkında fikrimiz yoktu. 

O kadar yorgundum ki uyuya kalmıştım.  Yüzüme soğuk bir bez değince korkuyla gözümü açtım.

Hyoryung: Sakin ol. Sadece ateşini düşürmeye çalışıyoruz.

Yn: Gwinam, Namra ve Cheongsan nasıl?

Onjo: Hala bir şey demediler.

Ayağımı oynatırken dizimdeki yara öyle bir şiddetle ağrıdı ki acıyla ağzımdan küçük bir inilti çıktı.

Hari: Doktorlar da ortalıkta yok. En azından biri kalabilirdi.

Minji: Tekrar bakalım.

Minji ve Hari doktora bakmak için gittiler.

Yn: Çekmecede ağrı kesici var.

Hyoryung: Hemen getiriyim.

Çekmeceden ilacı getirdi. Suyla birlikte içtim.

Onjo: Canın çok yanıyor belli ki. Gece boyunca terledin.

Yn: Duş almam lazım.

Ayağa kalkıp koltuk değneklerimi aldım.

Hyoryung: Sargıların var ama.

Yn: Yardım eder misiniz?

Bunu isteyeceğimi hayatta düşünmezdim. Ancak ter kokmak daha utanç vericiydi.

Onjo ve Hyoryung sargılarıma değirmeden duş almama yardım etmişlerdi.

Onjo kıyafetlerimden alıp uzattı.

Yn: Etekle rahat edemem.

Onjo: Sargılarını yenilemen gerek. Eşofman giyersen dizini açamazsın.

Doğru diyordu. Üzerimi giyindim.

Minji ve Hari de yeni gelmişti.

Minji: Doktorlar hala yok.

Hari: Uğraşıyor olmamalılar.

Yn: Ben sargılarımı yenileyip geleceğim.

Hyoryung: Ben de geleyim. Belki tek başına zor olur.

Yn: Yapabilirim. Zaten biraz yalnız kalsam iyi olacak.

Hyoryung anlayışla karşıladı. Koltuk değneklerimle revire gittim. Askerler yokken Gwinama bakmak istedim.

Odasının olduğu yere geldiğimde yoktu. Namra ve Cheongsanın odasına da baktım. Onlarda yoktu.

Endişeyle etrafa bakındım.

Doktorun dediği gibi vücutları aşıyı ters tepmişse? Ölmüşlerse?

Çığlık sesleri yankılandı boş koridorda. Sesin olduğu tarafa gittim. Tüm odalara baktım ama kimse yoktu. Bir oda kilitliydi sadece.

O odanın da camları perdeyle kapatılmıştı. Perdenin arasından bakmaya çalıştım. İçerde Namra vardı.

Sanki aylardır aç kalmış bir vahşi hayvan gibi saldırıyordu her şeye. Cama doğru gelip kırmaya çalıştı.

Geriye doğru adım attım. Nolmuştu?

Adım sesleri duyunca boş odaya gidip yere oturdum. Doktorun sesini hemen tanıdım.

Doktor: Ters tepki veriyor. Yine de bir süre daha bekleyelim.

x: Diğerlerine bakacak mısın?

Doktor: Hayır. Hepsi aynı tepkiyi veriyor muhtemelen.

Ağlayarak elimle ağzımı kapattım.

Onlar gidince ayağa kalkıp diğer odalara baktım.

Cheongsan da aynıydı.

Başka bir oda da Gwinam vardı. O da Namradan farklı değildi. Perde kapalı olmadığı için beni direkt fark edip cama doğru koştu.

Bunun sorumlusu bendim değil mi?

Sargılarımı sarmak için sargı bezlerini aradım. Çekmeceden alıp sedyenin üzerine oturdum.

Ayağımda ki sargıyı açarken bile canım yanıyordu. Küfür ede ede açmıştım.

Dikişlere tentürdiyot sürüp üzerine gazlı bezi koydum.

Saramamıştım. Tek elle gazlı bezi tutup diğer elimle saramıyordum.

Yarım yamalak sarıp ayağa kalktım. Nefes alırken zorlanmaya başlamıştım. Dışarı çıkıp duvara yasladım sırtımı.

Pişmanlık duyuyordum. Bunu yaptığım için üçüde şuan kendini kaybetmişti.

Hayatımda sadece babama ondan nefret ettiğimi dediğim için bir de bunu yaptığım için pişmanlık duyacaktım.

★★★★★★★★★★★★★★★★★

Normalde atmayacaktım ama iyice meraklanın diye atıyım dedimm 🐌