Broken and Damaged

Chapte 3. There is NO God

Nasundan ng isa, dalawa, tatlo at marami pang beses ang gabing yon. Hindi ko alam kung san ba ako nag kasala para parusahan ako ng diyos ng ganito kalupit. Isang taon. Isang taon kong tinitiis ang kahayupang ito.

"Tiya ayoko na po!" Paulit ulit na pagmamakaawa ko sa aking tiyahin. Mabait naman ang pakikitungo niya sa akin at kahit kelan ay hindi niya ako pinag malupitan pero mas masahol pa sa salitang masama ang ginagawa niya sa aking pag bubugaw sa iba't ibang uri ng lalaki kapalit ang malaking halaga.

Nag simulang tumibok ng malakas ang aking dibdib at namawis ang aking mga palad.

"Tiya please po parang awa nyo na po! ayoko na po!" Pilit akong kumakawa sa mahigpit na pag kakahawak ng aking tiya sa aking kamay.

"Tiya please. Makinig po kayo sa akin! Itigil nyo na po ito please! Sinasaktan po nila ako sa loob! Ayoko po!" Pili kong isinisiksik sa kukote ng aking tiya ang kademonyohang ginagawa nila ngunit tanging ngisi lang at pandidilat ng mapupulang mga mata ang ginawa niya. Katulad na katulad ng aking Ama! Pinilit pa rin niya ako at hinigit papalapit sa isang silid.

Silid na itinuring ko ng impyerno. Ang pinaka kinatatakutang kong lugar. Ang kulay pulang ilaw. Ang napakalambot na kama. Ang napakalamig na kapaligiran. Sobra sobrang takot na ang aking nadarama sa twing makakakita o makakaramdam ako ng ganitong mga bagay.

Itinulak akong malakas ng aking tiya sa loob ng silid at dali-daling sinara ang pintuan. Muling may nag lapit sa akin. Isang binatang lalaki na agad akong hinawakan sa aking pang upo at pilit hinalik halikan. Muli akong kumawala at nag simulang tumulo ang mga luha.

"Tiyaaaaaaaaaa! Tulungan mo po ako!" Malakas na sigaw ko. Ngunit walang tumugon! Napaka-sama nilang lahat! Umiyak ako ng malakas. Pakiramdam ko wala akong kwentang tao kaya ginagawa nila sa akin ito. Mas gugustuhin ko pang mamatay kesa paulit ulit na maranasan ang ganito.

Wala nanaman akong magawa. Wala nanamang tutulong sa akin upang patigilin ang kahayupang paulit ulit na ginagawa sa akin! Kelan ba ito matatapos?

Minsan naiisip ko nalang tapusin ang aking sariling buhay ngunit twing susubukan ko palagi akong nahuhuli ng aking tyahin. Pipigilan ako sa balak kong pag papakamatay at aaluhin sa mga salitang hindi naman totoo. Salitang lalong nag papagulo sa isip ko at lalong nag papabigat ng kalooban ko.

Nag sisinungaling siya na hindi na daw nag papadala ang aking mama sa amin kaya sya napipilitang gawin ang bagay na ginagawa nya sakin dahil ang kapalit daw noon ay malaking halaga upang may maipang gastos kami. Nag sisinungaling siya upang pag takpan ang kademonyohan niya! At hindi na rin daw nag paparamdam ang aking mama miski tawag o text ay wala.

Alam kong hinding hindi yon magagawa sa akin ng aking mama dahil napakabuti niya. Ngunit may parte sa akin na naniniwala sa sinasabe ng aking tiya dahil napakatagal ng nung huli ko siyang nakausap. Hindi ko na alam kung saan pa ako huhugot ng lakas ng loob at pag asa na matatapos ang lahat ng pag hihirap ko.

Ikinulong din ako ng aking tiya dito sa bahay na walang bintana at puro kandado ang pinto dahil sa ginawa kong pag takas. Hindi daw niya yon gustong gawin sa akin ngunit pinipilit ko daw siya! Baliw.

Akala siguro ng aking tiyahin ay naniniwala ako sa mga kasinungalingan nya. Habang tumatagal ay nalalaman at nakakabisado ko na ang mga pang yayare sa aking buhay. Ang aking tiyahin ay lulong sa droga, isang pusher at walang kwentang bugaw! Kaya niya ako binubugaw gabi gabi ay para mag karoon sya ng maiipang tustos sa lalaki nya at may maipang droga silang dalawa.

Itinulak niya ako ng malakas sa kama at pumaibabaw sa akin ang lalaki. Pilit winasak ang suot kong damit habang pilit ko naman tinatakpan ang aking dibdib.

"Tama na po. Please." Ulit ko sa lalaki. Nananalangin na sana sa pag kakatong ito ay papakinggan na nya ako. Ngunit nabigo nanaman ako.

Nag pumiglas ako ng malakas at pilit nanlaban. Sinipa ko ang kanyang pag kalalake at dali-daling kumawala upang tumakbo at tumakas.

Ngunit hindi pa ako nakakalayo ay nahigit agad nya ang buhok ko at nakaramdam ng malakas na sampiga. Nag unahang pumatak ang mga luha sa aking mga mata at ang likido na aking nalasahan sa gilid ng aking labi.

Pangahas nya akong ibinalik sa kama at gigil na ginawa ang kahayupang araw araw na ginagawa sa akin ng iba't ibang lalaki.

Sawang sawa na ako sa mga ginagawa nila sa akin. Bawat ungol at bawat ingay ay tila nagiging masakit sa aking tenga!

Tinitiis ko ang ginagawang pagkulong sa akin ng aking tiyahin dahil sa pag asang babalikan ako ng aking mama. Ang aking napakabait na mama na tinuruan ako ng maraming bagay. Isa na don ang mag karoon ng paniniwala sa diyos.

Nang mga oras na yon ay naisip kong tawagin ang panginoon upang humingi muli ng tulong. Alam kong kaya nya akong tulungan dahil ang tinuro sa akin ng aking mga magulang na ang lahat ng bagay ay kayang gawin ng diyos. Na ang lahat ng aking dalangin ay kanyang didinggin basta mag karoon lang daw ako ng paniniwala.

Ipinikit ko ang aking mga mata. At taimtim na nag dasal sa itaas na itigil na ang mala demonyong ginagawa nila sa akin.

Umiiyak na iminulat ko ang aking mga mata. Umaasang isang panaginip lang ang lahat. Nag dadasal na tapos na ang lahat ,na dininig na ng diyos ang aking dasal.

Ngunit kahit ang diyos ay hindi ako pinakinggan!

Biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang limang lalaki na tila mga kriminal.

"Bossing!" Wika ng isang lalaki kasabay ng pag saludo sa demonyong nasa harap ko.

"Ano pang tinatanga-tanga nyo dyan mga bata?!" Sagot ng lalaki habang nakangising nakatingin sa mga dumating.

Agad nag silapitan sa kama ang lima pang mga lalaki at pinag tulong tulungan nila ako gahasain at pag samantahan. At wala akong nagawa kundi ang tahimik na umiyak ng umiyak ng umiyak.

"Tama na poooo!!!" Huling sigaw na aking nagawa bago ako tuluyang mawalan ng malay.

At don ko na rin sinimulang kwestyunin kung totoo bang may diyos?

Dahil para sa akin WALA! Simula noong gabi na yon hindi na ko naniniwalang may diyos.