𝑇𝑢𝑡𝑢𝑛 𝐵𝑎𝑛𝑎

0.8

*
Bölüme hoşgeldiniz ballarr
Öncelikle halinizi hatrınızı soralım nasılsınız?
Umarım keyfiniz yerindedir
Hadin bölüme geçelim
*

Bugün sevgililiğimizin üçüncü günüydü daha kimseye açıklamamıştık birbirimiz bile hala inanabilmiş değildik , Barın benim sevgilimdi artık... İnanılacak gibi de değildi ki, sevgilimdi, sevgilisiydim, sevgiliydik...

Ve biz şuan beraber ilk akşam yemeğimize çıkıyorduk, üzerimde siyah etekli bir takım vardı altına da siyah stiletto giymiştim siyah çantamı ve telefonumu aldığımda hazırdım, saçlarımı salık bıraktığım için son kez yürürken düzelttim, abimler bi kaç günlüğüne tatile gitmişti, kış tatili yapacaklarmış güya, bizimde işimize geldi tabiki , Barın'ı beklemek üzere hole çıktım bi kaç dakika sonra çıktı benim beyefendi, üzerine giydiği beyaz gömleği ve siyah pantolonu ona çok yakışmıştı, saçları her zamanki gibi özenle düzeltilmişti, kolunda saati, boynundaki künyesi ile tamamdı oda, bana doğru yürüdü tam dibime gelince büyülenmiş bi ifade ile

"Çok güzelsin ama sen"dedi, içim kıpır kıpır olmuştu tekrar " Sende biraz fazla yakışıklı olmuşsun"dedim, ellerimi göğsüne koydum gömleğinden dolayı kasları belli oluyordu, üzerini düzeltme bahanesi ile biraz daha yanaştım, çenemle dudağım arasında tam yanağımın dibindeki yeri öptü sevgili olduğumuz ilk günden beri burayı her gün öpmeyi ihmal etmiyordu, bende çenesine öpücüğümü kondurdum

"Hadi sevgilim çıkalım artık" dedim biraz daha durmaya kalbim dayanamayabilir "Çıkalim ballim" dedi her zamanki gibi çocukken de bazen diyordu ama ben pek onunla konusmuyordum o zamanlar çünkü abim sürekli beni eve yolluyordu, sokaktaki çocuklarla kavga ediyorlardı bende arada yanan oluyordum tabiki Barın ve abimde birleşip beni eve gönderiyordu ikisinede sinirleniyordum o zamanlar, bizde Ilgın ile oynuyorduk , ailesi vefat edince Barın'gilin evine taşınmıştı o zamandan beri hep yanındaydım, yanında olmayada devam edecektim

Aşağıya inince arabasının kapılarını açtı, benim tarafıma geçip kapıyı tuttu, ben içeriye geçince kapıyı kapatıp kendi tarafına geçti düğmeye basarak çalıştırdı arabayı, lojmanın otoparkından çıktık sakin sessiz giden yola biraz ses katmak için müzik açtım Bahsetmem lazım diyordu Güliz Ayla, bizi anlatan bir şarkı olabilirdi sanki, ümidimizi kaybetmiştik aslında, olmaz diye düşünmüştüm ben abim gibiydi o benim, karşı çıkarlar dedim kendime olmaz dedim kimse istemez dedim, ama şuan kimse umrumuzda değildi biz mutluyduk birlikteydik, önemli olan da buydu, mırıldanarak eşlik ettim şarkıya

♬
Saçlarından, gözlerinden,
Bende iyi duran sözlerinden,
Senden benden bahsetmem lazım, kim varsa umudunu kaybeden
♪

"Bizi anlatıyo sanki" dedi şarkı ilerlerken "Seni kaybetmekle yüzleştim ben gecelerce,olmazsa diye düşündüm benden uzaklaşırsan diye düşündüm, istemeyebiliceğin ihtimali çıldırttı beni, yapamam çünkü senden uzakta yapamam bunca zaman nasıl dayanmışım senden nasıl uzak durmuşum anlam veremedim, çocukken de hep isterdim beraner oyun oynamak ama sen rahat durmuyodun ki sürekli birilerine taş atıp kavga çıkartıyordun" güldü bu lafların peşine "Ama onlarda bana laf atıyolardı tabi o zamanlar da deli doluyuz" dedim, bakmayın öyle dediğime yedi yaşındayım yani ne delisi ne dolusu "Bebeğim yedi yaşındaydın nasıl bir deli doluluk bu " dedi böyle güzel lakaplar kullandığı zaman bir yumuşama geliyordu adeta bedenime, beni nasıl etkisi altına alacağını iyi biliyordu zalım,

Mekanın önünde durduğumuzda kapı için özellikle onu beklemedim ama o hemen gelip açtı kapımı çantamı bir elimle tutarken bir elimi onun avucunun içine bıraktım, yüzüme en içteninden bir gülümseme yerleşti onunla olan her anım bu kadar huzurlu, güzel ve mutluyken nasıl ondan ayrı kalabilirdim ki, nasıl bu gülüşten mahrum bırakabilirim kendimi, yapamazdım açıkcası, büyük konuşmamak gerekiyor ama ben Barın'sız kendimi hep yarım hissediyorum hep bir ynaım yok gibi yani, içimden Rabbim'e dualar ettim onu başımdan eksik etmesin diye