Bence bu kitabı final yapıp başka kitaba başlamalıyım aşklarım çünkü bence fena saçmalıyorum, bu ilk kitabım olduğu için okuyanlara saçma gelecektir 2.kitabım bxb olucak
İnşallah beğenirsinizzzz öpüldünüz hadi bölüme geçelim😽💗;
|^^|
Karakola adım atar atmaz
herkes bana bakmaya başladı
Ruba odasından çıktığında göz göze geldik
Başını başka tarafa çevirdi. Anlaşılan küsmüştü.
Başıma ne kadar olay geldiğini biliyor ama böyle davranıyordu
Gerçekten bazen abartıyordu bir çocuk gibi küsmek ne saçma şey
Bilmiyorum bunca zaman ona yazmamıştım ama böyle yapmasına gerek var mıydı? Tamam kabul ediyorum bende suçluyum yazmam gerekirdi beni merak etmistir aramıştır vb. Ulaşamamıstır meraklanmıştır ama bunu yapması gerçekten saçma her neyse bunları dusunmemeliyim kafamın içinde ne kadarda saçmalıyorum off rubanın yanına gitmen gerek salak Elif burda dikilmiş beyninde dedikodu yapıyorsun olacak işmidir bu?
Koşar adımlarla rubanın odasına girdiğimde yüzüme bile bakmadan "hemen dışarı çık, gir dedim mi sana ben ayrıca adet bilmezsin kapıyı çalarlar önce" hadi ama bana cidden böyle mi davranacaktı "ruba tamam hak vermeye çalışıyorum merak etmişsindir,endişelenmişsindir,aramışsındır,ulaşamamışsındır
Ama böyle davranmanı gerektirmiyor kırılıyorum başıma bir sürü olay geldi bunları en iyi sen biliyorsun ama şimdi gelmiş tripleniyorsun. İyi misin sen neden arkadaşını teselli edip sarılmak varken elinin tersiyle itip tripleniyorsun"
Şaşkın,ağzı açık ve kaşlarını kaldırmış bir şekilde bakıyordu yutkundu dudağını dili ile ıslattı ve konuşmaya başladı "Elif sen yokken ne yaşadığımı bilmiyorsun sen benim ne acılar çektiğimi bilmiyorsun her gece şu yokluğunda ki her gece oturdum tanrı seni korusun diye dua ettim
Gerçekten bu kadar basit mi senin için her şey asıl sen elinin tersiyle ittin arkadaşını Hastaneye geldim yanına beni tanımadın üstüne odadan da kovdun ben bu olayın üstünden seni 50 kere hatta 100 kere aradım bir tanesine bile cevap vermedin ya bir mesaj atmak 'iyiyim' demek çok mu zordu Elif? Bilmiyorsun yaşadığım duyguyu hisleri
Sen beni anlayamazsın Okay? Şimdi lütfen çık şu odadan ve mümkünse benle muhatap dahi olma" gözlerim doldu kendimi tuttum ve derin bir nefes verdim.
Ayağa kalktım son kez yüzüne baktım bana nefretle bakıyordu
Gözlerinde ki öfke dışarıdan bakıldığında bile anlaşılıyordu bu kadar çok mu kırmıştım onu? Ne yaşıyordum hiç bilmiyorum ama rubanın artık benden nefret ettiğini biliyordum.
Kızıl saçlarımı son kez savurdum odayı topuklu ayakkabılarımın sesi doldururken hızla çıktım odadan, kapıyı kapatır kapatmaz Duvara dayandım Tanrım neden bir kerecik bile mutlu olamıyorum ha neden? Burada ağlamak istemediğim için odama geçtim.
Başım dönüyor,midem bulanıyor, vücudum çekiliyordu sakinleşmek için koltuğa oturdum derin derin nefesler alıp verdim, veriyordum. Barkını arama isteği bulundu içimde ama onu rahatsız etmek istemiyordum dışarı çıkıp nefes almak istedim ayağa kalktım, koşar adımlar ile dışarı çıktım bahçedeki çeşmenin başına geçtim, çeşmeyi açtığım gibi avucuma su doldurdum, sert bir şekilde yüzüme çarptım.
