FINALE GELMIS BULUNUYORUZ BASKA KITAPLARDA GORUSMEK DILEGIYLEE IYI OKUMALARR🎀
Bana uzanan eli tuttum kim olduğunu bilmiyordum ama bana yardım etmek istediği açık ve net ortadaydı. O kadar bunalmistim ki hiç bir yere sığmıyor,nefes alamiyordum.
Neler olduğunu kavrayamadan bana uzanan eli tuttum ve ayağa kalka bilmek için destek aldim yüzüne bakma gibi bir şey de bulunmadım sadece ilerlemek istedim gitmek istedim buralardan. Kimseyi görmek,duymak istemiyordum. Tanıdığım kimseyi görmek istemiyorum. Başıma bunları onlar açtı bundan önce herkes gibi clasik bir hayatım vardı sorunlarım yoktu sadece işimi yapiyordum.
Yanımdaki ismini bilmediğim şahısla ilerliyorduk adamın vücudu iri ve kocamandı kol kasları aşırı iyiydi sapık gibi hissettim şuan ama bu fark etmez, bir bank bulup oturduğumuz da yüzüne baktım kehribar gözleri, hafif dağınık kahve saçları, hafif kırmızı dolgun dudaklari ve bulutlu bakışları karşıladı beni gözlerindeki duygunun ismini bilmiyor. O duyguyu adlandıramiyordum dolgun dudakları aralandı "Neden orada öylece ağlıyordun?" Ne cevap vereceğim bilmiyordum. Ağzıma gelen ilk cümleyi söyledim "önemsiz biri için, o kadar değer verdiğim ve sevdiğim biri tarafından yine kandırılmıştım Bu kadar saf olmam normal mi sence daha iki gün önce tanıdığım bir adama aşık olmam normal mi? Ona güvenip sığınmam normal mi?"
Sert yutkunusu ile adem elması kavislendi "Bana bu aşk gibi gelmedi sen aşık olmamışsın sana yardım mi etti bilmiyorum ama mahcup olup onu sevmek zorundaymışsın gibi hissetmişsin kısmen"
Haklıydı ben sevmek ne demek bilmiyorum tekrar önüme döndüm dolan gözlerimi ayakkabımın uc kısmına diktim bu kadar altal olmak benim hatam miydi? Düşüncelerinden sıyrılmak için o clasik 'ismin ne' sorusunu soracaktım.
"bu arada Adin ne?" Önce Sert bir şekilde yutkun bakışları gözlerimle bulustugunda "Enes adım Enes" Saçma bir tebessüm dudaklarımı bulduğunda "güzel isim 'Enes' " Tekrar yutkunur önüme döndüm "Soy adın ne Enes" Saçma sorularıma tek tek cevap veriyordu "Kandemir Enes Kandemir ismim" onaylayan miriltilar çıkararak ayağa kalktım. Kolumu yakaladı "Numaramı vereyim" başımı aşağı yukarı salladım telefon numarasını aldıktan sonra 'Kandemir' Olarak kaydettim
☆☆☆
4 YIL SONRA;
Ben Elif benimle başladığınız bu hikayeyi Enesi tanitamadan bitireceğim. Onu tanımanız gerektiğini dusunmuyorum. Oralar çok boştu zaten, üç yıl önce hayatima giren
'Enes kandemir' ile evlenip ismimi 'Elif kandemir' yaptım
Evlendikten iki yıl sonra hayatımıza 'Miray kandemir' adında bir kız çocuğu katıldı Mami ile barkına noldu derseniz ikiside hapis yatiyo müebbet hapis cezası hemde.
Buse ise kendine yeni bir hayat kurmuş kocası ve çocuklarıyla yaşıyordu üç tane çocuğu olmuş bir kız iki erkek olarak ruba ise karışık gorusmuyoruz çünkü ben Enes ile evlendikten sonra türkiyeden fransaya taşındım. Tüm geçmişimi sildim kendimi hayatıma odakladım Geleceğime odakladim.
Mesleğim olan Başkomiser yani polislikten istifa ettim.
Mesleğimi bıraktım ev hanımıyım şuan ve mutluyum aslında Enes mesleğimi bırakmamı istemedi başka bir şehre taşına bilecegimizi yurt dışına gitmemize gerek olmadığını söyledi ama ben kabul etmedim kendi isteğimle mesleğimden vazgeçtim.
Bugün mutlu aile tablosu olarak kahvaltımızı ediyorduk Enes ile olan hayatımı anlatamayacağım çünkü kocam ile yaşadığım şeylerin aramda kalması gerektiğini düşünmekteyim hayatıma bundan sonra düzgünce devam ediyorum etmeyene devam edeceğim. Bundan sonra hayatımda başka kimseye yer yok ben,eşim ve minik kızım sadece üçümüz varız.
Hiç sıkılmadan 26 bölüm benim hayatımı ve yasantilarimi dinlediginiz,okuduğunuz için teşekkür ederim kimi zamanlar oldu çok zor şeyler yaşadık kimi zaman çok mutlu olduk hepinize tekrardan teşekkür ederim burdan yazarım olan Beren Hanım'a ayrı teşekkür ederim hayatımı düzene sokmaya çalıştı ama bunu o değil ben basardim. Kızım ben ve eşim ile mutlu bir aile de yer alıyorum. Hepinize görüşürüz diyorum hoşçakalın!!
Waoow ilk kitabımın finalini yazdim az önce kısa oldu çünkü aklımda fikir yoktu kusura bakmayın sağlıcakla kalın başka kitaplarda görüşmek üzere!!
