გაღარიბებული პრინცესა.🔞(დასრულებული)

თავი7

პატარა ტბა, კამკამა წყლით, ჩანჩქერი, ამ სილამაზეს მთვარის შუქი ანათებს.
-აუ რა ლამაზია.
-ნამდვილად.
-აქ უნდა მასწავლო ცურვა?
-კი.
ვალემ გრძელი კაბა გაიხადა და იუჯინის წინ ბიკინით დადგა.
-აამ...ააა...მმმ...
-რა გჭირს?
იუჯინი თვალს ვერ წყვეტდა ვალეს მიმზიდველ სხეულს.
-წამო წყალში შევიდეთ.
-კარგი.
ჯანდაბა! კიდე კაი ფართე შორტები ჩავიცვი!
-აუ იუჯინ რა თბილი წყალია.
-ხელი მომეცი თორე აქ ჩასავარდნებია.
ვალემ იუჯინს ხელი ჩაკიდა.
-აუ მეშინია.
-ნუ გეშინია.
იუჯინი ვალეს ჩაეხუტა.
-მომხვიე კისერზე ხელები.
ვალემ იუჯინს კისერზე ხელები მოხვია.
-ხოარ ჩავიძირები?
-აქ ვარ ნუ ღელავ.
-აუუ...
-ეხლა ხელს გაგიშვებ, ფეხები და ხელები ერთდროულად ამოხრავე.
-არა, არ გამიშვა!
-მშვიდათ, მუცელზე დაგადებ ხელს და არ ჩაიძირები.
იუჯინმა ვალეს წელზე ხელები მოხვია.
-მიდი, თავი აწიე ოღონდ.
რა კარგი საჩმეტი ტრაკი აქ.
-თავი აწიე.
ღიმილით თქვა იუჯინმა, ვალე კი თევზივით ფართხალებდა.
-ძალიან კარგად გამოგდის.
-მართლა?
-კი.
იუჯინი ვალეს საჯდომს იყო მიშტერებული.
-აუუ დავიღალე.
იუჯინმა ვალე ხელში აიყვანა.
-აქ თევზები არიან?
-რა უნდა გოგო აქ თევზებს?
იუჯინს გაეცინა.
-სამაგიეროდ ქალთევზაა აქ.
ვალემ მორცხვად ჩაიღიმა.
-ვცადოთ კიდევ?
-კი
იუჯინმა ვალეს ხელები თეძოებზე დაალაგა.
-მიდი ქალთევზა გაცუქე.
ვალე იცინოდა და ცურვას ცდილობდა.
-არ გამომდის.
-მიდი, ფეხები ნუ გავიწყდება.
ვალე იუჯინს მოეხია.
-იუჯინ შემცივდა, წავიდეთ.
-კარგი.
იუჯინმა და ვალემ ნაპირზე გადაინაცვლეს.
-მოგეწონა?
-კი, ძალიან.
იუჯინმა ვალეს ზედა მოაცვა.
-ძალიან კარგი, მიხარია.
უეცრად ვალეს ტელეფონზე ზარი გაისმა.
-მოვალ ეხლავე.
-არ დაიკარგო.
ვალეს გაეღიმა.
-გისმენ გუკ.
-ტელეფონი სად ტრაქში გაქ!?
-არ მესმოდა.
-გადაგამტვრევ ხოდა თავზე მაგ ტელეფონს!
-ნუ მიყვირი!
-ხო იცი რო არ მევასება როცა ეგრე იქცევი!?
-არ მესმოდა, რა გავაკეთო!?
-ხმას დაუწიე, ხვალ დაგირეკავ და გნახავ!
-ქალაქ გარ...
-ყლეზე მკიდია!
გუკიმ ტელეფონი გათიშა, ვალეს კი ცრემლები წამოუვიდა.
ვალეს გულს ტკენდა და საშინლად აშინებდა გუკის ყვირილი.
-ვალე რა გჭირს?
-არა... არაფერი.
იუჯინი ვალეს ჩაეხუტა.
-რატო ტირი?
-არაფერია.
-ჰეი მომხედე.
იუჯინმა ვალეს ცრემლები მოწმინდა.
-ვინმემ გაწყენინა ვინმემ?
ვალემ თავი გააქნია.
-ჩემი ბრალია.
ვალე ემოციებს აყვა.
-არ მესმოდა რო მირეკავდა და... გამიბრაზდა.
იუჯინი ვალეს ჩაეხუტა.
-დამშვიდდი.
იუჯინმა ვალეს შუბლზე აკოცა.
-გთხოვ ნუღა ტირი.
-ძალიან მწყინს როდესაც მიყვირის... ვიცი რო დამნაშავე ვარ მაგრამ... ეგრევე რატო მიყვირის და მეჩხუბება.
იუჯინი გაოცებული უყურებდა ვალეს.
-იმის გამო გეჩხუბა და გიყვირა რო ტელეფონის ზარი არ გესმოდა?
-ვიცი რო დამნაშავე ვარ...
-კაი წამო სახლში.
იუჯინმა ვალეს ცრემლები მოწმინდა და ხელი გადახვია.
ფუ რა ყლე შეყვარებული ყავს.
-ხშირად გეჩხუბება ეგრე?
-არა...
-კაი დამშვიდდი, ყველაფერი კარგადაა.
-მეშინია, ხვალ მნახეო და რო ვერ ვნახო... უარესად გაბრაზდება.
-მაგდენს რატო აბედინებ?
-მიყვარს.
-რაც არ უნდა იყოს საყვარელ ქალს არ უნდა უყვირო.
-იუჯინ აქედან ქალაქში როგორ ჩავიდე?
-მე წაგიყვან.