გაღარიბებული პრინცესა.🔞(დასრულებული)

თავი20

-ექიმო როგორაა?
-გადასხმას ვუკეთებთ და მალე უკეთ იქნება.
მოხუცმა ექიმმა სათვალეები მოიხსნა.
-ბევრი სასმელი და გამაყუჩებელი თავისას შვება.
კაცმა ამოიხვნეშა.
-ძალიან კარგი ცენტრი შემიძლია გირჩიოთ.
-რა ცენტრი?
-ალკოჰოლზე დამოკიდებული ხალხისთვის.
-რას იძახით!? ჩემი ძმა ვიღაც ლოთი კიარაა!
-უბრალოდ შემოგთავაზეთ ქალბატონო.
ანიმ ამოიხვნეშა და იუნგის ჩაეხუტა.
-გავაფრენ, დედას როგორ ვუთხრა?
-არ ანერვიულო ხვალამდე გამოწერენ.
იუნგიმ ანის ნაზად აკოცა.
-ყველაფერი მოგვარდება თუ არა და მე მოვაგვარებ.
-საშინელი და ვარ, ხომ ვიცოდი რა მდგომარეობაში იყო და მაინც წავედი.
-ანი საყვარელო შენ არაფერ შუაში ხარ.
-შევალ იუჯინს ვნახავ.
-მიდი.
იუნგი მისაღებში ელოდებოდა ანის როდესაც მის ტელეფონზე ზარი გაისმა.
-ხო ვალე.
-შეგიძლია მნახო?
იუნგის იდეა დაებადა.
-ვერა საავადმყოფოში ვარ.
-რა გჭირს? მოვალ, რა წამოგიღო? გამაგრდი იუნგ!
-ვალე...
-რა მოგივიდა იუნგ! მითხარი მალე ნუ წელავ!
-მე არაფერი, იუჯინია ცუდათ.
-რა!? რა ჭირს!?
-აჰ... მძიმე სიტვაციაა... სიკვდილის პირასაც კი შენს სახელს ბოდავს.
-სიკვდილის პირას...
ვალეს ცრემლები წამოუვიდა.
-რომელ საავადმყოფოშია!?
-მთავ...
ვალემ ტელეფონი გათიშა და საავადმყოფოში გავარდა.
-იუნგ... სადაა!?
ანიმ ვალე დაინახა.
-სადაა იუჯინი!?
-პალატ...
-უნდა ვნახო! მალე!
ანი ვალეს გაოცებული სახით უყურებდა.
-შენ უკანაა პალატა.
-გადარჩება!? ანი მიპასუხე!
-ხო...
-მართალი ხარ, იმედი არ უნდა დავკარგოთ.
ვალე პალატაში შევიდა.
-იუჯინ... ცოცხალი ხარ.
ვალე იუჯინს მივარდა.
-საყვარელო ყველაფერა გაპატიებ, გთხოვ... არ მოკვდე...
ვალეს სიმწრის ცრემლები სდიოდა.
-იუჯინ... გთხოვ... გთხოვ! არ მოკვდე!
-პატარავ დამშვიდდი, არ ვკვდები.
-არ მოკვდები იუჯინ... საუკეთესო ექიმებს მოვიყვანთ...
-ვალე ინტოქსიკაცია მქონდა სასმლისგან, გადასხმას გამიკეთებენ და წავალ.
-რა?
ვალემ ცრემლები მოიწმინდა და იუნგისთან გავიდა.
-შეიშალე!?
ვალემ იუნგის ჩაარტყა.
-ცოტა გავაბუქე კი.
-ცოტა!?
-აბა როდემდე იქნებოდით ესე!? ბარემ აქ ხარ და ილაპარაკეთ.
ვალემ იუნგის თმა ჩამოქაჩა.
-ქაჯი ხარ.
-მერე მოგხედავ შენ!
-იუჯინს დაელაპარაკე!
ვალე იუჯინის პალატააი დაბრუნდა.
-იუჯინ...
-ესე ძალიან ნერვიულობდი ჩემზე?
-მე მეგონა რომ კვდებოდი.
-შენს ბოიფრენდზე არ ნერვიულობ?
-ვნერვიულობ, რომ არ ვნერვიულობდე ეხლა მის გვერდით არ ვიქნებოდი.
-ვალე...
-მაპატიე რომ არ მოგისმინე და მოგატყუე.
-მომატყუე?
-არ მყავს არავინ.
იუჯინმა ვალეს ხელზე აკოცა.
-და მე?
ვალე იუჯინს ჩაეხუტა.
-შევრიგდეთ?
ვალემ ცრემლები მოიწმინდა.
-მაპატიე პატარავ არ უნდა მეთქვა ეგ ყველაფერი... სულელი ვარ.
-ორივე სულელები ვართ.
იუჯინმა ვალეს ვნებიანად აკოცა.
-მიყვარხარ კნუტო.
-მეც.
პალატაში ანი და იუნგი შემოვიდნენ.
-აქვე ნუ დაიწყებთ ეხლა.
-იუნგ!
-რა იყო?
-ნაგავი ხარ.
-მადლობ ვცდილობ.
ანი იუჯინს ჩაეხუტა.
-ძამიკო სახლში წავიდეთ.
-კარგი.
ვალემ იუჯინს ნაზად აკოცა.
-იუნგ მანქანით ხარ?
-რათქმაუნდა.
-შენ ანი წაიყვანე, მე იუჯინს მივხედავ.
-ეგ ,,მივხედავ" მაშინებს.
-იდიოტო.
იუჯინს გაეცინა.
-თუ რამეა მიყვარდით.
ვალემ იუჯინს შებღვირა.
-წყნარად იყავი ტენ, აქ არ მოგიწიოს დარჩენა.
-მიყვარხარ ჩემო პატარავ.
-ეგ არ გიშველის.
-შენ ხომ ყველაზე ლამაზი, ჭკვიანი და კეთილი ხარ.
-კაი ხო.
იუნგი და ანი წავიდნენ.
-იუჯინ...
-გისმენ პატარავ.
ვალემ პალატის კარები ჩაკეტა.
-რას აკეთებ?
-იუჯინ... ძალიან მომენატრე.
ვალემ პერანგის ღილები გაიხსნა და იუჯინს გვერდით მიუჯდა.
-ვალე ააქ!?
ვალემ იუჯინს ვნებიანად აკოცა.
-კი აქ.
-არა ვალე!
-რატომ?
-სირცხვილია! ვინმე რომ შემოვიდეს?
-ძალიან ძალიან რომ მოგანდომო?
-არა! არავითან შემთხვევაში!
რამოდენიმე ხანში ვალე პერნგს იკრავდა.
-ოხ ტენ რა არაპრინციპული ხარ.
იუჯინმა ვალეს საჯდომზე წამოარტყა და თეთრი სტრინგები მიაწოდა.
-არ დაგავიწყდეს.
ვალემ ჩაიცვა და იუჯინს ნაზად აკოცა.
-წავედით?
-კი პატარავ.
ვალემ იუჯინი სახლში მიიყვანა.
-ხვალ მნახავ?
-რატომ ხვალ? დღეს დაკავებული ხარ?
-დღეს გამოგწერეს დასვენება ხომ გჭირდება?
-დღეს საღამოს გამოგივლი.
-კარგი.
იუჯინმა ვალეს ნაზას აკოცა და დაემშვიდობა.
-ეხლა სად ქალბატონო ვალე?
იკითხა შუახნის სმოკინგში გამოწყობილმა კაცმა.
-სახლში.
მძღოლმა ვალე სახლში მიიყვანა.