BEYAZ LALE

KÖRDÜĞÜM

Karan Demir

Annemlerden duyduğuma göre bugün bir misafirimiz gelecekmiş ve belki de benim kardeşim olabilirmiş! İnanabiliyor musunuz? Benim bir kardeşim olacak. Çok mutluyum. Artık abi olacağım!

Benden bir yaş küçük. Henüz sekiz yaşında ama yinede abi sayılırım değil mi? Ona en sevdiğim oyuncağı vereceğim. Bütün gün beraber oyunlar oynayacağız. Artık bu koca evde yalnız değilim.

Geceleri korktuğumda ona sarılacağım. Uyumadan önce ona masallar okuyacağım.

Kardeşimle tanıştım. Çok sevdim onu. Hiç gitmesin bizden. Hep benimle kalsın. Ama bugün çok yorgun gibiydi ve şuan uyuyor. Kim onu bu kadar yordu?
Ben onu hiç yormayacağım ki beni bırakmasın. Yarın onun sevdiği ve sevmediği şeyleri de öğreneceğim.

Hep sevdiği şeyleri yapacağım. Sevmediği şeyleri asla yapmayacağım. O benim biricik kardeşim.

Onu koruyacağım.

Abi sözü.

10/01/2014

Alara Korkmaz

Bir kumar oynayacaktım. Kazanan ya da kaybeden kimdi?

Kalbim tam olarak emin iken, mantığım kabul etmekte kararsız kalıyordu.

Ama kararımı vermiştim.

Yiğit müdürün odasından çıktıktan sonra lavaboya elini yıkamaya gitmişti.

Yanlış olduğunu bilsem de o an müdürün kapısına yaklaştım ve konuşulanları dinledim.

Müdür: "Öyle yapamayız ki oğlum. Bak sonra kabak benim başıma patlar. Baban sorarsa ne diyeceğiz?"diyordu.

Karan: "Ben onu hallederim. Babam şuan İstanbul'da değil ve gelmesi bir haftayı bulur o zamana kadar yaralarım iyileşir. Zaten çok yaralanmadım. Ciddi bir şeyim yok. Siz merak etmeyin."dedi.

Müdür: "Yani diyorsun ki iş ciddiye binmesin. Uzaklaştırmayla konuyu kapatalım."

Karan: "Evet müdürüm. Hem sizinde başınıza iş açmayalım. Biz aramızda hallederiz. Bir daha kavga falan etmeyiz."

Müdür: "Peki o zaman. Öyle olsun bakalım. Tamam sen git o zaman. Olayı soranlara bir şey deme. Konuşanları da engelle."

Karan: "O iş bende gözünüz arkada kalmasın."

O zaman bunları duyduğumda Karan'ın sadece okulun adı zedelenmesin diye yaptığını düşünmüştüm fakat kavgadayken de bir yumruk dahi atmaması Yiğit'e zarar vermek istemediğini açıkça belli ediyordu.

Karanla aramdaki boşluğu bir adım atarak kapattım ve parmak uçlarımda yükseldim.

Kulağına doğru yaklaşarak:

"Şikayetçi mi olacaksın? Ol o zaman. Ben Yiğitle kalıyorum."dedim.

Cevabım karşısında kaşları havalanmıştı. Şaşırdığı belliydi.

"Siz bilirsiniz Alara hanım. Madem öyle ben gidiyorum o zaman." dedi.

Eğer gözlerim yanlış görmediyse biraz kırılmış gibi duruyordu. Ama kesin oda numaraydı. Her şeyi dalgaya aldığı için ciddi olup olmadığı anlaşılmıyordu.

"Canımın içi son kararın mı? Bak gidiyorum haberin olsun."

"Defol."

Ben Yiğit'e döndüğümde zaten bana bakmakta olduğunu fark ettim.