Sabahın köründe ne bu ses anlamış değildim. Evin içindeki ses yığını gözlerimin açılmasını sağladı.
Amcam yine bağırıyordu muhtemelen babam amcamın belgelerini dağıtmış veya yerlerini değiştirmişti.
Birden kapım çaldı.ezma bizim en küçük görevlisi olduğu için benim için bu konaktaydı.
Ezma kafasını uzatarak "efendim aşağı acil şekilde inmeniz gerekiyor." O kadar telaşlıydı ki bende panik oldum.
"Elimi yüzümü yıkayıp geliyorum. Seni bu kadar telaşlandıran nedir ezma?"
Ezma kafasını önüne eğerek, "Hanımım bunun benim söylemem uygun olmaz. Amcanız size açıklayacaktır." Başımı aşağı yukarı salladım.
"Çıkabilirsin ezma." Dedim. Merak ediyordum, bütün konağı telaşlandıran şeyi merak ediyordum.
Hızlı adımlarla banyoya girdim. İşlerimi halledip üzerime siyah bir badi altımada vintage bir paltolon giydim. Hafif bir makyaj yaptım ve aşağı indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dila'nın kombini
Aşağı indiğimde konakta büyük bir kargaşa vardı. Amcam "o daha çocuk ne evlenmesi. Ağalık yerin dibine girsin kızını nasıl satarsın."
Ne? Ben satılmışmıydım? Ben daha 17 yedi yaşında küçük bir kızdım.
"Amca ne oluyor burda? Ne bu gürültü? Kim kimi satmış?" Herkes bir anda gözlerini çevirdi.
Amcam gözlerini benden kaçırarak" kızım affeyle baban bir hata etmiş." Amcam ilk defa böyle konuşuyordu. Ne demek babam bı hata etmiş? Bu nasıl bir hata böyle? İnsan kendi canından olandan bile bu kadar çabuk vazgeçermiydi?
"Duydunuz işte Dila yarın parçikan aşiretine gelin gidecek, orda dini nikah kıyılacak zaten. 18 olunca hem resmi nikah kıyacaklar hemde düğün yapacaklar. Şimdi git eşyalarını topla yarın öğleden sonra gelip seni alacaklar." Dedi babam. Beynimden vurulmuşa döndüm.
Kimdi? Neciydi? Bilmediğim tanımadığım bir adamla evlenecek miydim? Bu nasıl bir kabustu böyle? Babam ciddi ciddi beni ağalık uğruna vermişti öyle mi? Bu adam çıkarları için kendini bile satardı? Ne bekliyorduk ki zaten böyle bı adamdan?
"Amca babam ne diyor? Lütfen beni vermeyin lütfen. Ben daha liseyi bitirmedim lütfen. Yalvarırım." Amcamın önünde diz çöktüm. Gözyaşlarım ne ara bu kadar fazla akmaya başlamıştı.
" Eğtimine izin verirlerse devam edeceksin." Ne? Ne demek izin verirlerse? Şimdi benim okumam onlara mı bağlı? Bu ne saçma iş.
Amcam arkasını dönüp gitti. İşte o an yıkıldım. Tek umudum da gitmişti. Babam pis bir sırıtışla bana döndü " git eşyalarını topla yarın seni bekleyemeyiz." Bu lütfen bı kabus olsun. Kendimi cimcikledim. Hayır bu bir rüya değildi.
