İntizar-Son Mürekkep

Son Mürekkep

Selam,ben Dora.Kafamın İçindeki Ölüm Meleği serisine biraz ara verip İntizar isimli bu kitaba başlıyorum.Bu bölüm ilk bölümdür ve sınavdan dolayı çok sık bölüm yazamayacağım,şimdiden iyi okumalar.

Not:Medya,başrol karakter olan Halet Merezoğlu'dur.

"Halet,zaten bu kitapların satmıyor. Acaba kitap yazmayı bırakıp onun yerine işe mi girsen? Hem adli tıp mezunusun,iyi para kazanırsın."

İkiz kardeşim Şafak,yine başımda dikilip bana nutuk çekiyordu.Hayır yani zaten ikimizi de geçindirecek kadar paramız vardı,neden hobilerimizle uğraşmak yerine tam zamanlı işe girecektim? "Şafak, ben roman yazmayı seviyorum ve bırakmayacağım da.Şimdi lütfen bir daha bunun hakkında konuşmak için yanıma gelme." Ofladı ve başucumdan ayrılıp yani başımızdaki armut mindere oturdu. "Hep bunu diyorsun,bak annemiz bile senin yazmayı bırakmanı istiyor.Gerçekten olmuyor işte,zorlama." "Peki bu hikayeleri yazmayıp ne yapayım,beynimde durup da kafamı allak bullak etmesine izin mi vereyim?" "Yooo...Kurgulamayı da bırakabilirsin."

"Benim hikaye yazarken para kazanmak gibi bir derdim yok,hayranlarımı sevdiğim için yazıyorum sadece."

"Hayran dediğin de ailemiz,birkaç arkadaşın ve o bir türlü ismini öğrenemediğimiz sapık."

Xqpr_6996... Bana sürekli Instagram'dan yazan ve ne zaman engellesem yine hesap oluşturan o sapık.Herifin ismini,yaşımı,tipini vesaire bilmiyorum ama her şeyimi -ne yazık ki- biliyor gibi görünüyor.

Kitabımı yazmayı bitirince bilgisayarımı kapattım ve sandalyeden kalkıp yatağıma uzandım.Kedim Gece bana sokuldu, kendisi simsiyah ve lacivert gözlere sahip bir dişi kedi.Gece'yi biraz okşadıktan sonra doğruldum ve tekrar kalktım. "Acıktım sanırım."

Mutfağa gidip buzdolabını açtım, dünden kalma biraz salçalı makarna vardı.Tabağıma yiyeceğim kadarını koyup ısıttım.Tabağa boşalttığımda Gece'nin makarnayı yemeye çalıştığını gördüm. "Gece kızım,bu senin yemeğin değil!" Tabağımı ondan uzaklaştırdıkça o ise almak için inat ediyordu.Ofladım ve kenarda duran kedi maması dolu poşeti aldım.
Bu mamanın fiyatı benim ve Şafak'ın aylık yemek masrafından daha pahalıydı ama Gece ile Gündüz sadece bundan yiyordu.

Gündüz demişken,o da Şafak'ın kedisi.Sarı,şişman bir erkek kedi. Sanırım Şafak ile her şeyimiz zıt,dış görünüşümüzde öyle.

Çift yumurta ikizi olduğumuz için dış görünüşüm tıpatıp aynı değil.Benim en son aslan yelesi gibi kestirdiğim sarı saçlarım ve kahverengi gözlerim var.Şafak'ın ise çene hizasında kesilmiş kahverengi saçları ve kehribar sarısı gözleri var.Ona göre biraz daha uzun boyluydum.Hatta şu an o benim tişörtümü giyiyordu ve ona çok bol gelmişti.

Gece'nin mamasını koyduktan sonra kendi yemeğimi yedim.Yemekten sonra da kendime sütlü kahve hazırlayıp balkona çıktım. Tahta şezlonga oturup manzarayı izledim.
İzmir,Karşıyaka'da oturuyorduk;
ikimiz de üniversiteyi burada kazanınca Antalya'dan buraya taşınmıştık.Burayı kışları pek sevmesem de yazın cıvıl cıvıl oluyordu,ama seviyorum;10 yılın ardından Antalya'ya dönmeyi pek düşünmüyorum.

Kahvemi bitirdikten sonra odama döndüm,kulaklığımı kulağa takıp müzik dinlerken bir yandan da çizgi roman okudum.İçtiğim kahveye rağmen uykum gelince kulaklığımı çıkardım ve "İyi geceler Şafak."diyerek odamın ışığını kapattım.Gece de bana sokularak o da uyudu benimle.

Sabah...

"Halet,ben gidiyorum." Şafak bir okulda matematik öğretmeniydi ve sabah serkenden işe gidiyordu.Beni be onun güzel yüzünü görmem için sabahın 6'sında uyandırıyor. Ayağımı tutup çekince uyandım. "Şafak,srn işe gidiyorsun diye beni de uyandırmak zorunda değilsin." Somurttu ve boynundaki şalı arkaya attı. "Çok geçimsiz ve agresifsin." "Beni sabahın köründe uyandırdığın içindir!" Bu dediğimi umursamamışa benziyordu, havadan bakarak odamdan çıktı. "Bir günaydın da yok hani!"