Depremin üzerinden bir yıl geçti ama ne korkularımız ne acılarımız ne de yaralarımız geçti. Kimse sesimizi duymuyor gibi hissediyorum. Her gün çevremizde yıkım var. Hava çok kirli, yerlerde enkaz parçaları var hâlâ... Geçen okul saatlerinde okulun karşısında ki binayı yıkıyorlardı. Can güvenliğimiz yok. Hepimiz bir şekilde bir yılı tamamladık peki sonrası? Her gün yıkımları izleyerek enkazları görerek okula gidiyorum. Temiz suyumuz yok. Bazılarımızın barınabileceği bir yer bile yok. Yorgunuz, üzgünüz... Diyebileceğim hislerimi anlatabileceğim kelime yok. Sadece üç nokta diyebilirim ya da sonu belli olmayan bir romanın boş sayfaları
6 Şubat saat 04.17 2023 Pazartesi bu tarihi unutmayın. Çünkü her rakamında her harfinde binlerce can yatıyor.
Kaybettiğim öğretmenlerim, arkadaşlarım ve yakınlarım huzur içinde yatın.
Bir yıl oldu ama binlerce hayatın süresi çoktan doldu...
Hatay
Adıyaman
Adana
Maraş
Antep
Osmaniye
Malatya
Diyarbakır
Kilis
Elazığ
Urfa
11 yıkık şehir...
Yaralı bir kadere sahip olabiliriz. Unutmayın yaralar iyileşir ama izleri kalır. Dikişler erir ama dikiş izleri geçmez
Geçmiş olsun hepimize Allah kimseye yaşatmasın İnşallah.
İyi akşamlar diliyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki felaket
RandomBu bir direniş mi hayata karşı bilmem ama bu benim -bir felakete tanık olmuş birinin-yazdığım cümleler içimizde yaşadığım yıkımın, enkazın altında kalan ruhların çığlıkları... Lütfen sabırla okuyun. ~~DEPREM FELAKETİNİ YAŞAMIŞ TÜM KA...
