KAHRAMANI SEN OLSAN DA HİKAYE BENİM
“Hoş geldin yenil yıl! Görüşürüz 2023. Hoş geldin 2024!”
Süslediği yılbaşı ağacına bakarak gülümsedi. Saat 12 olmuştu ve yeni yıla girilmişti. Herkes yeni yıla girmiş dışarıda havai fişekler patlatılmıştı. Oda yanında atıştırmalıkları ile l koltuğunda uzanıp bir noel film izleyerek yeni yıla girmişti. Tabi birde parlak ışıklarıyla yanıp sönen ağacıyla.
Kalkıp pencereden dışarı baktı. Kar yağsa keşke dedi içinden. Etrafı beyaz örtü ile kaplanmış olarak görmek istiyordu. Fakat onun yerine dışarıda sert bir rüzgar vardı. Bu kış çetin geçeceğe benziyordu.
📖
Hafif bir frenle durdu. Dışarıda yağmur yağıyordu. Bu yüzden sağa çekmiş yağmurun durmasını bekliyordu. Durur durmaz caddeyi ve kenarındaki mağazaları gezecekti.
Etrafı izlemeye başladı. Camını biraz açtı. Arabanın içinde yağmur ve toprak kokusu girdi. İnsanı ferahlatan güzel ve temiz bir kokuydu. Doya doya içine çekti Helin.
Elinin tersiyle buğulanan camı sildi. Sokakta şemsiyesiyle yürüyen insanların izledi, şemsiyesi yanında olsa oda çıkardı yürümeye. İki tane orta yaşlarda çocuğun ıslanmamak için ileriye doğru koşturduğunu gördü. Diğer insanlar ise biraz ilerideki durağa sığınmış, yağmurdan korunmaya çalışıyordu. O durağın arasında insanların arasına saklanmış bir kedi de vardı.
Bazıları ise ıslanmayı kabullenmiş yağmurun altında şapkasını kapatmış bekliyor ya da bir yere gitmek üzere başını eğmiş yürüyordu.
Öylece etrafı izlerken karşıda ki bir mağazanın önünde bir elinde şemsiye bir elinde telefon ile durmakta olan bir adam gördü. Bu adam o adamdı. Garsonların Veli Bey diye bahsettikleri o gizli efsaneyi bilen, Helin in saatlerce onu beklediği, bir kaç gün öncesine kadar restorandan hızlıca ayrılıp Helin’den kaçan ve sorularını yanıt vermeyi reddeden adam. Veli.
Bir saniye bile düşünmeden arabadan indi ve şişme montunun şapkasını kapatarak çıktı. Hızlı adımlarla adamın yanına gitti. Adam kafasını telefondan kaldırdı.
O ifadesiz suratına bir anda şok ifadesi yerleşti ve öylece kaldı. Helin’i tanımıştı. Helin de onu elbette.
Büyük ihtimalle adam buralarda oturuyordu. Yoksa onunla karşılaşmasının ihtimali çok azdı.
”Merhaba Veli Bey.”
Veli Bey şaşırmıştı. Helin ona daha önce ismi ile hitap etmemişti. Gerek duymamıştı desek daha doğru.
“Merhaba.” dedi Veli bozuntuya vermeden bir yandan ismini bildiği için şaşırmıştı.
“Şaşırdınız galiba.”
“Evet biraz.” dedi Veli telefonunu montunun cebine sıkıştırırken.
“O hikayeyi-”
“Ben o hikayeyi sildim.”
Sessizlik oldu. Tek ses dışardaki insanlar ve yağmurun sesiydi.
Veli şemsiyeyi ikisinin arasında ortaladı . Veli artık ıslanıyordu. Helin’in ise biraz üstü kapanmıştı.
Helin Veli’nin bu nazik hareketi için teşekkür etti.
“Sonra ne oldu peki? ”
Veli konuya hemen geri döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAZARLAR VE YAZILANLAR
KurzgeschichtenHelin'in yeni yılda iş değişikliği sebebiyle taşıdığı yeni şehrin sakladığı akıl almaz bir efsane kulağına çalınır. Bu şehirde herkes ya yazar ya da yazılanı oynar.
