Yarımçıq qalmış portret.

Qoca professor Elmarin gözlerini diqqetle müayine edenden sonra başini qaldirib, heyacan ve iztirab dolu nezerlerini ona zillemiş Güllere baxaraq, qaşqabağini tökdü ve heç bir soz demeden kabinetden çixdi. Güller de onu teqib etdi.

       Professor öz otağinda kreslosuna çokub, derinden nefes aldi. Güller mezhun gözlerini ona zillemişdi. Heyacan ve intizari ne qeder qüvvetli olsa da, heç ne soruşmurdu, daha doğrusu soruçmağa cesaret etmirdi. Lakin, hemin onun baxişlarindaki suali anlayirdi. O, Güllerin genc ve gözel üzüne aciqli bir nezer salaraq.

    -Neçe yaşiniz var?- deye ucadan soruşdu.

       Güller anlaşilmaz bir qorxu ve telaşla:

       -On doqquz,- deye piçildadi.

        Qoca hekim aci-aci gülümsedi. Onun be tebessümü Gülleri titretdi.

    - Heç kesi, - deye, Güller başini buladi.-Qoca bir anasi var idi. O da dörd il bundan qabaq vefat etmişdir.