Gelgit | Bxb

4. İftiracı

"Burada duralım,borcumuz ne kadar?"

Esat herifi parayı öderken taksinin içini inceliyordum. Bu hayatımda taksiye bindiğim 3. Seferdi. İlk ikisi zaten küçükken hastaneye gitmemiz gerektiğinde olduğu için bu binişimde daha bir heyecanlıydım.

Esat herifi parayı ödedikten sonra bana doğru baktı. "İnmeyi düşünmüyorsun sanırım?" Dediğinde gülümseyip "Seni bir dahaki rezil edişimde görüşürüz." Diyip taksiden indim. Yürümeye başladığımda bir kapı kapanma sesi daha duyunca hemen arkamı döndüm.

Taksi yavaşça ilerleyip giderken arabadan inmiş bana bakan Esat herifi ile göz göze geldim. "Neden indin lan evine gitseydin ya."

Yanıma yaklaşıp "Mahalleni merak ettim." Dedi. "Babam seni görürse kalpten gider lan. Annem döver seni. Gerçi dövebilir benim için sorun yok."

Gülümseyerek "Kadın dayağı yemeye alışığım." dedi. İç çekip evime doğru yürümeye başladım. Peşimden geliyordu. Köşeden döndüğümüzde beklemediğim bir şey oldu. Annem ile göz göz geldik. "Ayaz!" diye seslenerek yanıma geldi. "Gene mi Emre olmadan geldin! Bir sahip çıkamıyorsunuz birbirinize! Bir daha eve beraber gelmezseniz olay çıkaracağım."

"Yağızlara gidecekmiş anne. Tutamıyorum napayım. Yol parasını da vermeden gitti zaten. Bende çok sinirliyim hayvan herife." dediğimde kaşlarını kaldırdı.

"Yol paran yoksa nasıl geldin?" diye sormasıyla arkamdaki herifi fark etmesi bir oldu. "Arkadaşını mı getirdin? Neden önceden haber vermiyorsun! Ev ne halde biliyor musun?" gülümseyerek Esat herifine baktım. Dayak yemesini çok istiyordum. 

"Efendim eve girmeyeceğim. Bu çocuğu getirdim. Merhabalar bu arada Esat benim adım." diyerek elini uzattı. Annem herifin suratına uzun süre dik dik baktıktan sonra kaşlarını çattı. "Esat derken? Esat Yalçın deme sakın." Herif annemin soyadını bilmesine şaşırarak: "Evet efendim fakat nereden biliyorsunuz?" dediğinde annemin kaşları daha çok çatıldı. 

"Ne kadar büyümüşsün." dedi zoraki bir gülümsemeyle. "Baban nasıl?" 

"Babam iyi efendim. Bugün birileri şirketimize evrakta sahtecilikle ilgili bir iftira attığı için biraz canı sıkkın olabilir." imalı imalı bana baktı. "Yaa?" dedi annem. "Öyle mi? Senin haberin yok sanırım. Yani hangi baba çocuklarına bir ailenin üzerine borç yıktığını söyleyebilir ki zaten?" 

Benim iki gündür anlattığım ama inanmadığı şeyi birde orta yaşlı bir kadından duyunca kaşları çatıldı. "Efendim bu iftiralar gerçekten can sıkıcı olmaya başladı ama yaşınıza saygımdan sizin için bu olayı babama soracağım." dediğinde "Baban doğruyu söyleyecek sanki."  diye homurdandım. Şimdi düşününce hiç kanıtımız yoktu. Kanıtımız olsa zaten davaları kazanırdık. Esat herifini inandırmak içinde bir yol yoktu. Olsa bile onun inanması ne sağlayacaktı ki? Babasından para çalıp bize yıkılan borçları ödeyecek hali yoktu. Sadece 2 günlük bir sohbetimiz olduğu halde bencil, şımarık birisi olduğu belliydi. 

"Bak." dedi annem beni göstererek "Bu çocuk yeterince iyi beslenemediği için kısa kaldı." Dediğinde şaşkınlıkla kalakaldım.

"Oha anne 1.75im!" Diye bağırdım. "Arkadaşlarının çoğu iki metre ama" dedi imalı imalı. Esat herifini göstererek: "Bak şu hainlerin oğluna. Nasıl güzel beslenmiş."

"Efendim ben pek yemek yemem, boyum genetik." Diyince anneme dönüp "1.20 adamla evlenirsen 2 metre çocuğun olmaz anne." Dedim.

"İyi beslenseydi olurdu." Annem tekrar Esat herifine bakarak konuşunca Esat iç çekerek elini cebine attı. Cüzdanını çıkarırken konuştu.

"Ablacım, durumunuz iyi görünmüyor size biraz maddi destek yapayım ama oğullarınız bir daha şirketimize yaklaşmasın." Dediğinde gözlerim şokla açıldı. Anneme para teklif etmişti şımarık herif. Bana verebilirdi ben alırdım ama annemin ne kadar şok olduğunu ve sinirlendiğini ifadesinden anladım.