Ten Seconds to Infinity

Prologue

Danielle's POV

Sa life, ang pinaka problema nating lahat ay di pagkakapatay-pantay. Ganun din sa love, palaging may isang magmamahal ng higit, kaya palaging may nasasaktan.

Sa life, mayroon tayong tinatawag na change, ang tanging permanenta sa mudo. Ganun din sa love, may change din,  maaaring isang araw magising ka na lang na mahal mo na siya at nagkataon pang yun ung same day na marealize niya na hindi ka naman pala worth it.

Paano kapag bumaligtad ung kuwento isang araw matapos ang isang pagkakamali? Paano kung ikaw na ngayon ang patay na patay sa kanya? Ikaw na yung humahabol? Ikaw na yung nasasaktan?

Oo cliche, pero sana naman give this cliche love story one more chance para pag di niya ako binigyan ng chance okay lang.

IkH4w L4n6XzS xh4p4hT n4hH.

Dan: dep*ta ka Author, anu yan?! Wala akong sinabing ganyan hahh!!!

And look at what you did---you made me lose my composure. Ughh.

Vi: Joke lang naman! Alam mo namang anak ako ng God of Typographical Errors na si Typos. Hindi tlga maiwasan. XD

Dan: Shut up.
***

At last, nakarating na rin kami sa airport. Today is my flight to France. After 4 years ay naka graduate na ako, and where else to train as a businesswoman, but France?

(Vi: Anong konek?
Dan: Magaganda lang ang nakakagets nito, bruh.
Vi: ahh, gets ko na pla.
Dan: *raises brow*
Vi: *shrugs* XD)

10. . . 9. . .

Kinuha ko na ung baggages ko sa trunk ng kotse, tinulungan naman ako ni Zach sa pagbitbit nito. Hila-hila ko ang aking maleta nang muli kong harapin ang aking mga magulang.

8. . . 7. . . 6. . . 5. . .

Nagpaalam na ako kina Mom at Dad. Mabilis lang iyon dahil nag-usap na din kami kanina at nagbigay na ng messages nila sina Mom, Dad at Zach. At isa pa, sila ang may ideya na kumuha ng course na to (since, bata palang kasi ako ay nakatadhana na akong kumuha ng Business). Sila nga ung excited nang matanggap ako sa inapplyan kong internship program. Very supportive sila even though I chose to apply in a different company. They thought it was because I hate to be unfaire to others, but it was actually for a more unreasonable one.

4. . . 3 . . . 2. . .

Pumasok ako sa loob ng NAIA nang isa lang ang nasa isip. Si Zephyr. How I'm really sorry. 3 years din yun ehh.

1. . .

First time ko siya nakita sa Palawan.

Me and my friend, Tiffany, were hanging out in the Mall when suddenly my brother came and picked her up.  Zach asked me if I'd like to come with them but I said I don't.

The mall is about to close when I decided to leave, hapon na rin kasi nang pumunta kami ni Tiffany. She's my brother's girlfriend, we're not really on good terms because I don't like her. Not actually her, just the fact that my brother has a girlfriend, it's not Tiff's fault that my brother spends more time with her now.

I texted my driver to pick me up, but after 20 minutes ay hindi pa rin ito dumadating o nagrereply man lang. Worthless. I'll make sure that he'll be fired before tomorrow. Naglakad-lakad ako sa gilid ng kalsada habang nag-iisip nang gagawin. Knowing my brother, he wouldn't be checking his phone until next week, so I can't text him. Worthless. I wish I could fire him too. I also don't have Tiff's number, all hope is lost. Bakit nakakastress ang bakasyon ko? Patuloy akong naglakad hanggang sa mapansin kong may sumusunod sa akin na dalawang lalaki. Medyo madilim na sa parteng ito kya tanging sindi lang ng sigarilyo nila ang kapansin pansin.

Ohw fuck. Pano na to? Baka manyak tong sumusunod saken? Yuck.

Minsan pala may disadvantages ang pagiging 'City in the Forrest' ng Puerto. Kinakabahan na ako, lalo na nang bumilis ang paglalakad ng mga ito at medyo naabutan na ako. Naririnig ko pa ang tawanan ng dalawa.

"Hi Miss!" Sabi ng isa sa kanila. As of now, ay takot na ang nararamdaman ko.

No! Hindi ako pwedeng magpatalo sa nararamdaman ko. Kailangan kong mag isip ng paraan. Walang dumadaan na mga sasakyan at kasabay ko na halos ang mga lalaking manyak.

"Ano ba naman yan! Hindi man lang namamansin." ung isa naman ang nagsalita.

"Leave me alone, bastards!" sigaw ko sa kanila.

"Aba! Pa english-english pa ahh? Sosyal pala to pre ehh." halatang medyo lasing ang dalawa. They're in their 20's base sa features nila.

"Yuck! Let go of me!" Sigaw ko nang hawakan ako sa balikat ng isa sa kanila. Naka sleeveless na blouse ako kaya ramdam ko ang magaspang na kamay nito. Ewww.

I felt how his hand was forcefully pulled away, kaya napalingon ako. That's when I saw a guy holding his arm. Nagulat ang lalaking humawak sa akin at ang kasama niya.

"Gago to ahh!" Sinuntok ng manyak ung lalaking tumulong sa akin. Tumabi ang isa pang manyak at nanuod lang. Napasigaw ako ng tumama iyon.

"Aww fuck!" giit niya habang hawak ang panga.

"Pakialamero ka kasing hayop ka!" sigaw ng manyak.

Medyo nakayuko ang lalaki, agad naman na sinapak ang sumuntok sa kanya nang makabawi ng lakas. Hindi naman inaasahan ng isa pang manyak na pati siya ay sasapakin din nito.

"Kill them!" Cheer ko habang hawak hawak nya ang usa sa kanila sa kuwelyo at pinagbantaan ang mga ito.

Agad tumakas ang dalawa matapos ang nangyari.

"Stupid fuckers," bulong ng lalaki.

"Ano ba yan? Hndi mo man lang nilumpo, paano kung ulitin lang nila un? Paano pag hinanap nila ako ulit at ako yung gantihan nila?" Hindi siya umimik at binigyan na lang ako ng nakamamatay na tingin. Infairness, ang guwapo nya.

Matapos ang ilang sandali ay di pa rin ito nagsasalita kaya minabuti ko na lang na ibahin ang usapan. Bastos din kasi itong isang to, kinakausap ng maayos,awkward-in ba naman ako?

"Salamat hahh? Hindi ko alam ang pwedeng mangyari kung di ka dumating. Uhmmm. . . Ayos ka lang ba?" I asked.

The look he was giving me before changed to something softer. "I'm fine. This is your fault, you know? Why the hell are you walking alone at this time of the night anyway? In here?!" the guy looked really frustrated. "What if I didn't follo---never mind!" dugtong pa nito, pero di ko na naintindihan.

"What were you saying?" Tanong ko.

"Nothing. Come on, I'll drive you home." sabi niya sabay hawak ng kamay ko.

He tried pulling me with him pero nanatili ako sa puwesto, tinititigan ko ang kamay namin. His hands were on my wrsit, using my left arm, I lowered it till our palms met.

"Danielle," pakilala ko.

Tinitigan nya muna ang mga kamay namin at sumagot na para bang tinanggalan ko siya ng karapatang tumanggi.

"Zephyr," tugon niya. Ngayon ko lang napansin kung gaano siya kaguwapo, amputi niya, mapula ang labi, may asul na mga mata. Bagay-bagay sa itim na itim nitong buhok. I have always been a sucker for boys with black hair and blue eyes. Fictional boys, unfortunately.

"Thank you ulit," sabi ko sabay halik sa pisngi nya. Napatigil naman siya dahil sa gulat.

This time, ako naman ang humila sa kamay niya.