Ten Seconds to Infinity

Chapter 1: The Only One

CHAPTER I

"What the hell Jeff! Hindi ka man lang nagtext? I fucking waited for you for an hour! What kind of boyfriend are you? You made me look stupid!" Sigaw ko sa hayop kong boyfriend na si Jeff.

Andito kami sa appartment ko sa Quezon at nag-aaway.

Hindi ko alam kung anung pumasok sa isip ko at sinagot ko siya noon. Siguro naalala ko si Ze---never mind.

Baka natrauma ako sa nangyari noon, baka natatakot ako na dadating ung time na mapapagod din siya kakaligaw sa akin. But then again, baka hindi yun ung definition nang love kaya kami nagkakasakitan. After kasi ng isang buwan niyang panliligaw ay sinagot ko cia, and then, he changed. Noong una todo effort talaga cia, pinapatawa niya ako all the time, at parati din kaming nagdedate.

"Sorry okay? Ngayon lang naman to, promise babe, hindi na mauulit!" Pakikiusap niya. Pero wala akong pakialam.

"Let's break up. I don't wanna see that fucking face ever again. " Deklara ko.

"What? No, please don't do this babe." pagmamakaawa niya.

Hindi man lang nag-effort lumuhod? Worthless. Baka naawa pa ako kung lumuhod nga siya. Tsk.

"I never even liked you, babe. You know naman na sinagot kita out of pity, right?" Tudyo ko dito. Biglang nag iba ang ekspresyon sa mukha. Labis ang galit, inis at pagkapahiya sa mga mata nito.

"You're such a heartless bitch, Danielle. Kaya nga walang nagtitiyaga sayo!" Pabulyaw niyang sagot.

Meron kaya. . . Kaya lang hindi ko agad narealize na isa lang pala siya.

Dati ako yung hindi sumusipot sa dates namin. Pero inaantay nya pa rin ako, tpos kinabukasan aayain nya ulit ako. Until one day. Sinigurado kong makakarating ako doon on time, pero siya naman ang hindi pumunta.

Mabilis na lumabas si Jeff at hindi na lumingon. That bastard. Anlakas pa ng loob na sigawan ako.

Naglakad na ako patungo sa kusina para magluto. Pasta dishes lang alam kong lutuin, kasi simple lang ito. Tsaka, favorite ko siya kaya nag eeffort talaga ako na matuto.

Hinanda ko na ang ingredients nang may maalala ako. Bigla ay napatulala ako sa kawalan.

Gulat na gukat ako nang may bumusina sa likod ko. Bad trip na nga ako, nakisali pa tong hayop na ito.

"Get in!" Sigaw ng isang lalaki na nakasakay pa sa sasakyan nito, mabagal ang takbo niya at sinusundan ako.

Nabastusan ako ng sobra sakanya, pero agad ko ring nakilala kung sino iyon kaya lumapit ako at sumakay na sa passenger seat. Si Zephyr! Shet. Kahit nanaiinis ako ay pumasok nalang ako. I haven't seen him for two months, kahit pa yun yung una at huling pagkikita namin ay namiss ko pa din siya. Hinatid nya lang naman ako sa tinutluyan kong hotel noong gabing yun at umalis na. Medyo nagkakailangan pa talaga kami.

"You never learn, do you?" sabi ni Zephyr habang nagdadrive.

"Shut up." pangaralan daw ba ako. Nanay kita?

"Where should I drop you?" tanong niya nang marating na namin ang highway.

Ganun pa rin ang hitsura niya, halos walang pinagbago mula noong last time ko siyang nakita nang tinulungan niya ako maliban sa five o'clock shadow nito. Shit. Ang gwapo niya talaga.

"Dan?!" bumalik ang atensiyon ko sa tinatanong niya. Anu ba naman kasi? Bakit ba ang gwapo nito? Try ko kaya mangrape ngayon?

"Uhmmm. Ihatid mo nalang ako doon sa condo ko." kinuha ko yung GPS niya at tinype ang address ko.