*ភូមិគ្រឹះគីម
« ថេយ៍មកវិញហើយមែនទេកូន »អ្នកស្រីគីម
« បាទម៉ាក់ចឹងកូនសុំទៅបន្ទប់សិនហើយ »ថេយ៉ុង
« ទៅចុះកូន »អ្នកស្រីគីម
« បាទ »ថេយ៉ុងនិយាយហើយគេក៏រត់ឡើងមកបន្ទប់ដើម្បីមកសម្រាកព្រោះថ្ងៃនេះគេមានអារម្មណ៍ថាហត់ហត់ខ្លាំងណាស់មកដល់បន្ទប់ភ្លាមគេក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងមួយទំហឹង។សម្ងំគេងបានបន្តិចក៏ស្រាប់តែឮសំឡេងសារ៉ូតឡើងគេក៏យកមកមើលតែវាធ្វើអីគេខ្លួនចិញ្ចើមឆ្ងល់ព្រោះសារនេះគេមិនដែលស្គាល់ទេមិនដឹងថាអ្នកណា។
#ប្រអប់សារ
‹ សួស្ដីថេយ៉ុង ›បុគ្គល
« អ្នកណាគេចេះ »ថេយ៉ុងឈរគិតក្នុងចិត្តមិនដឹងថាអ្នកណាគេក៏តបសារនោះហើយក៏សួរទៅអ្នកម្ខាងទៀត។
‹ អ្នកជាអ្នកណាដែលអ្នកស្គាល់ខ្ញុំដែរមែនទេ ›ថេយ៉ុង
‹ នេះថេយ៍មិនស្គាល់ខ្ញុំទេមែនទេខ្ញុំចាង អ៊ិននោះអី › តាមពិតអ្នកដែលសារមករាងតូចនោះគឺជាចាង អ៊ិននេះឯងគេបានឱ្យកូនចៅរបស់គេទៅសួររកលេខ។រាងតូចពីរដែលស្គាល់ដើម្បីណាត់ជួបរាងតូចនៅថ្ងៃនេះ
‹ តាមពិតជាលោកទេខ្ញុំស្មានតែអ្នកណាតើលោកបានលេខរបស់ខ្ញុំមកពីណា ›ថេយ៉ុង
‹ តាមពិតទៅខ្ញុំបានសុំលេខរបស់ថេយ៍ពីមនុស្សដែលថេយ៍ស្គាល់ ›ចាង អ៊ិន
‹ តាមពិតអញ្ចឹងទេចុះលោកមានការអ្វីទៅ ›ថេយ៉ុង
‹ គឺមិនចេះទេតាមពិតទៅខ្ញុំចង់ជួបថេយ៍និយាយរឿងបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះតើថេយ៍ទំនេរដែរទេ ›ចាង អ៊ិន
‹ មិនអីទេខ្ញុំអាចជួបបានខ្ញុំទំនេរ ›ថេយ៉ុង
‹ អូខេអញ្ចឹងយើងមកជួបគ្នាកន្លែងហាងកាហ្វេដែលខ្ញុំធ្លាប់បុកថេយ៍ថ្ងៃមុននោះអី ›ចាង អ៊ិន
‹ បាទមិនអីទេបន្តិចទៀតខ្ញុំនឹងទៅ ›ថេយ៍
‹ បាទ ›ចាង អ៊ិន
ការឆ្លើយឆ្លងសារក៏បានបញ្ចប់ល្ងាចបន្តិចថេយ៉ុងក៏បានមកតាមការសន្យា
*ហាងកាហ្វេ
YOU ARE READING
ពេទ្យតូចម្ចាស់បេះដូង
Fantasyឯងមិនហត់ទេហ្អេដែលត្រូវមកមើលថែមនុស្សពិការដូចជាយើង មិនហត់ទេព្រោះវាជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវមើលថែអ្នកជំងឺ😊😊
