လရောင်လွမ်းသော အလွမ်းနေ {Ongoing}

Part--2 {Unicode}

'သခင်လေး--- သခင်လေး သတိရလာပြီးလား သခင် လား'

'ဘလိုဖြစ်ရပြန်တာလဲ သမားတော်ကြီးရယ် ကျမတို့ သခင်လေးက'

'အခုချိန်သခင်လေးက နိုးနိုးခြင်း အားနည်းနေတာလေ အဲ့တာ ပြေးထွက်လိုက်တော့ အခုလိုမူးလဲသွားတာပေါ့'

'ကယ် ဆရာ ဆေးမြစ်လေးတွေ ပေးခဲ့မယ် ပြုတ်တိုက်လိုက်နော် ပြီးတော့ အားရှိတဲ့အစားအစာတွေ များများကျွေးပေး ကြက်ပြုတ်ရည်တို့ အမဲသားတို့နော် ဆေးလေးတွေလဲ ပုံမှန်ပြုတ်တိုက် မကြာခင်ကောင်းသွားလိ်မ့်မယ် ဟုပြီလား'

'ဟုတ် ဟုတ် ဆရာ ယဥ္ယဥ္တို့ လုပ်ပေးလိုက်ပါမယ် ဟဲ့ မောင်ဇော်နဲ့ဖိုးတုတ် သွား ဆရာ့ကို လှည်းနဲ့သွားပို့ပေးလိုက်ကြဦး'

သူတို့၄ဦးပြောနေတာကို ကြားတစ်ချက် မကြားတစ်ချက်ဖြစ်ပြီး ဘာမှ၀င်မပြောနိင်ဘဲ မျက်လုံးကြီးဖွင့်ပြီး မျက်နာကျပ်ကိုပဲ ငေးနိင်တော့တယ်။

ခေါင်းထဲတွင်လဲ ငါကဘာလဲ အချိန်ခရီးသွားတာလား/ပြန်၀င်စားတာလား/အဲ့တာဆို ဒီခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်က သေသွားတာလား ဆိုတာ စဥ္းပဲစဥ္းစားနိင်တော့တယ်။မစဥ္းစားနိင်တော့သည့်အဆု့ံး

'ဒီမှာခဗျ'

'အမလေး သခင်လေးရယ် ယဥ့္နာမည်က ယဥ္ယဥ္ပါရှင့်'

'ဒေါ်ဂွက်ထော်နဲ့ဦးဂွတို့၏ သမီးအကြီးဆုံးရှင့် ဖိုးတုတ်၏အမကြီးရှင့် သခင်လေး'

'အော် ဟုတ် '

'ဟိုဟာလေးတစ်ခုလောက္မေးခြင်လို့ပါ'အခုကဘယ်ခေတ်လဲဟင် နန်းတွင်းခေတ်လားဟင်'

'ရှင် သခင်လေး' 'နန်းတွင်းခေတ်လားဆိုတော့ တခြားဘာခေတ်ရှိသေးလို့လဲရှင့် သခင်လေး'

'အခုက ၁၆၉၈ပါရှင့် သခင်လေး'

ယဥ္ယဥ် ရှင်းပြတော့ အတွေးများဖြင့်ငိုင်ကျသွား၍

'သခင်လေးဘာဖြစ်လို့လဲဟင် ယဥ္ယဥ္ တစ်ခုခု မှားပြောမိလို့လားရှင်'

'အား မဟုတ်ပါဘူး ဟိုလေ တစ်ယောက်ထဲခနနေချင်လို့ လေ'

'ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး တစ်ခုခုလိုချင်ရင် အော်လိုက်နော် ယဥ္ယဥ္ အရှေ့မှာ ရှိနေမယ် နော် ဖိုးတုတ်နဲ့မောင်ဇော် လဲ ခနနေ အပြင်ကနေ ရောက်လာတော့မယ် သခင်လေး '