Yaşamın içinden binlerce parçasıydı anılar.İyiydi,acıydıve belki de hataydı. Zihnimin bir köşesine sıkışıp kalan kötüanıları unutmamı istercesine, her saniye biraz daha çok gülümsemem için çabalıyordu karşımdaki ailem. Bu zamana kadar tek gayem nefes alabilmekken, şu günlerde aslında hayatın olmayı istediğim yerinde olduğumun farkına varıyordum. Mutlu olmak zor değildi. Hayatın bana sunduğu güzelliklere büyük bir tebessümle karşılık vermek,çok güzeldi. Benim bile kendimi düşünmediğim bir dünyanın ortasındaydım bir zamanlar. Dünyam şimdilerde tamamen değişmişti. Kim olduğumu,nerde olduğumu en önemlisi kimlerle olduğumun farkındaydım. Kendisine yabancı olduğum tüm hisleri onlarla yaşamak. Sanki o hisleri daha çok güçlendiriyordu...
Hepsinin niye bu kadar gergin olduğunu az çok anlamıştım. Çünkü Derin hanımı kimse sevmiyordu.O da annemleri sevmiyordu keza kesinlikle beni de sevmeyecekti. Ama her şeye rağmen annemler hazırlık yapıyorlardı. Sonuç olarak annesiydi kim ister ki annesi ile öyle olmayı.Artık bu durumu kabul edip annemlere yardım etmeye başladım...
Barkın abimle beraber alışverişe gelmiştik işimiz bitince eve geldik salondan içeri girince 2 yaşlı,2 orta yaşlı ve 2 genç oturuyordu ortam o kadar sessizdi ki...Barlas abimin sinirli olduğunu sıktığı dişlerinden anlayabiliyorum içeri girince herkes bize döndü hepsinin odağı olmam beni rahatsız hissetti nasıl olduğunu bilmiyorum ama bunu hisseden Barkın abim hafif beni arkasına aldı yaşlı kadına baktığımda iğrenircesine beni süzdü pek önemsemedim anneme baktığım da gözlerinin kızardığını gördüm demek ki aralarında gerçekten ciddi bir şey oldu bana bakışlarından bile bunu anlayabiliyorum. En sonunda yaşlı kadın galiba Derin hanım konuştu"Oo sonunda lütfedebildiniz hanımefendi hiç terbiye edilmemişsin önceki ailen seni çok şımarık büyüttü galiba" bunu duyan babamlar ona konuşmaması hakkında bir şeyler söylediler fakat ben sinirden pek anlayamadım en sonun da konuştum
" Evet Derin hanım ben çok şımarık büyütüldüm olmayan anne ve babam tarafından fakat şuna emin olun ki eğer terbiyeli büyütülseydim bile size sizce saygısızlık yaptığım için pişman olmazdım saygıyı haketmediğiniz bakışlarınızla bile gösteriyorsun ve şimdi lütfen misafir olarak gelmişsiniz ona göre davranın ve olay çıkmadan gidin"
Konuşmam bittiğinde anne tarafı şaşkınca ailem gururla bakıyordu bana içimi ısıtan bakışlar atan Barlascığımın yanına oturdum oda hemen o huzurlu güvenli kollarıyla beni sardı... Akşam yemeğinden sonra büyükler bahçedeyken biz gençler olarak oturuyorduk abimlerin hepsi yanımdaydı zaten onlar olmasaydı burada oturmazdım. Dışarıdan gelen bağırış sesleriyle oraya koştuk annemle babam yaşlı pederlere bunu nasıl yaparsınız diye bağırıyorlardı fakat o an öyle bir şey dediler ki galiba hayatımda hiç bu kadar sarsılmamıştım...
Uzun zaman sonra yeniden.. Özlemişim ya. Lütfen yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin... 🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
