★Portekizlim [Joao Felix]★

Teklif

Sabah olmuştu. İlk defa erken kalkmıştım. Felix'e baktım. Hâlâ uyuyordu. Elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirip mutfağa geçtim. Güzel bir kahvaltı hazırlamalıydım. Felix'e daha önce söz vermiştim.

Bir güzel kahvaltı hazırladım. Sofrayı da kurdum ve mutfağa Felix geldi.

"Bu sefer yetişemedim sanırım?" Dedi uykulu ses ile gözünü ovalarken.

"Sözüm vardı." Dedim.

"Diğerlerini uyandırayım mı?" Dedi

"Olur."

"Tamam." Dedi ve gitti.

Üstünü değişmiş bir şekilde diğer ikisi ile birlikte geldi. Sofraya oturdular.

"Edith şu elinde ki lezzetin birazı benden olsa keşke." Dedi Hector.

"Parmaklarımı keser sana veririm Hector."

"Psikopatsın biliyormusun? Manyak" dedi.

"Sağol canım."

"Ellerine sağlık Edith. Çok güzel herşey." Dedi Felix

"Afiyet olsun. Yumurtayı senin gibi yapabilmişmiyim?"

"Benim yumurtam bunun yanında ne ki?"

"Hayır be, gayet güzeldi."

"Senin ki kadar olmasa da evet elim lezzetlidir"

"Sağol ye hadi" dedim gülerek.

"Edith futbolculuk yanında bir de aşçı olsan sen?" Dedi Pedri.

"Olur senin aşçın olurum" dedim.

"Off miss" gülerek kahvaltımızı yaptık. Sofrayı bana ellettirmeden topladılar.

Biraz daha oturduktan sonra Felix ile beraber evden çıktık. Benim arabam evin önünde olduğu için beni Felix bırakacaktı.

Bana arabanın kapısını açtı.

"Sağol ama kendim açardım " dedim gülerek.

"Olsun ben açayım dedim."

"Teşekkürler."

Gece aklıma geldikçe heyecanlanıyordum. Ama birşey diyemezdim çünkü etkilenmişim düşüncesi verirdim. Peki etkilenmemiş miydim? Deliye dönmüştüm.

"Felix"

"Efendim"

"Benim için çok değerlisin biliyor musun?" Dedim birden bire istemsizce.

"Sen de benim için çok değerlisin Edith. Tahmin bile edemeyeceğin kadar değer veriyorum sana." Dedi. Çok hoşuma gitmişti.

Hiçbir şey konuşmadan yola devam ettik. Daha sonra eve geldiğimde tam inecekken konuşmasıyla durdum.