Gözümü araladığımda Buğra beni kucaklamış silah patlamaların hala devam ettiği ortamdan uzaklaştırıyordu ...
Gözümün kapanması ile sesler bir an da yok oldu !
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Unfortunately, I haveconstantlyclashedwithdeath on this path, but not alone..."
~Gökçe
İyi okumalar dilerim Saygılarımla ✨
Gözümü açmam ile karanlık odada göz göze geldiğim Bora ,
Nerde olduğumu bilmeden nasıl olduğumu bilmeden boranın bakışı etkisi altına alınmıştım bir anda hiç bir şey aklıma gelmiyordu
Karanlık odanın tek aydınlığı ay ışığıydı, odadan içeriye vuran ay ışığı ile varlığı görülen bora bana tepkisizce bakıyordu ...
"İyi misin" dediğinde
'Benim burada ne işim var ne oldu bana !?' diye merak ettiğim sorular ağzımdan dökülmüştü bir anda
"Hatırlamıyorsan hatırlatmaya da gerek yok . dinlen" bir an sinirlenmiştim ve
'Sana soru sordum ' dedim sert bir şekilde
Anlamsızca bana bakıp sonra yerinden kalkıp odadan çıktı
Bu neydi şimdi ne oluyor burda ne işim var bura kimin evi geride kalanlara ne oldu
Odadan çıkması ile 5 dk sonra odanın ışıkları yandı ve içeriye giren hemşire ile konuşmaya çalışsamda bir kelime etmeden
Serumuma yeni ileç ekleyip gitti , gitmesi ile uykum gelmişti zorlasam da kendimi burdan gitmek isteyip kalkmak isttesem de gözümü açık tutamıyordum kalkamıyordum anlamsızca gözümü kapatmıştım ve uyuyamaya ihtiyacım varmış gibi bir hisle uyuya kalmıştım...
~
"Elvin " diye elindeki beyaz kuş ile beni bekleyen boraya tepkisizce bir adım atıp ona yaklaşmıştım ki geride kalan annem ,babam ve kardeşimin bana seslenmesi ile arkama dönüp onlara sevinçle baktım
Onlara koşmaya başlamıştım sevinçle onları çok özlemiştim ama her koşmam her adımım onlar karanlığa bürünmüş ormana her bir adımım onları o ormana çekip onları görmemi sağlıyordu
