STELL POV
After 3 years of being broken,I'm looking forward of my life. I'm not telling that I forget about us, ken. but I'm looking forward of what life aheads. but I know ken also wants me to be happy in life.
After 3 years of being ignorant now I finally accepted it, na ang buhay ay patuloy parin, kahit may nangyari man masama but at least ngayon bumabangon parin.
Pablo and I are friends, after death of ken. Si Pablo Ang naging sandalan ko. Nandyan para tulungan ako na magpatuloy sa buhay.
Naghahanda kami ngayon kasi dadalaw kami sa puntod ni ken. Habang nasa kusina ako ay biglang dumating ito galing sala.
"Stell, maligo kna ako na magtatapos dyan. Anong oras na oh" Sabay tingin nito sa relo. Si Pablo ang nagsabi na dumalaw daw kami sa puntod ni ken. Kaya naisipan ko na magdala ng pagkain.
"Oh, sya. Sige ikaw na bahala dyan." Umalis na ako at nagtungo sa kwarto. Naligo at nagbihis.
Napatingin ako sa wall kung saan may larawan kami ni ken. Napangiti namn ako.
"Ken, Ga. bibisita kami sa puntod mo." Bulong ko habang naka tingin sa larawan. Lumabas na ako habang nakangiti. Pagdating ko sa kusina agad naman napasulyap si Pablo.
"Ngiti ngiti mo?" panunuksong pagbibiro nito.
"Wala, nakita ko kasi larawan namin ni Ken. Kaya masaya lang ako." Wika ko sa kanya.
"kahit ilang taon ng wala si ken, di mo parin ito makalimutan. Mag move on kana Stell" seryusong sambit nito.
Napaiisip naman ako sa sinabi nito. Tatlong taon na wala na si ken. Pero heto parin ako, hindi maka let go.
"Pasensya na, stell. Hindi namn sa nakikialam ako, pero what if mag move forward kana. Hindi din namn gusto na ken na habang buhay kang magkukulong sa pagmamahal mo sa kanya." katuwiran nito.
