JUSTIN POV
I saw how Stell hurt, with his heavy heart. He spoke again "Ang sakit sa dibdib na makita ka ulit ken, pero patay kna. Bakit!?" humagulhol na sa iyak si Stell.
Dahan dahan akong lumapit kay stell. I slowly put my hand in his back, para makalmahin ito. Mas umiiyak si Stell dahil sa ginawa ko. I hug him tightly para alam niya nandito lang ako for him.
"Justin!" sambit sa pangalan ko, habang umiiyak. "Justin bakit!" nasasaktan ako habang nakikita si Stell ng ganito. Hindi ko alam kung bakit ganito si Stell, pero ang alam ko lang nasasaktan ito.
"Stell, tahan na!" mahina kung bulong sa tainga niya, habang yakap ko ito. "Hindi ko man alam kung bakit ka umiiyak. pero pwede mo naman sabahin sa akin. Kaibigan mo ako Stell!" Iyak ng iyak lang si Stell habang sinasambit ito sa kanya.
"Justin, alam mo ba kung sino yung kasama mo!. Masakit sa dibdib na makita ko siya ulit. Alam ko na patay na si Ken, pero bakit tinawag mo itong Ken!" Umiyak lalo si Stell.
"Si kennie ba tinutukoy mo na patay na,Stell. Si kennie ay first cousin ko.
Tanging Ken lang ang tawag ko sa kanya, dahil ayaw nito na tawagin na kennie!" pagpapaliwanag ko sa kanya.
Itatayo ko na sana ito, galing sa kakaiyak, pero bago ko ito maitayo ay nag salita ito. "Tatlong taon na ang nakalipas, bago ang aksidente. Mahal na mahal ko si Ken, pero agad itong kinuha! Di ko manlang naparamdam sa kanya yung pagmamahal ko. Pero kahit gusto ko itong kalimutan, ay di ko magawa. Dahil sa oras na ito, bumalik ang lahat nang makita ko yung pinsan mo!"
"Stell! Stell! nasaan ka?"Hindi kami dali-daling makikita dahil nasa madilim kami nasulok. Di ko manlang napansin na nakatulog na pala si Stell sa dibdib ko.
