Chaotic Family 'minsung

#25

Merhaba! belki duyurumu görmeyen olmuştur bu bölümü yayımlamıştım ama bazı şeyler yüzünden sildim tekrar düzenleyip yayımladım sadece bir yere kadar aynı kafanız karışmasın aynısı diye geçmeyin okuyum devamını.

ve küçük bir uyarı bundan sonra lütfen attığınız yorumlara dikkat edin şakasına da olsa bana karşı *rospu anskm gibi rahatsız edici yorumlar görmek istemiyorum.

Keyifli okumalar!٭
***

Testin sonuçları sonunda çıkmıştı hastaneden mesaj gelince changbin sonuçlar için alelacele hastaneye gitti.

Bir haftalık bu sürede biz herşeyi jeongin'e anlatmıştık o bize inanmıştı.
Bir kaç kere konuşmalarımıza kulak misafiri olmuş. Ben ondan aniden bilgisayarı alıp kaçtığımda şüphelenmiş peşini bırakmamış ama olaylar deli saçması olduğu için sormaya çekinmiş.

Hyunjin ve changbin yüzümüze bakmıyordu açıkçası ama hyunjin her sabah olduğu gibi yemek yediğimizden emin oluyor, bişey olduğunda bizimle ilgileniyordu.

Minho'yla biz ise onların yanında beraber iki kelam bile etmemeye dikkat ediyorduk çünkü 'tuzu uzatır mısın?' desek bile aniden bütün gözler bize dönüyordu. O hafta içerisinde çok şey yaptık diyemem. Bütün gün odadan çıkmayıp sohbetler ediyor eskiyi anıyorduk arada hyunjin çatık kaşlarıyla odaya dalıyor bir kaç saniye etrafa bakındıktan sonra hiçbir şey demeden çıkıyordu basılmaktan korktuğumuz için bir haftadır doğru düzgün yakınlaşamamıştık zaman kolluyorduk.

Hatta bir gece uyumamıştık minho benim yatağımdaydı sohbet ediyorduk tabii paşanın götü rahat durmadığı için oynaşmaya başladı. Karnımı gıdıklıyordu üzerime çıkmıştı neredeyse ben gülmemek için kendimi tutuyordum ama nefessiz kaldığımdan ağzımdan inleme tarzı ses çıkıyordu tam o sırada hyunjin birden odaya girdi meğersem geceleri biz uyurken kontrole geliyormuş. Bizi de öyle görünce yanlıs anladı gece gece bütün evi.. hayır! hayır! bütün mahalleyi ayağa kaldıracak şekilde bağırdı biz de onu öyle görünce korktuk bağırdık komşular korkup polis çağırmış amına koyim!

Neyse şimdiye dönelim biz.

Haberi alınca hepimiz salona toplandık changbin'i beklemeye başladık.

Merak ediyordum gerçekleri öğrenince tepkileri ne olacaktı? Hyunjin'e üzülüyordum maf olacak kadın kim böyle birşeyi kabul eder ki? ikilemde kalacak. Ya hiç geri dönemezsek? sonsuza dek oğullarından uzak olacak üstüne üstlük oğullarına benzeyen iki çocuk da vardı. Kafası karışacak. Bir de diğer biz vardık tabii kim bilir onlar ne halde? Çok özlemişlerdir ailelerini. Onlar bu sevgiye alışık bizim hayatımız onlar gibi değil. Ailem var ama yok gibiler onların 'Aferin' sözcüğünü duymak için nelerimden vazgeçtim ben kimsenin haberi yoktu. Ben babamın sarhoş da olsa kafamı okşadığı günü tüm sıcaklığıyla hatırlıyorum bir daha başımı okşasın diye neler yaptım ama hep başarısızlıkla sonuçlandı.

Burdakileri tanıyana kadar onları özlüyordum. Bana sevgilerini hayatımı biçimlendirerek gösterdiklerini sanıyordum. Siktiğimin sözleri hâlâ beynimin içinde dolanıyor.

'Biz senin iyiliğin için yapıyoruz.'

Ne zaman beni kandırmak isteseler söyledikleri o sikimsonik cümle buydu.

Benim için sihirli kelimelerdi tabii o zaman. Şimdi iyi anlıyorum gerçek anne, baba sevgisi bu değildi. Gerçek sevgiyi Hyunjin ve Changbin'den ögrendim ben.

Bir de Minho var tabii ailesini 14 yaşında kaybetti abisi chris dışında kimi kimsesi yok. Chris evi geçindirmek için tüm gün çalışıyor ve gece geç saatlerde geliyordu bu yüzden evde birbirlerini az görüyorlardı.