Mevsimlerden sonbahar. Kızıl, sarı ve turuncu, bazıları yeşile doyamamış yapraklar yerlerde, rüzgarın hafif esintisiyle kıpırdanıyorlar.
Deniz hafif dalgalı, suyun karaya vurunca çıkardığı huzurlu ses yürürken birkaç saniye beklemenize neden olabiliyor. Deniz, denizi izliyor. Deniz mavisi gözlerde yağmur var. Deniz konuşuyor, o ağlıyor. Yapraklar etrafında uçuşurken sadece bekliyor. Neyi beklediğini bilmeden, sadece huzura ermek için bekliyor.
Kaç dakika, kaç saat ordaydı bilinmez, hava iyice soğuduğunda kulağına birkaç adım sesi geliyor. Kendisine uzatılan kahveyi alıyor. Birkaç yudum içip yanındaki gence dönüyor. Kahveden mi yoksa karşısındaki gece gözlü çocuğun gülümsemesinden mi bilinmez, soğuk havaya tezat kalbi ısınıyor. Hava soğuk, kalbi sıcak.
᭕࿐☁︎
selamlar, yine çerezlik bi ficle karşınızdayım. Bu ficde farklı bi anlatım tarzı denemek istiyorum yani berbat edicem büyük ihtimalle. Fic ne kadar sürer bilmiyorum, kısa tutmaya çalışacağım. Bölüm isimleri bazı şarkı isimleri, spotify linkini yoruma bıraktım <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
When The Stars Go Out | rinsagi
FanfictionVe öldüklerinde, yıldızlar kainattaki en güçlü patlamayla yok olur