When The Stars Go Out | rinsagi

Bulutlar Ağlayınca

Küçük, sıradan bir ev. Tek yatak odası, tek banyo ve bitişik mutfak ve oturma odası. Bu tarz evler her ne kadar rağbet görmese de bu iki genç için bir yuva. Bu evde ağladılar, güldüler, birbirlerinin oldular. Bütün anıları burada birikti, mutlulukları ve üzüntüleri.

Koltukta oturmuş televizyon izliyorlar. Deniz gözlü oldukça dalgın. Gece gözlü korkuyor, yoksa kontrol kötü mü geçti?

"Rin, neden konuşmuyorsun? Doktor önemli bir şey söyledi mi?"

Karşı taraf sessiz. Ortamdaki hava değişti.

"Rin, cevap verir misin? Raporun nerede?"

"Yok"

"Ne demek 'yok'? Ne saklıyorsun benden?"

"Gitmedim."

"Rin benimle dalga mı geçiyorsun sen?!"

Gece gözlü ayağa fırlıyor, oldukça sinirli. Ancak endişesi sinirden ağır basıyor. Sevgilisi için endişeleniyor. Onun iyileşmesini, beraber bir ömür geçirebilmeyi diliyor.

Deniz gözlü de ayağa kalkıyor. Sevgilisini yumuşatmak ister gibi bir gülümseme sergiliyor. Ancak bu gülümseme gerçek değil. O da sınırına dayanmış durumda. İnsanlar yumrukları sıkılıyken gülmezler.

"Bak, ben iyiyim. Herhangi bir sorunum yok. Tamam mı? Sakinleş biraz, Yoichi."

"Rin nasıl sakinleşmemi bekliyorsun, cidden benimle dalga falan mı geçiyorsun şuan?!"

Deniz gözler sinirden yaşarıyor. Nefret ediyor. Kendisinden nefret ediyor. En çok da onu üzdüğü için kendisine lanet okuyor. 'Ben olmasaydım daha mutlu olurdu.'

"Ne yapmamı bekliyorsun Yoichi?! Sence bir şansım var mı?! Doktordan ne duymayı bekliyorsun bilmiyorum ama hiç umut yok! Ölüyorum Yoichi, bunu duymayı mı istiyordun!? Benim için artık çare yok!"

Duvara atılan bir yumruk. Sert adım sesleri ve sesli bir şekilde kapanan kapı. Deniz gözlü evden ayrıldı. Gökyüzü sanki bunu anlarmış gibi gürledi, bulutlar ağlamaya başladı. Gece gözlü genç sadece durdu. Sevgilisi kontrole gitmişti, ancak bunu ondan saklamıştı. Gerçekten sonuç o kadar kötü müydü? Buna inanmadı, belki de inanmak istemedi. Yatak odasına gidip çekmeceleri kurcaladı, o günkü kontrole ait sonuçları buldu.

Akciğer Kanseri 4. evre.

Kağıdı önceki sonuçla karşılaştırdı. Tümörde yayılma var. Tedavi etki etmiyor. Rin, biricik sevgilisi, gerçekten ölecek mi?

Kağıt yerle buluşuyor. Gece gözlü hareket edemiyor. Ne vakit gök tekrar gürledi, gözlerinden akan yaşı o zaman fark etti. 'Bunlar gerçek değil, değil mi? Hala iyileşme şansı olmalı. O beni böylece bırakamaz, ben onu bırakamam!'

Yağmur hızlandı, bulutlar yas tutuyor. Sevgilisine sarılmak istiyor. İşte o zaman dünyayla bağı tekrar kuruldu, sevgilisi evde değil. Sevgilisinin telefonu kapalı. Arkadaşlarını arıyor, kimse onun nerde olduğunu bilmiyor. En sonunda gelen mesaj rahatlamasını sağlıyor. Sevgilisi, abisinin yanında.

Dolaptan aldığı biralarla beraber koltuğa yerleşiyor. Şişe yarılandığında kapı çalıyor. Hızlıca kalkıp kapıyı açan gece gözlü istediği kişiyi göremiyor. Arkadaşı onu merak ettiği için gelmiş. Bu sefer arkadaşıyla beraber odaya dönüyor. Bütün uyarılara rağmen içmeye devam ediyor. Düşünemeyecek, hissedemeyecek hale gelene kadar içiyor. Günün ilk ışıklarıyla beraber yatak odasına geçiyor. Dolaptan aldığı, sevgilisinin kıyafetine sarılarak uyuyor.

ᬊ⊰༄
Kontrol etmeden atıyorum hatalar icin kb😔

Kaos ve dram ekledim çünkü neden olmasın??

Her neyse Rinin hala iyileşme şansı var😚😚😚