Sabah kalktım, yine embesillerle dolu bir sınıfa gidiyorum. Beni okul için motive eden tek şey Adan'im... Onunla geçirdiğim uzun süre zarfı bile akşam eve geldiğimde onu özlememe engel olmuyor.
Her neyse. Bu sabah yine gidiyorum okula. Umarım bugün de onu görürüm. Belki okuldan sonra da konuşuruz...
Yine hayallere daldım. Dakikalar geçmiş OKULA GEÇ KALIYORUM.
Okulda ilk ders başlamadan önce birkaç dakika süremiz oluyor. O zaman Adan ile konuşmak için biraz sürem oluyor. En güzel zamanlardan birisi. Tabii sınıfımızın aptalları yanımıza üşüşmezse. Sadece aramıza girmeye çalışıyorlar. Özellikle Nick. Ondan nefret ediyorum.
Ondan.
Nefret.
Ediyorum.
Bunları düşünürken metro durağına gelmişim bile. Metroya bindiğimde nefes alacak yer bile yoktu. Başladı bizim mesai...
Yanımda birisi sürekli uğulduyor. Kulaklığım iyiki takılı. Anlamıyorum onun dediklerini. Acaba ne diyor? Bu kim ki??
ADAN. ADAN YANIMDA. BANA SESLENİYORMUŞ. NEDEN DAHA ERKEN BAKMADIM Kİ.....
Not: Gerçek yaşantılardan esinlenerek yazdığım bu kitabı umarım beğenirsiniz. KARAKTERLER KURGUDUR.
