Yeniden

Y-2

Medya:Mert

Sabah alarmımın çalmasına on dakika varken kalktım. Aslında uykuyu fazlasıyla severim ama sanırım biraz heyecan yaptım. Sonuçta orada beni kimse tanımayacak ve ben geçmişime sünger çekip yaşamaya çalışıcam.

Okul serbestmiş bu benim de işime gelir tabi ki. Rahatıma düşkünümdür. Dolabıma baktım ve siyah dar paça pantolonumla üstüme salaş kalçamı kapatan bir tişört giydim. Ilk günden çok dikkat çekmek istemiyorum da.. Çantama da bir defter kalem atıp aşağı indim. Saate baktığımda fazla zamanımın olmadığını gördüm iki lokma atıp annemin yanağından öptüm. "Kızım geçmişini çok kurcalamaya çalışırlarsa başına bela almamak için hafıza kaybım var falan bir seyler söylersin. Kendini yorma ve stres yapma. Dikkat et kendine.." diye konuşmaya başlayınca gec kalacağım diyip çıktım evden.

Okula yürüyerek gitmeye karar vermiştim. Giderken birden yanımdan bir şeyin geçmesiyle yere kapaklanmam bir oldu. Ben daha ne olduğunu kavrayamazken yanımdan uc dort tane motor daha geçince korkuyla ayağa kalkmaya calıştım. Başladım saydırmaya "Allahın cezaları sanki at kosturuyorlar. Insan yavaşlar be! Madem düşürdün gel bir yardım et. Ama nerde insanlık ölmüş" diye bağırırken
"Ben ne yapıyorum ya koca karıya bağladım iyice"
diyip doğrulduğum sırada bir motorcunun bana bakıp gülmesini gördüm. Allahım ne yakışıklı.. Mavi gözleri dikkat çekiciydi. Sonradan kafama dank etti.
"Sen de o saydırdığım motorculardansın dimiii "
diyip elimi alnima vurdum. En fazla bu kadar rezil olunulurdu. "Sanırım senin hitabınla 'motorcular' grubundanım evet" diyip gülmeye devam etti. Allahımm sinirden tırnaklarımı yemeye başladım. Böyle de kötü alışkanlığım var napıyım.. Sonra gülmesini durdurup
"Ben Mert, iyi misin? Senin için yarıştan çıktım bak insanlık ölmemiş dimi"
diyip göz kırptı. Allahımmm çocuk zaten karizmatik kızların dikkatini çekmeyi biliyor yani. "Iyiyim galiba. Bu arada teşekkür ederim. Yardım etmeye geldiğin için"
"Ne demek. Galiba aynı okuldayız. Istersen atla götürüyüm seni. Hem hatamızın telafisi olarak görürsün."
Çocuğa baktım zararsız aksine sempatik duruyor. Kötü bir sey yapmaz ama yine de
"Hayır yine de sağol yürüyerek gitsem sanırım daha iyi" diyip tam adımımı atacakken ayağımın sızısıyla dişlerimi sıktım. Çocuk gülerek
"Emin misin bak sadece okula götüreceğim seni. Yoksa motordan mı korkuyorsun"
Diyince sinir katsayım arttı. Ben profesyonel motor kullanıcısı olarak böyle bir laf yiyemem yani..
"Motordan korkmuyorum. Hatta ayağım iyileşsin seninle bir yarış yaparız. Şimdi okula geç kalmayalım."
Deyip göz kırptım ve motora doğru sol ayağımı sürüyerek gittim. Mert'in arkasına oturdugum da Mert hala benim motor nasıl kullanabildiğimi tartıyordu. Okula gelince
"Teşekkür ederim tekrardan. Görüşmek üzere Mert."
"Görüşürüz. Dikkat et kendine. Yürüyebiliyorsun dimi ?"
Ona yürüyebildiğimi iki adım atarak gösterdim ve onun gülüslerine karşı el salladım.

Okula girdiğimde dönem ortası olduğu için herkes arkadaşlarıyla takılıyordu. Okula girer girmez çevreye baktım. En köşeye doğru dört beş erkek oturuyordu. Kimse o tarafa bakmıyordu. Eski okulumdan da düşünürsem bu gruptan korkuyor olabilirlerdi. O taraftan kafamı çevirecekken Mert'in oraya doğru yürümesiyle motorcu grubun o olduğunu anladım. Mert kafasını bana çevirdiğinde gülümsedi bende gülümsedim. Ve kafamı çevirip okula bakmaya devam ettim. Aslında okul güzel yani fena değil. Kızlar altlarında şortlar etekler derken sanırım bir bende pantolon vardı. Dikkat cekmiyim diye giydiğim pantolonla artık daha çok dikkat çekecektim.

Aklıma küfürler ederek müdürün odasını buldum. "Sen yeni gelen kız olmalısın? "
"Evet. Hazal Serez" diyip gülümsedim. Çok rahatsız edici bakıyordu müdürümüz. Aslında böyle müdür görülmemiştir. Çok yakışıklı ve adeta bir abi yani. Bir bakışları ürkütücü. Sessizlik sinir bozucu hal almaya başlayınca "Sınıfın 11-B. Iyi biri gibi gözüküyorsun saf olma dikkat et sınıfındakilere.." Sonra daha cevabımı beklemeden kafasını bilgisayara çevirdi. Sinir olarak sınıfıma gitmeye başladım.

Koridorlarda kimse yoktu. Al işte ders başlamış ya.. Sınıfa girdiğimde herkes bana bakacak şimdi. En nefret ettiğim şey dikkatlerin bana yönelik olması..

Sınıfa girdiğimde hoca bana baktı. Bakışlarına karşılık açıklama yapma isteği geldi üstüme.
"Özür dilerim. Müdürün yanındaydım."
"Sen yenisin galiba kısaca kendini tanıt boş yerlerden birine otur."
"Hazal Serez. Eski evimizden taşındığımız icin buradayım." Deyip gülümsedim. Boş yerlere bakarken üç erkeğin yanları boştu. Ikisi çantasını çekip oturmam için yer açınca bunlar meraklıdırlar, bir türlü susmazlar diye düşünüp üçüncüsüne baktım.

En arkada kimseyle ilgilenmiyor camdan dışarı bakıyordu. Belki ihtiyacım olan sıra arkadaşı odur umursamaz diye düşünüp yanına oturdum.

☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆
Arkadaşlar ben wattpad'de şu zamana kadar sadece okuyucuydum. Bu benim ilk kitabım yani hatalarımı ya da önerilerinizi bana söylerseniz çok mutlu olurummm. Ve diğer bölümlerimi dediklerinizi dikkate alarak yazarim :) Desteklerinizi eksik etmeyiinn :))