Zeynep ile Halil İbrahim arabada gidiyorlardı nikahın kıyılacağı yere
Halil arada dikiz aynasından zeynebe bakıyordu ama leto kızı sadece ağlamaktan kızarmış gözleri ile camdan yolu izliyordu
En sonunda geldiklerinde Halil İbrahim
"İn"
Zeynep ikiletmeden inmişti artık bu işin kaçışı yoktu
Aklındaki deli düşüncelerle boğuşurken Halilin elini tuttuğunu farketti yüzünü ona doğru çevirdi
"Bırak"
"Asabımı bozma zeyneb yürü hadi"
Nikah masasında oturmuslardı
Nikah memuru geldikten sonra
Nikah kıyılmaya hazırdı
"Adınız soyadınız"
"Zeynep leto"
"Halil İbrahim karasu"
Nikah kıyılmıştı Zeynep artık bir karasuydu
Davetliler uğurlandıktan sonra
Halil Zeynebin yanına geldi
"Hadi gidelim"
Zeynebin ödü kopuyordu Halil ona dokunacak diye ama yapmazdı Halil değilmi herkesin mert delikanlı dediği adam
Eve gelmisdiler
"Zeynep yukarı çık üstünü değiştir yat yorgunsundur"
Demişti Halil
Zeynep semanın yönlendirmesiyle odaya giri üstünü değistirmis ve yatağa uzanmıştı
Birden kapı açılınca Zeynep gözlerini kapadı gelen halildi yavaş yavaş yatağa uzanmıştı
Zeynebe arkasından sarılmisti
Ve kulağına şu sözleri fısıldamıştı
"Artık benim karımsın artık yaşamak için bir sebebim var ben olduğum sürece artık kimse sana zarar veremeyecek"
Deyip zeynebin saçını öpüp gözlerini kapamisti
Merhaba!
Hikayeye oy atıp yorum yaparsan çooook sevinirim ☺️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Halzey
Fanfictionya Halil ile zeynebin tüm hikayesi temel öldükten sonra başlasaydı Bir şans verirseniz sevinirim🌼✨
