Yazmaya nasıl başladım hatırlamıyorum. Tek hatırladığım ruhumun daraldığı ve yazmakla direndiği.
Eğer insanlar onlara içimizi döktüğümüzde bizi anlayabilselerdi deli gibi yazmak zorunda kalmazdık. İnan ki sözler dilimin ucunda ama dudağımdan çıkınca birer zehre dönüşecek kelimeler. Yoksa bilirim benden gelen zehir olsa da yok demezsin. Ama yürek işte, kendinden en acı intikamları alır da sevdiğine gelince lâl olur.
Sen beni bir enkazdan çekip çıkardın yeni bir enkaza itme, zaten kafamın içinde bir enkaz var, bari kalbimdeki enkazda baş rolü oynama sevgilim. Yorgunum anlatmaya. Dilim anlatsa yüreğim yorgun, yüreğim dayansa gözlerim... Gözlerim evet, bir çift kahverengi göz, sevmezsin kahveyi bilirim. Ama birlikte kahve içmişliğimiz var, 40 yıllık hatrımı hiçe sayma.
