Kaçmak Yasak / (Ara Verildi)

1. İlk yüzleşme

BU HİKAYE SADCE KURGUDAN İBARETTİR

ilk kitabım.)

Şarkı-sufle/içinde aşk var

iyi okumalar.)

"Teyzecim okula geç kaldın" okulmu? "Hadi kalk bakalım" ah evet! Okul,o işkence okul. Tam bir uyku sersemiydim. Okula gitmek istemiyordum, neden gitmek zorundaydım ki.Günlerce,aylarca yapmak istediğim tek şey uyumak olabilir. Teyzemin tekrar kulağımda dolaşan sesini duydum "Haydi ama kal melis" gözüm hafif aralıklaştı "Tamam teyze" dedim. Sesim mırıltı gibi çıkmıştı.Tekrar konuşmaya çalışıp " 5 dk daha "diye mırıldandım.

Of okul kimin umrundaydı ki.
Gitmek istemiyorummm
Neden istiyim ki? Ha?

Yataktan zorda olsa hareket edip,yatağımın yanındaki komidinin üzerindeki telefona ulaşmaya çalıştım. Ahhh!! neredeydi bu telefon.
Bir cam kırılma sesi geldi..
Masanın üzerindeki su bardağına çarpmıştı elim. Onu devirmiştim. Gözlerimi direk açıp zorda olsa
hareket edip oturma pozisyonuna gectim.
Her yerim ağrıyordu 2-3 defa üst üste esnedikten sonra teyzemin sesini işitim "Teyzecim iyimisin, ne oldu?" Korkmuş bir hali vardı.Koşar adımlarla odama geldi "İyim teyzem birş-" elimi ağzımı kapatarak tekrar esnedim."-ey yok" diyip cümlemi tamamladım."Sadece bardak kırılmak istiyordu bende yardım edip düşürdüm" teyzem kaşlarını çatıp"Ne?" dedi,anlamamış bir şekilde

Teyze sende haklısın kendi kurduğum cümleyi ben bile anlamadım..

"Teyzecim sen iyimisin?!"

Hayır desem beni okula gönderirmi?
Hım bu fırsat elimdeyken hasta numarası mı yapsam?

Sanki aklımı okumuş gibi "Aklındaki kurnazlıkları bir kenara bırak,okula gidiyorsun!!" dedi.Sesim yalvarır gibi "Ama teyz.."Teyzem cümlemi yarıda kesti ,sonrada"ikiletme melis!" diye karşı çıktı. Arkasına dönüp yürüyerek odadan çıkarken "sen odadan çık. Camlara dikat et ben temizlerim" diye seslendi.

Masanın üzerindeki telefonuma uzanıp elime aldım. Ekranı açıp saate baktım.
NE!!! "TEYZOŞŞ!!" diye bağırdım."DAHA SAAT 06.37 NEDEN BENİ BUKADAR ERKEN UYANDIRDIN!!!!"

Okula gitme saatim 9,ders başlama saati 9.30
Neden 06.37 de uyandırılıyorum bennn!!

"Bir günde erken kalksan ölmesin be melisim"

Melis annemin adıydı,şimdide benim adım,teyzem için.Sonra devam eti cümlesine,"okadar üşengeç, uyku sersemisin ki ayağa kalkman bile 2 saat sürüyor"

Teyzem biraz haklıydı.. yani biraz çok değil. Tamam tamam kabuleniyorum çok fazla haklıydı.
Ama 2.30 saat erken uyanmakta tam bir delilikti
Çok fazla abartmamışmı?

18 yıldır teyzemle yaşıyorum ve beni en iyi tanıyan oydu. Bana anne sevgisi öğreten, baba gibi koruyup sahip çıkan, bana küçüklüğümden beri arkadaşlık eden,hiç bir zaman yalnız bırakmayan Sultan teyzemdi.

O olmasaydı ne yapardım bilmiyorum.

Annem ve babamı küçük yaşlarda kaybetim
Daha sekiz buçuk aylıktım..
Babam bir polisti bir suçlunun peşindeyken trafik kazası geçirmisti. A-Annem ise..

Derin bir nefes alıp verdim...

Babamın ölümüne dayanamayıp hastalandı durumu gittikçe kötüydü ama kendinden vazgeçmemenin tek sebebi bendim günlerden 29 haziran benim doğduğum günüm.
Annem o gün baya kötüleştiği için hastaneye kaldırmışlardı. Beni doğurmaları çok zordu. Annem zorlanıyordu işkence çekiyordu.Orda ya annem ölcekti yada ben.. Annem hiç düşünmeden beni seçmiş. Teyzemin anlatığına göre böyleydi.