Kaçmak Yasak / (Ara Verildi)

2. İhanet

BU HİKAYE SADECE KURGUDAN İBARETTİR

İYİ OKUMALAR;)

Medya=Deniz parlak

Şarkı: kimseye güvenmeme sebebim oldun-yol boyunca

8 Yıl önce

Küçük Deniz, istekli bir şekilde yeni okuluna hazırlanmış, teyzesinin onu okula götürmesini bekliyordu.

Aslında 4. sınıfa gidiyordu ama teyzesi 2 yılda bir ev değiştirdiği için okulu da değişmişti.
Teyzesi en sonunda gelip Deniz'in çantasını küçük kızın koluna asmış, elini tutup yürütmeye başlamıştı.

Okula vardıklarında teyzesi öğretmenle konuşmak için Denizi sınıfa bırakmış, arkadaşlarıyla oynamasını söylemişti.

Deniz kafasını sallayıp, kendi aralarında oyun oynayan çocukların yanına gitmişti.
Küçük çocuklar,gelen kızı ilk defa gördüklerinden şaşkın şaşkın kıza bakmış en sonunda bir kız çocuğu Deniz'e kim olduğunu sormuştu. "Adım Deniz başka bir okuldan geldim,sizinle oynayabilir miyim?" dedi Deniz. küçük kız onu başıyla onaylayıp aralarına almıştı.

O sırada teyzesi Deniz'in öğretmenine anne ve babasını kaybettiğini,Deniz'e iyi bakılmasını söylemişti.

Öğretmeninden onay alan teyzesi Deniz'e veda etmek için onun yanına gidip, yanağından öptü.
Deniz tekrar arkadaşlarına döndüğünde yine aynı küçük kız "o kimdi?" diye sordu.

"Teyzem, bana o bakıyor" dedi Deniz.
Çocuklardan başka biri "Neden? Senin annen baban yokmu?" Dedi. Deniz "Hayır ben daha doğmadan babam ölmüş. Ben doğarken de annem."
Dedi. Üzülmüştü annesini kendisi yüzünden öldüğünü söylerdi eski okulundaki arkadaşları.

Küçük çocuklar Deniz'e annesini öldürdüğünü söyleyen eski arkadaşları gibi tuhaf bakmaya başlamışlardı.

Deniz korkmuştu.

2 yılda bir okul değiştirmek zorunda kalmıştı ve her 2 yılda bir okul değiştirmekten ne kadar hoşlanmasa da teyzesi böyle olması gerektiğini söylerdi küçük Deniz'e.

Deniz yeni okulunda tekrar aynı bakışları görüyordu bu seferde değişen bir şey yoktu eski okulundakiler gibi hep dışlanıp "Annen senin yüzünden öldü, lanetlisin sen, senin bir ailen yok, bizimle oynama sen." gibi laflar söylerlerdi. Küçük deniz ne kadarda üzülmemiş gibi görünsede üzülürdü, hep içinde saklar uyumadığı geceler bile olurdu.

Yeni okulundaki çocuklardan birisi "Senmi öldürdün anneni?"dedi. Çocuklar korkmuş bir şekilde geri adım atarken. Küçük Deniz'in gözleri korkuyla dolmuştu yine.

Hep kendini annesinin ölümünden sorumlu tutardı ve gittikçe bunu kabullenip suçlu tutardı kendini.

Küçük bir çocuk nasıl bu sorumluğu kendi üzerinde üstlene bilirdi ki?

Küçük Deniz üstlenmişti..

Yılarca bu acıyı kabullenmişti.

Küçük Deniz'in dolan gözlerinden bir göz yaşı akmıştı. Bunu farkedip hızlı bir şekilde göz yaşını elinin tersiyle silip onun üzerinde olan tuhaf bakışları dayanamayıp, arkasına doğru dönüp geldiği yöne doğru koşmaya başlamıştı.