အပိုင္း - ၁

324 6 0
                                    


ေန႔လယ္ ၁၂နာရီခြဲခန႔္...

ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္ပင္ ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ခြဲခန္းထဲ၌ လူနာ၏အသက္ကို ေသမင္းဆီမွ အသည္းအသန္လုေနရသည့္ ဆရာဝန္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔ဝမ္း‌ဗိုက္၏ လစ္ဟာမႈကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အား။

အသက္မ်ားစြာကို ကယ္တင္ႏိုင္သည့္လက္တစ္စုံအား ထမင္းစားရန္ထက္အေရးပါသည့္ေနရာတြင္ ေခြၽးတလုံးလုံးျဖင့္ အသုံးခ်ေနရေသးသည္သာ။

ယခုကဲ့သို႔ ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္သြားတတ္သည္မွာ သူတို႔ဆရာဝန္မ်ားအတြက္ ထူးေထြမေန။

ထမင္းစားခ်ိန္နီးမွ အေရးေပၚလူနာေရာက္လာတတ္သလို ထမင္းစားခ်ိန္မွလည္း ေရာက္လာတတ္သည့္လူနာမ်ားရွိသည္မို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ထမင္းစားရင္းမွ လက္ေဆးကာ ခြဲခန္းဆီေျပးရတတ္ေသးသည္က ခဏခဏ။

ၾကာေတာ့လည္း အေတြ႕အႀကဳံမ်ားေၾကာင့္ လူနာဆိုသည္ႏွင့္ ေရာက္ရာအရပ္မွေျပးလာရသည္မွာ အက်င့္တစ္ခုအလား။

ယခုလူနာကလည္း siteတစ္ခုမွျပဳတ္က်ၿပီး ေသြးထြက္လြန္ကာ အေရးေပၚခြဲစိတ္ရန္လိုသည့္အေနအထားျဖင့္ေရာက္လာခဲ့ျခင္း။

ေန႔လယ္ ၁၂ခန႔္ ထမင္းစားရန္ခ်ိဳင့္ဖြင့္ေနၾကခ်ိန္မွ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း လူနာ့အသက္က ဦးစားေပးမို႔ သမိုင္းေပးတာဝန္အရ မညည္းမညဴႏိုင္ဘံ အစားကိုပစ္ကာ ဓားကိုင္ခဲ့ၾကရျပန္ျခင္းပါေပ။

" Linear cutter "

ခြဲစိတ္ဆရာဝန္၏စကားသံအဆုံး အနားရွိသူနာျပဳဆရာမက ခြဲစိတ္ခန္းသုံးညႇပ္တစ္ခု ေပးလာ၏။

" ေသြးနည္းေနပါၿပီ "

ထိုအခိုက္ ေမာ္နီတာကို ၾကည့္ေနသည့္ အကူဆရာဝန္၏စကားအဆုံး ေသြးတစ္အိတ္ကို ခ်က္ခ်င္းထပ္ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးသား။

ခြဲစိတ္မႈဆီ အာ႐ုံစိုက္ထားေၾကာင္းသိသာစြာ တာဝန္ခံဆရာဝန္၏ ထူထူထဲထဲမ်က္ခုံးတို႔က စုက်ဳံ႕ေနလွ်က္။

စူးရွရွမ်က္ဝန္းအစုံမွ မ်က္ဆန္နက္နက္တို႔ကမူ ေလးေလးနက္နက္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္။

နဖူးႏွင့္ နားသယ္စတစ္ဝိုက္တြင္လည္း ေခြၽးစအခ်ိဳ႕ပင္ တြဲခိုေနဆဲ။

တမ်းတလို့ရော် မှန်းဆလို့မျှော်/ တမ္းတလို႔ေရာ္ မွန္းဆလို႔ေမွ်ာ္( completed)Onde histórias criam vida. Descubra agora