My Bodyguard

Κεφάλαιο 10ο

Έχει περάσει μια εβδομαδα και έχω βγει από το Νοσοκομείο. Ο Αλεξ ήταν εκεί μεν αλλά ήταν απόμακρος μετά από ότι του είπα. Δεν τον καταλαβαίνω αλήθεια. Εγώ έκανα όπως είπα. Έχω γυρίσει στο σπίτι μου και προσπαθω να επεξεργαστω τα παντα. Ο άνθρωπος που μου έχει σταθεί παρα πολυ παραδόξως είναι ο Μάνος. Μου φέρνει φαγητό, μου κρατάει συντροφιά και κάθεται πάντα όσο πιο μακριά μπορεί για να μην με φέρνει σε δυσκολη θέση.
Μαν: πως είσαι σήμερα;
Δωρ: προσπαθώ
Μαν: με τον Αλεξ έχετε μιλήσει;
Δωρ: μιλάμε γενικά αλλά είναι απόμακρος
Μαν: δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή τι έπρεπε να γίνει για να κατανοήσει ότι δεν είσαι σε θέση να βρίσκεσαι κοντά σε άντρες;
Δωρ: ουτε εγώ Μάνο. Του το εξήγησα ότι δεν είναι μόνο αυτός αλλά ολοι. Ακόμα και με τον πατέρα μου είμαι περιεργα όταν είναι κοντά μου. Μόνο με την μαμά δεν έχω θέμα
Μαν: είναι λογικό. Είναι γυναίκα. Εγώ είμαι εδώ πάντως να το θυμάσαι
Δωρ: ευχαριστώ αλήθεια. Μου εχεις σταθεί πολυ αυτές τις ημέρες
Μαν: Δώρα επειδή είμαι σωματοφύλακας του πατέρα σου δεν σημαίνει ότι δεν έχω καρδιά ή ότι δεν νοιάζομαι. Σε ξέρω 19 χρόνια δεν είμαι ασπλαχνος
Δωρ: το ξέρω. Αλλά οφείλω να σε ευχαριστήσω
Μαν: δεν χρειάζεται

Τότε άκουσα ειδοποίηση από το κινητό μου. Το άνοιξα και κοιταξα το μήνυμα. Ήταν από τον Αλεξ. Ο λαιμός μου ένιωσα ότι έκλεισε και το στομάχι μου δέθηκε κόμπος καθώς διάβαζα τις πρωτες λέξεις.
Αλεξ: Καλημερα. Κοίταξε θέλω να σου μιλήσω. Δεν έρχομαι από εκεί γιατί αν το κάνω θα φορτωθούμε και οι δυο συναισθηματικα και δεν το θέλω. Γι'αυτό επιλέγω να σου γράψω αυτό το μήνυμα. Ξέρω ότι έγιναν πολλα και ξέρω ότι είμαι λίγο απόμακρος αυτό τον καιρό. Προσπαθώ και εγώ να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Κυρίως όμως προσπαθω να βάλω τις σκέψεις μου σε μια ταξη. Επειδή όμως δεν μπορώ θελω να σου ζητήσω για κάποιο καιρό να μην βλεπόμαστε. Να βάλουμε μια παυση στην σχέση μας. Θα φυγω για κάποιο καιρό. Έχω ενημερώσει τον πατερα σου. Θα παω Ιταλία. Για διάφορες δουλειές. Θα ξανά γυρίσω. Δεν σε αφήνω. Απλα όπως ζήτησες εσυ χρόνο... Έτσι σου ζητάω και εγώ.... Σ'αγαπώ πολυ και ελπίζω να μην μου κρατήσεις κακία

Κάπως έτσι αρχισα να δακρύζω. Τι σκατά; Τι λεει; Τι παυση; Τι εννοεί φευγει; Γιατί με αφήνει; Γιατι δεν με καταλαβαίνει; πλεον τα δάκρυα έχουν γίνει λυγμοι. Ασυναίσθητα σηκώνομαι και τρέχω στην αγκαλιά του Μάνου.
Μαν: τι έγινε μικρή; τι έπαθες;
Με έσφιξε στην αγκαλιά του και με χάιδευε στο κεφάλι.
Δωρ: Ο.... Ο.... Αλεξ...
Μαν: τι έγινε επαθε κάτι;
Δωρ: μ-με.... Α-αφηνει
Μαν: τι εννοείς σε αφήνει;