για να βρεθούμε, για να μη με χάσεις, για αυτό είμαι εδώ

Η συζήτηση

Για μια στιγμή πιάνει το βλέμμα της να πέφτει πάνω στο χέρι του, στο οικογενειακό δαχτυλίδι. Στην θέα αυτής της άδικης συνθήκης που κανένας τους δεν διάλεξε η Θεοφανώ απομακρύνεται και σιωπά. Και ο Αντρέι το σέβεται και δεν ταράζει αυτή τη σιωπή.

Περιμένουν.

Ξέρει ότι δεν μπορεί ακόμα να δώσει φωνή στις σκέψεις του. Το νιώθει ότι η αγκαλιά που λαχταρά θα αργήσει. Είναι ηράκλειος ο άθλος της αναμονής αλλά ο στρατιώτης πειθαρχεί.

Όσο η Θεοφανώ είναι κοντά του, έστω και αν κρατά τα μάτια της στο έδαφος μακριά από την υπενθύμιση της αλήθειας που τους χώρισε, τα πράγματα είναι καλύτερα. Μέχρι να γίνουν καλά έχουν δρόμο ακόμα. Και θα τον διαβούν μαζί. Αυτό είναι το μόνο που ξέρει.

-

Η φλυαρία του Μισέλ όσο πλησιάζει προς το μέρος τους γεμίζει τον αέρα. Ο Αντρέι βλέπει τη Θεοφανώ να σαλεύει σε θέση άμυνας.

"Μισέλ Μποφόρ. Τιμή μου που σας γνωρίζω, δεσποινίς Θεοφανώ," ξεκινά ο Μισέλ όσο πιο ευδιάθετα μπορεί. "Είστε ανύμφευτη, σωστά;"

"Για αυτό που είμαι," λέει η Θεοφανώ και ο μορφασμός της πονάει τον Αντρέι περισσότερο και από πυρακτωμένη σπάθα, "δεν νομίζω να υπάρχει λέξη στα φράγκικα."

"Τα ήθη της γαλλικής Αυλής απέχουν αρκετά από τα έθιμα της Μάνης αλλά όχι τόσο όσο φαντάζεστε." Ο Μισέλ χαμογελάει ελαφρώς. "Επιτρέψτε μου να σας αποκαλώ Θεοφανώ και ας προχωρήσουμε σε αυτό που σας ενδιαφέρει. Ο φίλτατος φρούραρχος απαίτησε σβελτάδα."

Ο Κοσμάς ξεροβήχει. "Άιντε να σε δω."

"Οι Γερακάρηδες μου ανέθεσαν να ερευνήσω τα υπόγεια τους για την καταγραφή των κειμηλίων τους αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν-"

"Η απληστία," λέει η Θεοφανώ κοφτά.

"Ακριβώς." Αν ο Μισέλ καταλαβαίνει όπως ο Αντρέι ότι η Θεοφανώ δεν το έθεσε ως ερώτηση δεν το δείχνει. "Αναζητούν τα ίχνη ενός χαμένου θησαυρού. Μια διακαής επιθυμία που ταλανίζει για γενιές την οικογένεια τους."

"Εσάς;" τον καρφώνει η ματιά της. "Σας έδιωξαν σαν τιμωρία επειδή δεν βρήκατε το θησαυρό;"

Ο Αντρέι παραξενεύεται από το ενδιαφέρον της για αυτή την λεπτομέρεια. Ο Μισέλ δε δείχνει να θίγεται από τη βεβαιότητα της ότι απέτυχε και ανασηκώνει τους ώμους του.

"Αργά ή γρήγορα θα με έδιωχναν κακήν κακώς αλλά προέκυψαν κάποια άλλα δυσάρεστα περιστατικά..." Για άλλη μια φορά αποφεύγει να δώσει εξηγήσεις. "Bon, ο καπετάνιος σας με γλίτωσε από τον Θράσο."