BASKETBOLCULAR

bölüm 15\ GERÇEK

Yine ben yine ben yine bennn
Ayhellö
İlk defa bölüme şarkı koyacağım
Çünkü neden olmasın:)
Şarkı: Berk BAYSAL-Gel Yaralarını Ben Sarayı

Artık gerçekten emindim sadece Duman'ı yalnız yakalamak kalmıştı. Sahaya gidip çağırsam garip mi kaçardı. Tabi garip kaçar ne o öyle Alev, yangından mal kaçırır gibi. Sen bi sussan mı acaba iç ses , hem ben seni az önce uyarmadım mı? Yürü git.

Tek çarem sahaya girmek olduğu için, geldiğim yoldan sahaya geri dönmek için yürüdüm. Yürüdüm de ne yürüdüm. Bi' insan neden bahçeyi uzağa yapar ki. Yürü yürü bitmiyor arkadaş.

Sahaya geldiğimde erkeklerin sahasının biraz uzağında durdum. Duman ortalıkta görünmüyordu. Acaba soyunma odasında mı? Gitsem mi? Dan diye basılmaz ama . Bahçede yoktu zaten. Soyunma odasına baksam , cık olmaz . Duşta mı acaba? Bu saatte duşa girmez bitmesine daha çok var.

Bi bulamadık yeter , bulsam da çay içsem. Kahvede olabilir aslında . Canım çekti şimdi.Çay - çay- buldum lenn. Çay ocağı, su içmeye gitmiş olabilir. Duman Bey hazretleri yanında su getirmediği için burada ki suyu sömürüyor.

Sahanın olduğu kapıdan geri çıkıp merdivenlerden üst kata çıkmaya başladım. Yine bir yol faciası. Çay ocağının önüne geldiğimde Duman'ı içeride gördüm. Ne kadar zekiyim ya işte ben. Çay içmek istemesem bulamazdım ama neyse.

İçeri girdiğimde Duman gelene baktı beni görünce su içmeye devam etti. Bende hiç bir şey olmamış gibi dolaptan bardak alıp arıtmadan suyumu doldurdum. Burada mı söylesem. Çok garip bir yer. İnsanlar anonimleriyle nasıl tanışıyor acaba . Daha doğrusu insanların anonimleri var mı ?

Zor uğraşlar sonucu cesaretim kazandı ve Duman'ın arkasına yürümeye başladı. Bende cesaret var mıydı onu bile bilmiyordum ama vahiy inmesini bekliyordu galiba. Duman'ın tam arkasına geçtim ve kulağına eğilip fısıldadım. "Bu kadar saf olduğunu bilmiyordum Saf Bey." Duman şok, çocuk elindeki bardakla havada kaldı.

Bir kaç dakika jetonun düşmesini bekledim , herkesin jeton köşeli galiba. Duman yavaş yavaş arkasını döndü ve bana hem şaşırmış hemde hayranlıkla bakıyordu. Ben senin gibi saf değilim Duman Bey. Sonra bir anda yüzüne pis bir sırıtış ekledi. Bu sefer ben şok. Cidden salak olabilir mi bu çocuk?

Yüzündeki o sırıtmayla bana baktı ve söze daldı. " Belki senin bulmanı istiyordum belki bu kadar saf değilim prenses." Prensesin batsın. Gözlerin öyle demiyor ama . Kollarımı önümde bağlayıp göz devirdim. Zorlukla duyacağı şekilde. "He sen bu yalanları git anana anlat." Duman kaşlarını çattı anlamamış gibi yanıma yaklaştı.

Hop şampiyon bende kalp var yavaş. Sanki içimi okumuş gibi daha çok yaklaştı "Anlamadım?" Bir adım geri giderek kalp sağlığım için ondan uzaklaştım . "Yok bir şey " diyip onu tersledim. Sera keşke burada olsa da bana yardım etse. Bayılmamak için kendimi zor tutuyorum.

Baya bir süre ikimizde birbirimizin gözlerine baktık. E kardeşim bir şey diyeceksen de daraldım gari yeter. Duman bu bekleyişin birşey ifade etmeyeceğini anladı ve konuşmak için cümle aradı. Aradı aradı, arıyor galiba. Ay hele şükür buldu.

" Bana kızdın mı?" Gerçekten baya uğraşmış kelime ararken. Bravo, kutluyorum bu ilerlemeyi. Kafamı hayır anlamında salladım. "Bana niye öyle bakıyorsun o zaman?" Nasıl bakıyorum bende bilmiyorum "Nasıl bakıyorum?" Durdu söylemek istemedi çekindi ama sonra pes etti. " Yani biraz kızgın." Söylesem mi ? Türk (wattpad) tarihinde akıllı kız olayım bari biraz. "Yani ben çocukluktan beri bu cümleyi bekliyorum gerçi hala söylemedin ama olsun . Sen gelmişsin bana anonim olarak mesaj atıyorsun. Sence de biraz kızgın olmam gerekmiyor mu?" Afferim kız güzel dedin. Dedinde adam kalpten gitmesin? Gitti galiba.