heto na! after 1,565,345,345 years! makakapag update na ulit ako!
sorry po sa super late update dami kaseng ginawa last sem :)
and salamat sa pag hihintay :)
enjoy reading :)
CHAPTER 8:
===================================================================
Pao's Pov.
nasa school na ako, at para na akong tanga na patingin tingin kung saan saan kakahanap kay nikko. pero bakit wala pa din siya sa tambayan niya bago pumasok? nako bahala nga siya
pag pasok ko sa room agad kong nakita si Dave kasama ang mga dugyot kong kaibigan at sabay sabay silang tumingin sakin at binigyan ako ng tingin na nakakaloko na may konting smile pa! nako! alam kona ang nasa isip ng mga to eh! aamin ba ako pag tinanong nila kung may nangyari samin ni nikko kagabi? aiiii siempre hindi ah! anjan pamandin si Dave baka isipin niya isa akong kaladkarin :)
"hoy bat parang hirap na hirap kang mag lakad ha? masakit ba?" tanong ni erika,,, nako sabi ko na ngaba eh yun ang iniisip nila
"tanga hindi ah, ganito lang talaga ako maglakad! palaka ka" palusot ko naman
"eh bakit namumula ka?" tanong ni irish
"eh bakit ba ako nanaman nakita ninyo?" sagot ko
"ehhhh maganda ka diba? sainyo natulog si papa nikko? ganda mo!" sabat ni AJ
" hmm alam niyo yan!" sakay ko naman sa pambubully nila sakin
"malaki ba friend?"
"ang ano" pag mamaangmaangan ko naman :)
"tanong mo sa lola mo"
nakooo wala nanamang patutunguhan tong usapan namin ng mga to. pero habang nag-aasaran kame napansin ko si Dave na tahimik nanaman. ano kaya problema neto?
"ui bat ang tahimik mo?" tanong ko sakanyan
"ehh kase baka nagseselos sainyo ni nikko"
"ui hindi ah, kapag tahimik nagseselos agad? di pwedeng tahimik lang talaga?" sagot ni dave.. aba aba aba! buma-vige ganda ang lolo ninyo
"speaking of the yummy, nandito na siya" natapingin ako sa pintuan at nakita ko si nikko papalapit siya samin. di ko alam pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko! habang papalapit siya kinurot ako sa tagiliran ni Majoy. sabay sabing "laway mo" imbierna to... pag lapit nikko samin parang nahihiya akong tumigin sakanya kaya pasimple nalang akong yumuko.
"hoy nikko, anog ginawa ninyo kagabi? mag sabi ka ng totoo?" tanong agad ni erika, nakooo nikko wag kang aamin! nakakahiya! waaaaaaag!
"ano pa ba? alam niyo na yun" sagot niya na may halong tawa! pucha nagsigawan ang mga dugyot at pinagtinginan kame ng mga kaklase namin.
"teka lang! mali ang iniisip ninyo!"
"joke lang di naman mabiro mga to, wala kaming ginawa kagabi, badtrip nga eh.. babagalbagal si Pao" sabi ni Nikko
"sa prisinto ka magpalusot nikko"
"sorry pala ah, bigla nalang akong umalis tinawagan kase ako ni mama eh"
"okay lang, di mo man ako masyadong pinag-alala eh" biro ko
"ai di ka nag-alala sakin" malambing niyang tanong hahahahahaha tanga ata to eh sapar upakan di daw ako nag alala eh halos mamatay na nga ako sa kakaisip kung anong nangyari sakanya!
