𝑀𝑦 ℎ𝑢𝑚𝑎𝑛 𝑚𝑎𝑡𝑒ⁿᵒⁿᶠᶠ/ᵒⁿʰᵒˡᵈ

හයවන කොටස

'කරන්න බැරි වැඩ'

Kaushalya pov.

ආව්හ් මගේ ඔලුව.. මුලු ඇගම හිරිවැටිලා වගේ..

මොකද්ද මට උනේ? මම කොහෙද මේ ඉන්නෙ? දැං වෙලාව කීයද?

ඇයි මට ඇස් ඇරගන්න බැරි? මොකද්ද මේ නහයට දැනෙන අමුතු තිත්ත ඟද?

මම කල්පනා කලා.

කොච්චර කල්පනා කලත් මට මං ඉන්න තැන ගැන කිසිම තේරුම ගන්න බැරි උනා. තවමත් මගේ ඇස් නිකං ගල් එල්ලලා වගේ බර වෙලා පියවිලා. කනට ඇහෙන්නෙ කුරුල්ලො කෑගහන සද්දයි ෆෑන් එකක් කැරකෙන සද්දයකුයි එක්ක අවටින් ලාවට වගේ අපහැදිලි මිනිස් කටහඩවල් ඇහෙද්දි මම ඒවට කන් දුන්නා.

ඒත් මම ඉන්න තැන මට තාමත් හිතාගන්න බැරි වෙද්දි දැනුන ඇගේ අමාරුවත් එක්කම මට අන්තිමටම වෙච්ච දේවල් මතක් උනා.

මම අයියා එක්ක රෑ කඩේට ගියපු හැටි..
අපේ පාර ඉස්සරහදිම වාහනයක් අපිව හරස් කරලා මාව ඒක ඇතුලට ඇදලා ගත්ත හැටි..
මම කෑගහපු හැටි..
ඒ වාහනේ ඇතුලෙදි මට උන දේවල් එක්ක අන්තිමට මාව වාහනේ ඇතුලට දාගත්තටත් වඩා වේගෙන් කොහෙටදෝ මන්දා වාහනෙන් එලියට තල්ලු කර්පු හැටි එක්ක අන්තිමට ඔලුවයි බෙලයි උරහිසයි අතරින් ලොකු වේදනාවක් දැනුන හැටි...

මට ඒ හැම දේම මතක් උනා.

මම අකමැතිම, මම බයම මතකයක් මට මතක් උනා. හීනයක් කියලා හිතුනත් ඔලුවෙන් බෙල්ලෙන් එන වේදනාවට මගේ ඒ මතකයන් බොරුවක් කියලා මට නොහිතෙද්දි ඒ වේගෙන්ම මම මෙච්චර වෙලා ඇරගන්න බැරුව හිටිය ඇස් දෙක ඇරගත්තා.

මුලින්ම මගේ බොද වෙච්ච ඇස් වලට පෙනුනේ සුදුපාට සිවිලිමක් එක්ක ටිකක් එහාට වෙන්න තිබ්බ කැරකෙමින් තිබුන සිවිලින් ෆෑන් එකක්.

වමත හුරු මම ඒ අත ඉස්සුවේ ‍තදින් රිදෙන මගේ බෙල්ල මුල අතගාගන්න.

" මෙන්න මේ දරුවට සිහිය ඇවිල්ලා "

ලග හිටිය කවුරු හරි පිරිමි කෙනෙක් එහෙම කියගෙන එතනින් නැගිටලා යද්දි මම හිමීට ඇදුම් කන මගේ වම් අතේ පිටි අල්ල දිහා බැලුවා.