Turned to Dust

Seven

Seven

"No!" that was my answer to his propose arrangement. Napa-ayos ako ng upo nang biglang pumasok si Axel. Muntik pa niya kaming maabutan ng ganuon ang ayos. Mabuti nalang at mabilis ang pandinig ko kaya mabilis ko siyang naitulak. Dire-diretso ang pasok ko sa kwarto at padabog na sinarado ang pintuan. Mariin akong napapikit sa pintuan at inalala ang nangyare. We almost did it again!

I took a shower para ma-wash out lahat ng nangyare but I can still feel his finger inside my sensitive part. I can still felt the wetness of his kisses on my neck and lips. And damn! I'm now fucking turn on again. Pinilit ko inalis sa aking isipan ang nangyare. I swallowed hard when I turn off my shower and put a robe on my body. I wore a pajama and a spaghetti shirt this time. Basa pa din ang buhok ko ng lumabas ako ulit ng kwarto upang kunin ang aking bag na nailapag ko sa table. Si Axel nalang ang nakita ko 'roon, nagliligpit na. Mukhang may balak ng umuwi.

"Ready to go home?" tanong ko sa kanya.

He nodded. Hindi ko na siya pinansin at kinuha na lang ang sadya ko sa dining. Hinanap ng mata ko ang kasama niya ngunit wala na akong makitang bakas nito.

"Make sure to lock the door Ax." I look at him, pinaningkitan ko siya ng titig. "Don't come here again... Find a place that can ease your boredom. The renovation will be starting tomorrow. So for sure maraming kalat." I said with finality. Isang mahabang buntong hininga lang ang pinakawalan niya at lumabas na ng unit ko.

I fell asleep late that night. Hindi mawala sa akin ang mga sinabi niya ng gabing yun. Masyado akong binabagabag noon. The sadness on his eyes are bugging me when I turn him down. It really creeps me out. I see pain in it, I don't know!

Maaga ako naligo at nag-asikaso. I cook my own breakfast food when I receive a call from my interior designer saying that they will be coming here to decorate my condominium.  May mga dala na silang ibang furniture at accessories. I order a food and make sure that they are well feed when they're working.

I supervise all the changes they've doing on my unit. Lahat tiningnan ko. even the smallest parts such as cabinets and curtains. My interior designer give emphasize to my design that even the  flower she pick is so good.

"Mam..." agaw niya ng pansin ko.

"Yes?" pareho kaming nakatingin sa mga staffs niyang nag-i-install ng mga kung-ano-ano na nasa plano.

"You're a photographer right?" tiningnan ko siya ng naka-kunot noo.

"I'm not really a professional. Its just my hobby to take a picture of places. Why?"

"I'm thinking of framing it po... you know para naman po ma-display sa mga walls dito sa unit niyo." I gently nodded at her suggestion. Maganda nga namang idea 'yun. Kinuha ko ang high end camera na nasa kwarto at binuksan ang laptop. I gave him all of it, pinahanap ko siya ng magandang i-display.

Nang makita niya lahat, tinignan niya ako. "You like it taken in a black and white? Why?" tanong niya sa akin curious.

"I just like it like that." simpleng sagot ko. Namili siya ng mga kuha ko sa laptop at pinasa sa phone niya. Hindi nagtagal, umalis siya at may gagawin lang daw. Nanatili ako sa unit ng nakamasid sa mga nag-aayos. Its past 3pm when the interior designer come-back. May bit-bit na itong mga frames and picture in it. Nanlaki ang mata ko sa bilis niyang gumawa.

May tinawag siyang isang staff niya at pinabutasan ang ilang dingding para mapaglagyan niya ng mga frames. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti habang nakikitang nakasabit sa buong unit ko ang mga picture na kuha ko.

Ang bilis nilang magtrabaho. Halos matapos na ang buong unit ko liban nalang sa workout room at photography room ko. Ang ganda ng ginawa nila sa buong unit, the plain design that I have-turn out to be so minimalist. The combination of brown and wood living room felt so  warm on my eyes. They even install some flower in it and I love how it really turns out.