Bazen hayatımızda kendimizi bitmesini hiç istemiceğimiz peri masallarının içinde buluruz.Bir anda her şeyimizin tepe taklak olmasından korkarız.Peri masalı bittiğinde de ne hissedeceğimizi bilemeyiz.Park Chaeyoung 12. sınıfın sonunda tam olarak böyl...
Gözlerimi kafeteryadan dışarıya çevirmiş koşuşturan insanları izliyordum. İnsanları yorumlamayı severdim ve şu an tam olarak bunu yapıyordum.
Bazıları kaçırdığı randevuya koşarak yetişmeye çalışıyor, hemşireler ,doktorlar acil serviste ki hastalara yetişmeye çalışıyor ya da yeni gelen ambulansın içindeki hastaya yetişebilmek için koşuşturuyorlardı.
Herkes nasıl bu kadar dinç olabiliyordu. Hepsinin en az 15 saat uykusuz olduğuna yemin edebilirdim ama hepsi sanki 15 saat uykusuz kalmış gibi değil de 15 saat uyumuş gibiydi.
Acilde ki kafeteryada oturmuş öğle yemeğimi yiyordum. Hastanede çalışmaya başlayalı en fazla 6 saat olmuştu ve ben yorgunluktan ölüyordum.
"Sanırım bu iş sana göre değil Chaeyoung istifa etmeye ne dersin." iç sesimin söylediklerini göz ardı ettim ve bulgogimi yemeye devam ettim.
Her zaman böyle olurdu iç sesim konuşur ve ben onu sustururdum.Çünkü susturmayı başaramazsam beni içten içe ele geçireceğini biliyordum.
Burda olduğum için pişman mıydım hayır bu yorgunluk bile beni mutlu ediyordu sadece başaramamaktan korkuyordum.
Burdaki diğer doktorlar gibi olamamaktan,uykusuz kalmaya alışamamaktan korkuyordum ama yapıcaktım yapmak zorundayım.
Bugüne kadar karşıma çıkan her engelin üstesinden gelebilmiştim ve sonunda başarıya ulaşmışken pes edemezdim.
Yemeğimden son bir parça daha alıp masadan kalktım çöplerimi çöpe atıp dinlenme odasına ilerledim .Öğle aramın bitmesine daha yarım saat gibi bi süre vardı ve ben bunu koltukta oturup gözlerimi dinlendirmekle geçirmek istiyordum.
Daha gözlerimi kapatalı 5 dakika olmuştu ki telefonumun bildirimi sesi yükseldi oflayarak telefonumu cebimden çıkardım.
Ekran da kızlarla olan grubumuzdan mesaj geldiğini görünce biraz bozuk olan moralim düzelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızlarla liseden beri arkadaştık. Hatta Jennie onun adına çok seviniyordum. Onunla olan arkadaşlığımız ortaokulda başlamıştı. Benden sadece 1 ay büyük olmasına rağmen bana her zaman abla gibi davranırdı.
